۸ توصیه اساتید بسیجی دانشگاه‌های اصفهان به وزیر امور خارجه
بسیج اساتید دانشگاه‌های اصفهان، علوم پزشکی، صنعتی و بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در بیانیه‌ای اعتراض خود نسبت به رفتار وزیر امور خارجه در پاسخ به مجلس را اعلام کردند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، بسیج اساتید دانشگاه‌های اصفهان، علوم پزشکی، صنعتی و بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در بیانیه‌ای 8 بندی نسبت به رفتار وزیر امور خارجه در جلسه یازدهم مهر مجلس شورای اسلامی واکنش نشان دادند.
در این بیانیه آمده است: روز یکشنبه یازدهم مهر 95 وزیر امور خارجه کشورمان، برای پاسخ به سؤال نمایندگان در مجلس حضور یافت، طبیعی است که سؤال زمانی مطرح می‌شود که نماینده، نقطه ضعفی را در عملکرد یک وزیر تشخیص می‌دهد و وزیرمربوطه نیز موظف است با ارائه توضیحات کافی، از عملکرد خود دفاع و نمایندگان را قانع کند.
طبق قانون اساسی، این فرایند سؤال و جواب یکی از ساز و کارهای هدایت و حفظ دولت بوسیله مجلس و بالا بردن تضمین برای سلامت امور و راهکاری برای جلوگیری از خود محور شدن دولت و خارج شدن وزارتخانه‌ها از چارچوب مصوبات مجلس است. این گونه سؤال و جواب به عنوان یک اصل، در همه دموکراسی‌های دنیا پذیرفته شده و اعمال می‌شود.
در ادامه بیانیه تأکید شده است: روز یکشنبه در راستای این اصل، نمایندگان کرمان و مشهد، در کمال آرامش، انتقادات بسیار مهمی را مطرح کردند و طبیعی است که انتقاد، آن هم در صحن علنی مجلس، برای هر وزیری سنگین و ناگوار است. روال عادی و طبیعی در همه نظام‌های مردم سالار، این است که وزیر، مجلس را که به او رأی اعتماد داده و هر لحظه نیز حق عزل او را دارد و هر سال برنامه او را و بودجه او را تعیین و تصویب و ابلاغ می‌کند، صاحب اختیار و ولینعمت خود می‌داند.
جمله کلیدی حضرت امام (ره) که فرمودند مجلس در رأس امور است، همین معنا را دارد که دولتمردان به علت حضور داشتن در صحنه اجرا و در اختیار داشتن قدرت و ثروت، دچار خود بزرگ بینی و طغیان نشوند و خوی تکبر و استبداد در آنها بروز و ظهور نیابد.
متأسفانه در جمهوری اسلامی، از همان سال‌های اول تأسیس مجلس، دولتمردانی مشاهده شده‌اند که به دلیل قرار گرفتن بر کرسی قدرت دچار غرور و خود بزرگ بینی شده و خود را فراتر از مجلس تصور کرده و با روش‌های مختلف این تصور فراتر بودن را بروز داده‌اند.
بسیج اساتید دانشگاه‌های اصفهان، علوم پزشکی، صنعتی و بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در ادامه بیانیه تصریح کرده‌اند: نمونه‌های تأسف بار این ابتلاء در طول 35 سال فعالیت مجلس و دولت همواره وجود داشته و در حافظه ملت ایران ثبت شده و عواقب عبرت آموز آن نیز در یادها مانده است. اگر چه بخشی از پاسخ‌های وزیر امور خارجه متناسب با وظیفه پاسخگوئی به پیشگاه ملت و نمایندگان ملت بود، اما در بخش‌هائی دیگر، وزیر، شأن مجلس و مردم را فراموش کرد و در مقابل مخدوم خود، شروع به فریاد زدن و توهین کردن نمود و با لحنی تبختر آمیز، خطاب به مجلس فریاد زد من اجازه نمی‌دهم کسی از مدیران من سؤال کند، سپس در حالتی عصبی و هیجانی، نماینده سؤال کننده را دروغگو، تهمت زننده، تهدید کننده منافع ملی، نادان و فاقد درک صحیح و خود را صالح و عملکرد خود را فاقد عیب و نقص خواند.
