از ائتلاف شورای هماهنگی نیروهای انقلاب تا ۱+۲

از ائتلاف شورای هماهنگی نیروهای انقلاب تا 1+2

طی دهه های گذشته وحدت همواره یکی از دغدغه های مهم اصولگرایان در ایام انتخابات بوده که برای رسیدن به آن سازوکارهایی نیز طراحی کرده اند.

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، طی دهه های گذشته وحدت همواره یکی از دغدغه های مهم اصولگرایان در ایام انتخابات بوده که برای رسیدن به آن سازوکارهایی نیز طراحی کرده اند اما این ساز کارها و مدل های وحدت در بعضی از دوره های انتخاباتی آن گونه که باید و شاید مثمرثمر نبوده و نتیجه مطلوبی به همراه نداشته است که البته علت این امر پایبند نبودن برخی از طیف ها یا چهره ها به سازو کارهای طراحی شده و قول و قرارهای گذاشته شده بوده است. در ادامه مروری خواهیم داشت بر مدل وحدت اصولگرایان در دورههای مختلف انتخابات ریاست جمهوری.


انتخابات 1376
در انتخابات ریاست جمهوری 1376 آقای علی اکبر ناطق نوری نامزد جناح راست، آقای محمد خاتمی نامزد جناح چپ، آقایان سید رضا زوارهای و محمد ریشهری به عنوان نامزدهای مستقل وارد عرصه انتخابات شدند. در این انتخابات جناح راست ساز وکاری تکنیکی برای حمایت از نامزد خود نداشت اما بیشتر گروهها از آقای ناطق نوری حمایت و او را نامزد خود معرفی کردند. محمدرضا باهنر درباره وضعیت جناح راست در ایام آن انتخابات میگوید: احتمال شکست آقای ناطق بسیار پایین و نزدیک به صفر بود. سال 74 که انتخابات مجلس پنجم برگزار شد، همه اصولگرایان برای انتخابات ریاست جمهوری 76 روی آقای ناطق نوری تفاهم کردند و هیچ رقیبی برای ایشان وجود نداشت. با وجود همه پیش بینیها و وحدت اصولگریان بر کاندیدای واحد، نامزد جناح رقیب توانست پیروز انتخابات شود.


انتخابات 1380

هشتمین انتخابات ریاست جمهوری، روز 18 خرداد 1380 برگزار شد. در این دور آقایان سیدمحمدخاتمی، احمد توکلی، علی شمخانی، عبدالله جاسبی، حسن غفوری فرد، منصور رضوی، شهاب الدین صدر، علی فلاحیان و مصطفی هاشمی طبا نامزدهای این دوره از انتخابات بودند. در این انتخابات بزرگان جناح راست به رهبری علیاکبر ناطق نوری طرحی نو درانداختند و شورایی تحتعنوان «شورای هماهنگی نیروهای انقلاب اسلامی» تشکیل شد. شورای هماهنگی در این انتخابات از دو کاندیدای نزدیک به گفتمان خود یعنی احمد توکلی و علی شمخانی حمایت کرد، اما نتوانست نتیجهای مطلوب در انتخابات بهدست آورد. البته آقای احمد توکلی که نماینده بخش نوگرای اصولگرایان به حساب میآمد، با ارائه نظریهای با عنوان «جمهوری دوم» و با شعار «دولت پاک برای ملت پاک» در این انتخابات رقیب جدی خاتمی بود و توانست چهار میلیون و 393 هزار رأی کسب کند.


انتخابات 1384

مهمترین ظهور اصولگرایان در عرصه انتخابات ریاست جمهوری نهم بود که این جریان برای پیروزی به دنبال طراحی ساز وکاری انتخاباتی رفت. در این انتخابات آقایان مهدی کروبی، مصطفی معین و محسن مهرعلیزاده از جناح اصلاحطلبان و آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی از سوی کارگزاران در مقابل آقایان محمود احمدی نژاد، علیلاریجانی، محسن رضایی و محمدباقر قالیباف از جناح اصولگرا، با یکدیگر رقابت کردند. در این مقطع سه طیف کاملاً مشخص در میان اصولگرایان فعالیت میکردند.

