به گزارش خبرنگار پارلمانی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا»، طرح استیضاح محمد فرهادی وزیر علوم، تحقیقات و فناوری با بیش از 10 امضاء 25 مهر تقدیم هیئت رئیسه مجلس میشود.
در این طرح که در 8 بند تدوین شده است، امضا کنندگان دلایل خود را عدم اجرای سند دانشگاه اسلامی مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی، عدم رشد علمی کشور، عدم مدیریت صحیح و نظارت بر فعالیت دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی، عدم رسیدگی به وضعیت دانشجویان بورسیه برای جایابی و عدم پرداخت کمک هزینه تحصیلی که منجر به خودکشی دانشجوی مقطع دکتری دانشگاه کاشان شد، فساد مدیران فاقد صلاحیت لازم، بازنشستگی اجباری و اخراج اساتید ارزشی، برگزاری اردوهای مختلط و انتشار نشریات با محتوای لائیک، تشدید موضوعات قومیگرایی بین دانشجویان، تبلیغ رژیم طاغوت و منافقین، استاد سالاری نامتعارف به شکلی که سیستم آموزشی نمیخواهد یا نمیتواند حقوق حقه دانشجویان را که تضییع میشود احیا کند، عنوان کردهاند.
به گزارش تسنیم، استیضاح در اصطلاح سیاسی به معنای پرسش رسمی نمایندگان مجلس از رئیس جمهور، هیئت وزیران و یا یک وزیر است که پس از ارائه توضیحات آنها باید برای ادامه کارشان از مجلس مجدداً رأی اعتماد بگیرند. البته طرح استیضاح به خودی خود به مفهوم عزل مقام مورد استیضاح نمیباشد بلکه اولین گام در این مسیر تلقی میشود و چنانچه در رأی گیری پس از توضیحات وی، به او رأی عدم اعتماد داده شود آن مقام برکنار میشود.
درر نظام سیاسی پارلمانی که ارتباط بیشتری بین دو قوه مقننه و مجریه وجود دارد مجلس و پارلمان که نمایندگان آن از سوی مردم انتخاب میشوند حق دارند کلیه اقدامات و عملکردهای قوه مجریه را زیر نظر بگیرند و از راه طرح سؤال، استیضاح و ایجاد کمیسیونهای تحقیق یا نهادهای نظارتی چون دیوان محاسبات این قوه را کنترل کنند.
همچنین در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در فصل ششم با عنوان "قوه مقننه" در مبحث دوم تحت عنوان «اختیارات و صلاحیت مجلس شورای اسلامی» در اصل هشتاد و نهم مسئله استیضاح هیئت وزیران یا یک وزیر را به شرح زیر مورد پذیرش قرار داده است. «نمایندگان مجلس شورای اسلامی میتوانند در مواردی که لازم میدانند هیئت وزیران یا هر یک از وزراء را استیضاح کنند، استیضاح وقتی قابل طرح در مجلس است که با امضای حداقل 10 نفر از نمایندگان به مجلس تقدیم شود.
هیأت وزیران یا وزیر مورد استیضاح باید ظرف مدت 10 روز پس از طرح آن در مجلس حاضر شود و به آن پاسخ گوید و از مجلس رأی اعتماد بخواهد. در صورت عدم حضور هیئت وزیران یا وزیر برای پاسخ، نمایندگان مزبور درباره استیضاح خود توضیحات لازم را میدهند و در صورتی که مجلس مقتضی بداند اعلام رأی عدم اعتماد خواهد کرد.
اگر مجلس رأی اعتماد نداد هیأت وزیران یا وزیر مورد استیضاح نمیتوانند در هیئت وزیرانی که بلافاصله بعد از آن تشکیل میشود عضویت پیدا کند.
انتهای پیام/