فارغ از آن که، سؤال‌ها چه بود و پاسخ‌ها چه بود، ضمن محترم شمردن حقوق مجلس در قانع شدن یا قانع نشدن که موضوع مستقلی است و فراتر از اتفاق روز یکشنبه، بر این امر حیاتی تأکید می‌نماید که دولت‌ها به دلیل در دست داشتن ثروت و قدرت اجرا، همواره در معرض لغزش به ورطه خود محور بینی و استبداد بوده و به درجات متفاوت، درمقابل مجلس که عنان دولت را در دست دارد به خود بزرگ بینی و پنهان کاری پرداخته و گاه کار به کشمکش‌های خسارت بار رسیده و کشور متضرر شده است.
با توجه به اتفاق روز یکشنبه و برای پیشگیری از تکرار تجربیات تلخ گذشته، به وزیر امور خارجه به طور خاص و به دولت به طور عام توصیه‌هائی تقدیم می‌شود:
1- وزیران، همواره و در تمام مراحل فعالیت، باید به یاد داشته باشند که در بهترین حالت، فقط و فقط، اجراکننده دستورات مجلس‌اند و نه بیشتر. مجلس آنها را استخدام کرده و برای آنها حقوق و بودجه قرار داده که خدمات مشخصی را برای ملت انجام دهند. مجلس بر کارشان نظارت می‌کند که اگر خادم و نوکر خوبی برای ملت باشند ادامه خدمت دهند و اگر نباشند آنها را برکنار کند. یاد آوری این مهم و تکرار آن در جلسات هیئت دولت، مانع از سوء تفاهماتی است که عموما برای وزیران پیش آمده و خود را فراتر از مجلس تصور کرده و سقوط کرده‌اند.
2- هریک از اعضاء هیئت دولت، به ویژه وزیر امور خارجه باید به خود بقبولانند که سؤال یک نماینده، چه درست باشد چه غلط، تشخیص او است و بیان تشخیص، حقی است که قانون اساسی به نماینده داده و استفاده از فرصت سؤال و استیضاح، وظیفه‌ای است که قانون اساسی به عهده او گذاشته و در قبال انجام آن قسم خورده و لذا شایسته نیست به جای احترام گذاشتن به این تمهید قانون اساسی و ارائه پاسخ متین و منطقی و محترمانه که موجب اقناع افکار عمومی است و متناسب با شأن مجلس است، به شیوه دعواهای خیابانی، به بدگوئی و توهین و تحقیر و جنجال آفرینی رو آورند. اینگونه برخوردهای توأم با عصبانیت و فریاد و پرخاش، نه فقط خلاف قانون و خلاف شرع و خلاف شأن مجلس است بلکه خلاف شأن یک وزیر قانون دان و یک سیاستمدار با تجربه است.
3- در میان همه وزیران دولت، از وزیر امور خارجه که در صحنه‌های جهانی و در مقابل انواع دشمنان، باید از منافع ملی حمایت کند، بیش از همه توقع است که در گفت‌وگوهای انتقادی از صبر، حوصله، متانت و پختگی، برخوردار باشد و آداب مربوط به این صحنه‌ها را رعایت کند. قطعا تکرار این گونه عصبانی شدن‌ها و از کوره در رفتن‌ها و جار و جنجال‌های هیجان آلود که نشان از عدم ظرفیت یک سیاستمدار است، در درجه اول، اعتبار و صلاحیت وزیر امور خارجه یک کشور را زیر سؤال می‌برد.
4- در نظام اسلامی، از دولتمردان، بیش از همه، انتظار می‌رود که آموزه‌های اسلامی را مراعات کنند، یکی از مهمترین توصیه‌های اسلام که بارها از طرف حضرت امام (ره) و مقام معظم رهبری مورد تأکید قرار گرفته این آیه شریفه قرآن است که در توصیف پیروان حضرت محمد (ص) فرموده است "اشداء علی الکفار رحماء بینهم".
