به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، «قانون تحریمهای10ساله ایران» موسوم به «داماتو» در سال 1996، به پیشنهاد آلفونسو داماتو، سناتور جمهوریخواه در سنای امریکا تصویب و به امضای بیل کلینتون رسید و هر سال در نوامبر رؤسای جمهوری امریکا آن را برای حداقل یک سال تمدید کردهاند، حال که 15ماه از تصویب برجام گذشته هفت نفر از سناتورهای ارشد دموکرات امریکا به رهبری سناتور ریچارد بلومنتال در نامهای به میچ مککانل رهبر اکثریت جمهوریخواه سنا از وی خواستند تمدید قانون تحریمهای ایران را این بار برای 10سال دیگر در اولویت تصمیمگیری سنا قرار دهد.
این سناتورها از رهبر جمهوریخواه سنا خواستهاند بررسی این تمدید را در نشست سنا پس از انتخابات امریکا برگزار کند چرا که براساس این قانون شرکتهایی که در یک سال بیش از 40 میلیون دلار در ایران سرمایهگذاری کنند، از دادوستد با دولت امریکا محروم خواهند شد و این یعنی آنکه یکی از موانع جدی توسعه سرمایهگذاری در کشورمان همچنان پابرجا خواهد بود. آنگونه که در نامه این هفت نفر آمده است«تصویب این لایحه حیاتی، نهایت اطمینان را برای ایالات متحده تضمین میکند که از مکانیسم اعمال تحریمها برای حفاظت از امنیت ملی کشور علیه ایران برخوردار است.»
این تنها تلاش امریکاییها برای حفظ ایران زیر چتر تحریمهای بینالمللی نیست آنچنان که پس از تصویب برجام تاکنون دهها طرح و لایحه در کنگره امریکا به اشتراک نظر گذاشته شده و بسیاری از آن شکل قانون به خود گرفته است، البته در حال حاضر، دو طرح دیگر نیز از سوی دموکراتها و جمهوریخواهان سنا برای تمدید قانون تحریمهای ایران به سنا پیشنهاد شده است و از سوی دیگر هنوز در امریکا تحریمها به بهانه نقض حقوق بشر و برنامه موشکی ایران ادامه دارد. از همه مهمتر این مسئله است که طرح اخیر جمهوریخواهان با توجه به فعالیتهای موشکهای بالستیک ایران است که براساس آن تلاش شده تحریمهای تنبیهی گستردهتری علیه تهران به لایحه اضافه کنند.
تمام اینها در حالی است که بلومبرگ نیز روز جمعه در گزارشی اعلام میکند: «لغو تحریمها علیه ایران اگرچه سال گذشته به توافق رسید اما بانکهای برزیل همچنان به دلیل ترس از جریمههای امریکا نمیتوانند مبادلات بانکی با ایران انجام دهند، بنابراین فعلاً امکان خرید 20 فروند هواپیما و 2هزارو700 دستگاه اتوبوس از برزیل وجود ندارد.»
چرا امریکاییها به تحریمهای بیشتر علاقهمند شدهاند؟
تمرکز بیش از پیش دموکراتها و جمهوریخواهان به همراه دولت اوباما به ویژه در 15ماه اخیر نمایانگر این نکته است که محاسبات امریکا در این جهت قرار گرفته است که بهکارگیری همیشه ابزاری به نام«تحریم»میتواند چند دستاورد مهم برای آنها به همراه داشته باشد:
1- براساس برخی از کنشهای داخلی این تلقی برای امریکاییها ایجاد شده که تحریمها توانسته توان اقتصادی و نظامی جمهوری اسلامی ایران را تقلیل دهد و رسیدگی به نوار مقاومت را دچار اختلالهای جدی کند، به همین دلیل اصرار امریکاییها به وضع و تصویب قوانین تحریمی جدید علیه کشور در 37 ماه اخیر شکل فزاینده به خود گرفته است.
بعد از آنکه در همان روزهای ابتدای مذاکرات هستهای در دولت یازدهم بیان شد که «خزانه کشور خالی است» و ایران برای بهبود شرایط بحرانی کشور چارهای جز مذاکره با طرف غربی ندارد، اینگونه اظهارات این تصور را در ذهن امریکاییها ایجاد میکرد که بهکارگیری تحریم توانسته تمام اهداف مورد نظر غرب را تأمین و استمرار به کارگیری آن میتواند اهداف اصلی امریکاییها را تأمین کند؛ اهدافی که در گزارههایی مانند «براندازی جمهوری اسلامی ایران» و «تضعیف قدرت نظامی و توان دفاعی جمهوری اسلامی ایران» عینیت پیدا میکند.
