باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا» ـ امیرمحسن شیخان: یازدهمین روز محرم هم سپری شد، روزی که در آن اهلبیت امام حسین (ع) به اسارت برده شدند، روزی که دیگر زمین قدمهای امام عالم را حس نمیکرد، زمینی که روز اول محرم یعنی همان روز که کاروان امام حسین (ع) وارد کربلا شد، به خود فخر کرد که زیر قدمهای این امام قرار گرفته است، دیگر صدایی از باد به گوش نمیرسید، دیگر صدایی از پرندگان نبود، انگار حال و هوای تمام عالم رنگی دیگر به خود گرفته بود، فضای عجیب و سختی برای تمام اهل بیت امام حسین(ع) بود، اینجاست که نقش حضرت زینب (س) در ماجرای امام حسین(ع) بیشتر و بیشتر نمود پیدا میکند، حضرت زینب (س) با رفتارهای آسمانی خود درسهایی بزرگ به عالم بشریت دادند.
زینب کبری (س) به حق، زینت امامان خویش بود و با رفتار زیبای خود در قبال ایشان توانست به اوج قلۀ معارف الهی دست یابد، مصداق ما آنجایی است ایشان به شدت در کودکی گریه میکردند؛ او را در آغوش مادر قرار دادند، اما آرام نگرفت، در آغوش پدر هم آرام نمیگرفت و حتی در آغوش جد بزرگوارشان، اما هنگامی که اباعبدالله (ع) وارد شدند، نگاهشان به حضرت افتاد و در آغوش برادر قرار گرفتند، دیگر از گریه و بیتابی خواهر خبری نبود و آنچنان به آرامش رسیدند که حتی لبخندی ملیح بر چهرۀ ایشان ظاهر شد و این نشان از این دارد که ایشان از همان ابتداء به طور محض تسلیم و غرق در امام خویش بودند و انگار برنامه الهی بر این بود میان این خواهر و برادر حبّی عجیب وجود داشته باشد، در این رهگذر بود که ایشان آن جملۀ تاریخی و الهی را در روز عاشورا بیان میفرماید که این نتیجۀ رشد ایشان توسط امامشان بوده است؛ در واقع اگر این بانوی مکرمه میخواستند به وقایع عاشورا و شهادت عزیزانشان صرفاً از جنبۀ حماسی و خون و شمشیر نگاه کنند، هیچ وقت چنین کلام نورانیای را «ما رأیتُ إلا جَمیلا» بیان نمیفرمودند و این بیانگر آن است که ایشان از منظری دیگر به این برنامۀ الهی نگریسته است، به عبارت دیگر، نوع نگاه حضرت زینب (س) با نگاه دیگران به ماجرای عاشورا بسیار متفاوت است، ایشان چطور و از چه زاویهای نگاه میکردند که فرمودند جز زیبایی ندیدم، چطور میشود آدمی کشته شدن عزیزانش را ببیند و اینگونه سخن بگوید؟ چرا دیگران چنین ندیدند؟
تاکنون تفاسیر مختلفی از واقعه کربلا و تعبیر نورانی حضرت زینب (س) از سوی کارشناسان و اهالی علم و اندیشه صورت گرفته است، با این وجود، شاید هیچ کسی نتوانسته است این تعبیر شگرف حضرت زینب (س) را به طوری صحیح تبیین کند و هر کسی نظر شخصی خود را در این رابطه گفته است، چراکه فهم حقیقت کلام اهلبیت(ع) امری است که نصیب هر کسی نمیشود، همچنین باید به این نکته توجه داشت که باید این تعبیر را در موقعیت و فضایی حسینی و آسمانی و با درنظر گرفتن تمام ابعاد ماجرای امام حسین(ع) نگریست تا فهم اینطور مقولات از جانب خدا جاری شود.
حضرت زینب (س) بعد از شهادت برادرشان برای اینکه برخی افراد به خودشان بیایند، دلهایشان بیدار شود و به سوی حق برگردند نیز برنامههایی داشتند که از جملۀ آنها، خطبههایی بود که ایشان در میان راه یا در جاهایی مختلف ایراد میکردند و اثر آن کلام بر دلها مینشست و در مییافتند که عدم همراهیشان با امام عالم موجب چه خسرانی بر آنان شده است، پس جایگاه این جمله که کربلا در کربلا میماند اگر زینب نبود، اینجا به وضوح دیده میشود.
ایشان به بشریت این درس را دادند که ای اهل عالم، باید برای همراهی با امام زمان خود تمام زندگیتان را وقف او کنید و این خود زمینهای است برای اینکه مورد تعلیم و تربیت امام (ع) قرار گیرید، همچنان که خودشان بهترین رفتار و بیشترین عزم را در این زمینه با همراه شدن با امام حسین (ع) از مدینه تا کربلا به بهترین نحو نشان دادند، حضرت زینب (س) وقتی برادرشان امام حسین (ع) عزم قیام کردند، با کسب اجازه از همسرش عبدالله بن جعفر حتی فرزندانشان را هم با خود همراه کردند تا آنان در مسیر همراهی با امام و معلم خلایق مورد تربیت قرار گیرند، به عبارت دیگر، حضرت با همین رفتار به بشریت آموختند که باید همیشه در رکاب امام بود و در راه او بذل جان کرد.
حضرت زینب (س) با خطبه آتشین و با یک عظمت خیرهکننده در کاخ دشمن صحنهای ماندگار را در عالم به نمایش گذاشتند، ایشان با کلامی نورانی دشمن را در کاخ خود تحقیر کردند و چنان داغی بر دل بر آنان گذاشتند که بعد از گذشت هزار و چهارصد سال از گذشت آن ماجرا، همه از مجاهدت عزتمندانه آن حضرت میگویند و افتخار میکنند. ایشان نماد عزت و شکوه هستند، ایشان با این رفتارشان در مقابل دشمن این درس را به ما آموختند که در سختترین شرایط هم باید به فکر عزت اسلام و جامعه اسلامی باشیم و از هیچ چیز نهراسیم.
رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره نقشآفرینی و جایگاه والای حضرت زینب (س) میفرمایند:
زینب کبری (س) یک نمونۀ برجستۀ تاریخ است که عظمت حضور یک زن را در یکی از مهمترین مسائل تاریخ نشان میدهد، اینکه گفته میشود در عاشورا، در حادثۀ کربلا، خون بر شمشیر پیروز شد ـ که حقیقتاً پیروز شد ـ عامل این پیروزی، حضرت زینب (س) بود، حادثۀ نظامی با شکست ظاهری نیروهای حق در عرصۀ عاشورا به پایان رسید؛ اما آن چیزی که موجب شد آن شکست نظامی، تبدیل به یک پیروزی قطعی و دائمی شود، مَنِش زینب کبری (س) بود، نقشی که حضرت زینب (س) بر عهده گرفتند، خیلی چیز مهمی است، این حادثه نشان داد که زن در حاشیۀ تاریخ نیست، بلکه در متن حوادث مهم تاریخی قرار دارد. (بیانات در دیدار جمعی از پرستاران نمونه کشور 1389/02/01)
حال بیاییم با مبنا قرار دادن رفتار این بانوی بزرگوار، بهترین شاخصههای شخصیتی ایشان را مورد بررسی قرار دهیم و ایشان را الگویی مناسب برای مردان و زنانی که طالب ظهور مولایمان حضرت مهدی (عج) هستند و میخواهند بهترین رفتارها را در قبال ایشان داشته باشند، معرفی کنیم.
انتهای پیام/