وزیر امور خارجه به شهادت همه کارشناسان داخلی و خارجی و به شهادت فیلم‌ها و عکسهای بسیار، در مقابل دشمنان ملت، هرچند عهد شکن و توهین کننده و تهدید کننده باشند با لطف، رحمت، آرامش و لبخند محبت آمیز هستند. شایسته نیست در برابر سؤال قانونی یک نماینده، اینگونه، با فریاد و توهین و پرخاش، به مجلس عکس العمل نشان دهد و حتی اعتراض آقای علی مطهری رئیس جلسه را که همواره حامی ایشان بوده برانگیزد که ایشان را به رعایت شأن مجلس توصیه کرد.
5- در صحنه‌های گفت‌وگوها و بحث‌ها و مناظره‌های علمی و تخصصی، به تجربه، ثابت شده که هر طرف، شروع به فریاد کند، حتما در استدلال، به بن بست رسیده و برای جبران شکست خود و پنهان کردن ضعف خود به داد و فریاد رو آورده است. تردیدی وجود ندارد که اگر وزیر امور خارجه در پاسخ سؤال نماینده، پاسخ قوی و استدلال قانع کننده داشت، نیازی به فریاد و پرخاش نمی‌دید.
مردم ما به خوبی می‌دانند که در یک گفت‌وگوی علمی و تخصصی، دلایل قوی باید و معنوی نه رگ‌های گردن به حجت قوی. آقای وزیر باید بداند، در هر گفتوگو و مناظره‌ای، اگر عصبانی شود و شروع به فریاد و پرخاش کند، در نظر مخاطبان، مغلوب آن صحنه شناخته می‌شود. به ایشان توصیه می‌شود اگر به آموزه‌های قرآن و نصایح بزرگان کشور به حد کافی توجه نمی‌کنند، حداقل به نوع رفتار و نوع بیان رئیس جمهور آمریکا و وزیر امور خارجه آمریکا در کنگره آن کشور توجه کنند.
6- از آنجا که آقای ظریف، اصولا انسان آرام و ملایمی است، شاید اتفاق روز یکشنبه، نوعی فضا سازی احساسی و هیجانی برای عبور از سؤالات بسیار مهم نماینده مشهد و در حاشیه قرار دادن آنها بوده است. اگر چنین باشد، برنامه وزیر، با موفقیت انجام شده و فضای عمومی مجلس را تحت تأثیر قرار داده و مجلس هم صلاح را در آن دیده که این قائله را ختم کند، ولی جناب آقای وزیر هرگز نباید فراموش کنند که ملت و فرهیختگان ملت، پاسخ سؤالات را می‌خواهند و اگر پاسخ قانع کننده داده نشود و به شعارهای تکراری و عوامانه اکتفا شود، اعتبار دولت و وزارت خارجه در چشم مردم تنزل خواهد یافت.
7- جبران هر خطائی، با عذر خواهی از مردم و مخاطبان آغاز می‌شود. اگر یک وزیر، متوجه خطای خود شود و از خطای خود عذر خواهی کند، نه تنها نقطه ضعفی در کارنامه او ثبت نمی‌شود، بلکه به عنوان شخصیتی حق طلب، اعتباری بالاتر خواهد یافت و محبوب‌تر خواهد شد، ولی اعتراف به خطا و عذرخواهی از مردم، کار دشواری است.
8- لازم است نمایندگان محترم مجلس این حتک حرمت به خودشان را که عینا به تمام ملت ایران است به این سادگی بر نتابند و برای جبران آن برنامه ریزی کنند و الا منتظر روزهای بدتر از یازدهم مهر 95 و تحمیلات بیشتری از طرف دولتی باشند که با دست خالی در برجام اینگونه بر سرملت فریاد می‌زند.
انتهای پیام/