یکی دیگر از کنشهای دیگری که محاسبات امریکاییها رابرای استمرار تحریمها دچار تغییرات اساسی کرد عبارتی است که محمدجواد ظریف در دانشگاه ظریف در همان کوران مذاکرات بیان میکند مبنی بر اینکه «چنانچه امریکاییها بخواهند تمام سیستم دفاعی ایران را با یک بمب منفجر خواهند کرد.»
اینگونه اظهارات طرف مقابل را برای توسعه و استمرار تحریمها در شکل و سطحهای متفاوت ترغیب کرد و خروجیاش آن است که طی سه سال گذشته بیش از200طرح و لایحه ضدایرانی در امریکا مورد مداقه قرار گرفته که بخش قابل توجهی از آن به تصویب رسیده و شکل قانونی به خود گرفته است، آنگونه که با یک بررسی ساده میتوان تمرکز بیش از پیش امریکاییها را در باب تحریم جمهوری اسلامی ایران در37 ماه گذشته به خوبی اثبات کرد.
2- «تحمیل مذاکره به ایران در سایر موارد مناقشهبرانگیز» هدف دیگری است که امریکاییها با تحریم بهدنبال تحقق آن هستند.
ایالات متحده از ابتدای رویارویی با جمهوری اسلامی ایران همراه با قطعنامههای شورای امنیت سازمان ملل، تحریمهای یکجانبهای را علیه کشورمان اعمال کرده که میتوان از آن تحت عنوان استراتژی «فشار- مذاکره» که در بطن سیاست این کشور قراردارد یاد کرد و خروجی آن وادار کردن این به انجام الزاماتی است که میتواند اهداف منطقهای و فرامنطقهای امریکا را تأمین کند.
به زعم امریکاییها مذاکرات با ایران باید در زمانی صورت گیرد که فشارها و تحریمها در اوج خود هستند تا ایران را در شرایطی قرار دهد که نتواند شروطی را بر مذاکرات تحمیل کند. درخواست هفت سناتور امریکا نیز در این راستا قابل توجیه است. این بدان معناست که در سطوح رهبری امریکا اختلافنظری در مورد برخورد با ایران وجود ندارد، آنچنانکه در اکثر طرحها یا لوایح تحریمی علیه کشورمان اکثر قریب به اتفاق نمایندگان جمهوریخواه و دموکرات به آن رأی دادهاند و این به این معناست که «تشدید تحریمها و سایر تدابیر سختتر علیه ایران» هدف مشترکی در بین دموکراتها و جمهوریخواهان است.
بر همین اساس در شرایطی که امریکاییها در اکثر اهداف منطقهای خود با موانع جدی روبهرو شدهاند و از دخالت در امور سوریه و عراق، لبنان و افغانستان بازماندهاند و هزینههای سرسامآور آنها از دو جنبه مادی و معنوی بینتیجه مانده خواهان آن هستند تا با اهرم فشارهای بینالمللی ایران را وادار به مذاکره در باب مسائل منطقهای کنند و اهداف محقق نشده خود را از چنین پروسهای احیا کرده و نفوذ گذشته خود در منطقه را به حالت سابق بازگردانند.
کارشناس امریکن اینترپرایز: تحریم برای ایران فرصت است
باید تأکید کرد که هیچکدام از مقامات و مؤسسات تحقیقات امریکاییها نیز تصور آن را نداشتند که تحریمها علیه ایران با واکنش توأم با خودکوچکبینی برخی از مقامات داخلی همراه باشد، واکنشهایی که تغییر محاسبات امریکاییها را بهدنبال داشت و تمرکز و اصرار آنها بر افزایش تحریمها را موجب شد.
اما برخلاف برخی جریانات داخلی که تنها راه علاج کشور را رهاشدن از بند تحریمها آن هم بهواسطه مذاکرات یک طرف میدانند، برخی تئوریسینهای امریکایی معتقدند تحریم برای ایران یک فرصت است، به عنوان مثال در اواسط سال92 یکی از کارشناسان مسائل خاورمیانه در اندیشکده امریکن اینترپرایز بیان میکند: «جمهوری اسلامی از تحریمهای بینالمللی به عنوان یک فرصت سود میبرد چراکه این تحریمها ایران را مجبور کردهاند به سمت خودکفایی حرکت کند. در حالی که ایرانیها از یک سو تلاش میکنند با صنایع بومی و امکانات طبیعی خودشان بر تحریمها فائق آیند، از سوی دیگر پیشنهاد ایران به عراق و پاکستان برای ساختن پالایشگاه، نشان میدهد جمهوری اسلامی نیمنگاهی هم به بازارهای پیرامونی برای جبران نیاز مبرم خود به ارزهای معتبر دارد.»
منبع: جوان
انتهای پیام/
بازگشت به سایر رسانهها