جریان سنتی با محوریت شورای هماهنگی با حضور افرادی چون علی اکبر ناطق نوری، محمدرضا باهنر و حزب موتلفه، جامعه اسلامی مهندسین، جامعه زینب، جامعه اسلامی اصناف و بازار که از علی لاریجانی حمایت میکردند. دوم، نیروهای تحولخواه و جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی از قالیباف حمایت میکردند و سوم آبادگران شورای شهر که از احمدی نژاد پشتیبانی میکردند.

تمامی گروههای این مجموعه در شورای هماهنگی نیروهای انقلاب اسلامی گردهم آمدند.گروه پنج نفرهای در قالب هیات اجرایی مرکب از افرادی چون علی اکبر ناطق نوری، محمدرضا باهنر، حبیب الله عسکراولادی، حسین فدایی و رضا تقوی مأموریت یافتند تا نامزدهای نزدیک به جناح خود را برای بیان دیدگاهها و نظراتشان فرا بخوانند که در این راستا محسن رضایی، محمود احمدی نژاد، احمد توکلی، علی اکبر ولایتی و علی لاریجانی به عنوان نامزدهای احتمالی ریاست جمهوری معرفی شدند.

علاوه بر آن چهارنفر، محمد باقر قالیباف هم بعداً وارد عرصه رقابت شد. در آن ایام آیت الله مهدوی کنی در پیامی از همه نامزدهای اصولگرا خواست در جلسهای از میان خود فرد اصلح را معرفی کنند؛ اما هریک از طیفهای درون اصولگرایان، خواهان معرفی نامزد موردنظر خود بهعنوان کاندیدای نهایی ائتلاف اصولگرایان بودند؛ در این میان غلامعلی حدادعادل نیز برای پادرمیانی وارد عرصه شد اما جلسات وحدت او هم کارساز نشد و فقط احمد توکلی به دلیل جلوگیری از تشتت بیشتر انصراف داد.

20 فروردین 1384 نیز با وجود متفرق شدن اصولگرایان، شورای هماهنگی علی لاریجانی را به عنوان نامزد نهایی خود معرفی کرد. آقای حسین فدایی سالها بعد در سال 92 در گفتگویی با برنامه شناسنامه درباره سازو کار وحدت، گفت: «تعجیل برخی از دوستان باعث شد داخل تشکیلات و شورا با اختلاف و چالش ایجاد شود. متاسفانه به رغم اینکه رویکرد عمومی مردم نسبت به اصولگراها مثبت بود اما در نهایت تفاهم روی یک فرد صورت نگرفت و چهار نامزد بیرون آمد.

اختلاف آقای ناطق و آقای احمدی نژاد از همین جا آغاز شد و ما هم از دست احمدی نژاد ناراحت شدیم. قرار این بود که همه دست به دست هم دهیم که یک نفر معرفی شود و همه به نفع یک نفر کنار روند و کمک کنند؛ اما این اتفاق نیفتاد.» با برگزاری انتخابات در 27 خرداد 1384 و راهیابی اکبر هاشمی رفسنجانی و محمود احمدی نژاد به دور دوم، اصولگرایان آرایش انتخاباتی متفاوتی داشتند چرا که احمدینژاد حاضر به پذیرش چارچوبهای ائتلاف نشد.

جامعه مدرسین و جامعه روحانیت نظر جدیدی ارائه نکردند و شورای هماهنگی هم که در مرحله نخست از لاریجانی حمایت کرده بود، در مرحله دوم سکوت اختیار کرد. همچنین جبهه پیروان و حزب موتلفه هر دو نامزد را اصولگرا خوانده و از حمایت فرد خاصی خودداری کردند. با این حال جامعه اسلامی مهندسین و جمعیت ایثارگران و احمد توکلی با صدور بیانیهای از محمود احمدی نژاد حمایت کردند.


