به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، وقتی قرآن کریم در بزرگترین و کوچکترین سوره خود یعنی "بقره" و "کوثر" به صراحت بر لزوم به پا داشتن نماز تأکید کرده و آن را نشانه بارز اهل ایمان توصیف میکند به یقین باید هم در مرام و سیره حسین بن علی(ع) که قرآن مجسم و ناطق است این مسئله دارای بالاترین جایگاهها باشد.
در بحبوحه جنگ ظهر عاشورا یکی از یاران امام(ع) در وقت نماز نزد سیدالشهدا(ع) رفت و عرض کرد: «یا اباعبدالله جانم به فدایت سپاه دشمن به تو نزدیک شده و به خدا سوگند من باید پیش از تو کشته شوم. اما دوست دارم قبل از اینکه خداوند را ملاقات کنم نمازی را که اکنون وقتش رسیده با تو خوانده باشم»
امام (ع) در این هنگام سر بهسوی آسمان بلند کرد و فرمود: «نماز را به یادم آوردی خداوند تو را از نمازگزاران و ذاکران قرار دهد. آری وقت نماز است» آنگاه فرمود «به دشمن بگویید مهلتی دهد تا نماز بگزاریم».
از جمله درسهای ماندگار حماسه عاشورا توجه و عنایت خاص سید و سالار شهیدان و یاران باوفایش به نماز بهعنوان اصیلترین ارتباط میان انسان و خدا و مهمترین عبادت انسانساز است. این حقیقت از مجموع کلمات و سیره امام(ع) بهویژه عنایت ایشان به این فریضه بزرگ الهی در برابر انبوهی از لشکریان یزیدی کاملاً مشهود و هویدا است.
حضرت در شب عاشورا نیز در پی مأموریتی که به برادر بزرگوارشان ابوالفضل العباس (ع) میدهند از دشمن فرصتی میخواهند نه برای رایزنی و احیاناً تجهیز به سلاحهای مادی بلکه برای اقامه نماز و عبادت الهی در نیمههای شب چه آنکه همان نماز نور چشم و محبوبترین چیز در نزد حضرت خون خداست.
بنابراین بیجهت نیست که در زیارت حضرت یکی از فرازهای مهم آن اختصاص به این امر دارد؛ «اشهد انّک قد اقمت الصّلوه».
در این باب البته به لطف انبوه روایات و احادیث وارده همچنین سیره و سلوک حضرات معصومین(ع) سخن بسیار است اما آنچه مهمتر است تحقق این امور در وادی عمل است چه آنکه بیشک آنان که در رفتار وزندگی خود ، دستورات خدا و توصیههای ائمه اطهار (ع) را مدنظر قرار میدهند رستگاران واقعیاند و نه آنان که فقط خوب صحبت میکنند و گاه آن را چاشنی شعار بیعمل میکند
امید آنکه ما در تبعیت و پیروی عملی از سیره مقدس سیدالشهدا(ع) مایه خشنودی و رضایت حضرتش باشیم و در پیشگاه حضرت باریتعالی نه در این دنیا و نه در وادی عقبی، شرمسار نباشیم.
انتهای پیام/