به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، اینجا در «فکه» که زمانی به قتلگاه رزمندگان شهرت یافته بود و همچنان از گوشه و کنار آن اجساد شهدا از کنار مینهای پاکسازی نشده بیرون کشیده میشود، حالا آهوهای کمیاب خوزستانی طول و عرض دشت را از «فکه» تا نزدیکیهای «چزابه» با آرامش خاطر میدوند و بالا و پایین میروند. انگار نه انگار که زمانی نه چندان دور این منطقه کاملاً ناامن بوده است!
اگرچه فکه تا پایان جنگ تحمیلی همچنان میدان جنگ بود اما بعد از پایان جنگ نیز به دلیل وسعت مناطق مینگذاری شده تقریباً خالی از هر موجودی بود که بتدریج با پاکسازی بیشتر مناطق از مین، امید به بازگشت حیات وحش نیز زنده شد ولی حضور گلههای دام غیرمجاز، شکار بیرویه توسط شکارچیان و توسعه مناطق شهری و روستایی و زمینهای کشاورزی در سالهای گذشته باعث شد تا همین اندک آهوهای منطقه نیز حضور در آن سوی مرز را به ماندن در خاک وطن ترجیح داده و مهاجرت کنند.
رهاورد این مهاجرت، پایانی تلختر برای آهوها در خاک عراق داشت چرا که شکارچیان عراقی با سوءاستفاده از گرسنگی آهوها، دشت التیپ را که در سمت غرب فکه واقع شده به قتلگاهی دیگر برای آهوها تبدیل میکردند با این حال وجود دشتهای سرسبز و خالی از دام و سگ گله، باعث میشد تا در تمامی این سالها آهوها ماندن در عراق و شکار شدن با شکم سیر را به ماندن در این سوی مرز و گرسنگی و تشنگی مفرط ترجیح دهند.
حالا اما با ورود یکی از پرتلاشترین محیطبانان خوزستانی به منطقه فکه، چنان امینتی برای آهوها ایجاد شده که بتدریج در حال بازگشت از عراق به سمت فکه هستند. سید باقر موسوی که نام او با ثبت و ضبط تصاویر تلخ و شیرین از زیباییها و زشتیهای تالاب هورالعظیم و منطقه حفاظت شده میشداغ در حافظه جمعی محیط زیست ماندگار شده، حالا دیدهبان و محیطبان فکه است. او خطر مرگ و گشتزنی در گوشه و کنار این منطقه جنگی را که هنوز هم ممکن است مملو از مین باشد به جان میخرد تا آهوها در آرامش به سر برند. این محیطبان عرب زبان میگوید: دوسه ماه است که در فکه حضور دارم و بدون اینکه خودرویی از سوی محیط زیست در اختیار من گذاشته شود با موتورسیکلت شخصی خودم در حال حفاظت از منطقهام.
او میافزاید: در جریان گشتزنی هایم، یک سنگر قدیمی پیدا کردم و چون سطح آبهای زیرزمینی در اینجا تقریباً بالاست، با کندن چند متر از زمین به آب رسیدم سپس آب را در سنگر انداختم تا به یک آبشخور تبدیل شود، طبیعی است که وقتی آب در منطقه باشد آهوها هم که قادرند از فاصله 15 کیلومتری بوی آب را حس کنند بتدریج شروع به حرکت به این سوی مرز میکنند و اینگونه بود که زمینه بازگشت آهوها فراهم شد.
این محیطبان میگوید: من از طریق بازارچه مرزی در چزابه و تردد عراقیها در این بازارچه از وضعیت آهوهای شکار شده در آن سوی مرز مطلع میشدم و عکسشان را در تلفن همراه هایشان میدیدم، برای همین تصمیم گرفتم به هر طریقی شده زمینه بازگشت آنها را به فکه مهیا کنم که خوشبختانه تا امروز 25 آهو به فکه بازگشته است.
او که در حال حاضر تنها محیطبان منطقه آزاد فکه است، میگوید: فکه منطقه حفاظت شده نیست اما با حفاظت میتوان آن را دوباره برای آهوها مهیا کرد. موسوی با اشاره به کمبود تجهیزات محیطبانی میافزاید: من با دست خالی و با موتور شخصی خودم در منطقه گشتزنی میکنم و روز گذشته نیز موفق شدم حضور دومین ماده آهو را که صاحب بره است در منطقه به ثبت برسانم. این آهو دو بره دارد که جای امیدواری است و حالا خوشبختانه محیط زیست قول داده که یک موتورسیکلت سازمانی به من بدهند تا بتوانم با آن به مأموریت بروم که امیدوارم عملی شود.فکه، منطقهای بیابانی در شمال غربی خوزستان است که از جنوب به چزابه و شهر بستان، از شرق به میشداق و رقابیه، از شمال غرب به عینخوش و شهر موسیان، از شمال شرق به چنانه، برغازه و سپس به شهر شوش و از غرب به استان العماره عراق منتهی میشود.
منبع: ایران
انتهای پیام/
بازگشت به سایر رسانهها