انتخابات 1388

فصل بعدی به انتخابات پر تب و تاب 1388 میرسد که در آن تقریباً بیشتر اصولگرایان از محمود احمدی نژاد حمایت کردند و برخی که دل خوشی از او نداشتند به سمت کاندیدای دیگر یعنی محسن رضایی رفتند. و در نتیجه وحدت اصولگرایان در حمایت از کاندیدای واحد موجب پیروزی احمدی نژاد در انتخابات شد.


انتخابات 1392

یکی از مهمترین انتخابات دهههای اخیر برای اصولگرایان انتخابات ریاست جمهوری 1392 بود. اصولگرایان این بار مانند سال 84 تصمیم گرفتند به دلیل کثرت کاندیداها با طراحی یک ساز و کار انتخاباتی مدلی برای رسیدن به وحدت جستوجو کنند. در این انتخابات آقایان غلامعلی حدادعادل، علی اکبر ولایتی، محمد باقر قالیباف، محمدرضا باهنر، یحیی آل اسحاق، منوچهر متکی، محمد حسن ابوترابی، مصطفی پورمحمدی، علیرضا زاکانی، علی لاریجانی، سعید جلیلی، کامران باقری لنکرانی و برخی دیگر در آن ایام به عنوان کاندیداهای جریان اصولگرا مطرح بودند که در نهایت حدادعادل، قالیباف، محسن رضایی، ولایتی و جلیلی به عنوان کاندیداهای رسمی وارد صحنه رقابت شدند.

اصولگرایان که تجربه نبود وحدت در سال 84را در کارنامه داشتند این بار تصمیم گرفتند الگویی برای وحدت پیاده کنند. با ابتکار غلامعلی حدادعادل ائتلافی با عنوان 1+2 با حضور وی، قالیباف و ولایتی به عنوان کاندیداهای اصلی اصولگرایان شکل گرفت. دو مؤلفه نظر جامعتین و نظرسنجی برای انتخاب کاندیدای نهایی درنظر گرفته شده بود. بر اساس این الگو کاندیدایی که دارای بالاترین رأی در نظرسنجیها بود به عنوان نامزد نهایی ائتلاف اصولگرایان انتخاب میشد. به دلیل اینکه قالیباف در نظرسنجیها از دو هم گروهی خود جلوتر بود حدادعادل از انتخابات کنارهگیری کرد اما آقای ولایتی عضو دیگر ائتلاف از انصراف سر باز زد.

آقای محسن رضایی هم که خود را کاندیدای جریان سوم معرفی میکرد نیز یکی دیگر از حاضران صحنه بود. جلیلی هم در آخرین لحظات در انتخابات ثبت نام وجبهه پایداری از وی حمایت کرد. طیف سنتی اصولگرایان هم ابتدا با حضور پنج نامزد ائتلافی تشکیل داد اما در نهایت نمایندهای در صحنه نهایی نداشت. انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم نزدیک است و اصولگرایان ناراضی از حجت الاسلام حسن روحانی از هم اکنون فعالیتهایی برای انتخابات آغاز کردهاند.

تجربه گذشته پیش روی اصولگرایان است و نتایج ثابت کرده حضور پر تعداد، فقط هموار کننده راه جریان رقیب است. به نظر میرسد زمان آن است ساز کاری حداکثری و مورد توافق همه گروهها و با لحاظ همه تجربههای شکست خورده گذشته، پلی برای پیروزی در انتخابات آینده باشد.

 

منبع: صبح نو

انتهای پیام/

بازگشت به سایر رسانه‌ها

پربیننده‌ترین اخبار رسانه ها
اخبار روز رسانه ها
آخرین خبرهای روز
فلای تو دی
تبلیغات
همراه اول
رازی
شهر خبر
فونیکس
میهن
طبیعت
گوشتیران
رایتل
مادیران
triboon