سلیمان صدیقپور در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در اصفهان، با اشاره به استقبال کم گردشگران خارجی از این هنر اظهار داشت: گردشگران خارجی آنطور که باید، از این صنایعدستی استقبال نمیکنند، چراکه آنها صنایعی را میپسندند که مانند مینیاتور الهام بهتری برای آنها داشته باشد، همچنین ایرانیها نسبت به گردشگران خارجی از این هنر بیشتر استقبال میکنند.
وی با بیان اینکه از 16 سالگی به فیروزه کوبی روی آورده است، افزود: یک صنعتگر مشهدی به نام یوسف حکیمیان زیرساخت فیروزه را به من آموزش داد و از آن به بعد در سن 16 سالگی به کار فیروزه کوبی مشغول شدم.
این هنرمند پیشکسوت اصفهانی تصریح کرد: در ابتدای کار، فیروزه کوبی را روی گوشواره، دستبند و گردنبند انجام میدادم سپس از اشیای مصرفی مانند کاسه و بشقاب برای این کار استفاده کردم.
وی با اشاره به ابتکار استفاده از ضایعات فیروزه کوبی افزود: هیچ وقت اضافههای فیروزه کوبی را دور نریختم و از آنها، کارهای دیگری خلق کردم، همچنین محصولات من به خارج از کشور صادر نشد، جز اینکه مشتریهای ایرانی آنها را به عنوان سوغات به خارج از کشور میبردند.
صدیق پور با بیان اینکه زیرساخت اصلی فیروزه کوبی، مس و برنج است که من روی نقره این کار را انجام دادم، گفت: امروزه کارگاههای زیادی در این عرصه فعالیت دارند که تعدادی از آنها به جای استفاده از لاک برای چسباندن فیروزه، با چسب سنگ فیروزه کوبی را انجام میدهند.
وی با اشاره به نوع فیروزه مورد استفاده در این هنر بیان کرد: یکی از بهترین فیروزهها، فیروزه نیشابور است که شفاف بودن آن در میان مردم زبانزد است، ولی در بعضی کشورها مانند هندوستان از خرده سنگ و صدف به جای فیروزه، در فیروزه کوبی استفاده میکنند.
این هنرمند پیشکسوت اصفهانی خاطرنشان کرد: پایه اصلی فیرزه کوبی را حدود 52 سال پیش از استاد حکیمیان یاد گرفتم و با علاقهمندی پسردایی هایم به این کار در اصفهان مشغول شدیم و به طور حرفهای 47 سال این هنر ارزشمند را ادامه دادم.
به گزارش تسنیم، فیروزه کوبی یکی از رشتههای صنایع دستی است که سابقه تاریخی چندانی نداشته و در حال حاضر تولیدی محدود دارد که همین امر سبب آن شده که این هنر ارزشمند آنگونه که باید در جهان شناخته نشده، هرچند که از زیبایی و کیفیت خوبی برخوردار است.
انتهای پیام/