به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از روزنامه الاخبار، اجلاس بین المللی ویژه سوریه که قرار است امروز شنبه در لوزان سوئیس با حضور وزیران امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، روسیه، آمریکا، ترکیه، عربستان ، عراق، مصر و قطر برگزار شود، هرچند به راه حل سیاسی بر این بحران ختم نخواهد شد اما برگزاری این نشست در پرتو تنش بی سابقه روابط مسکو و واشنگتن معانی و مفاهیم زیادی را در دل خود جا داده است.
این در حالی است که مواضع طرف های مرتبط و کوچکترین اهداف آنان اجازه دستیابی به راه حل برای بحران سوریه را نمی دهد و در شرایط کنونی رویاروئی این طرف ها در میدان سوریه به طور مستقیم و یا به طور نیابتی ادامه دارد.
به هر حال آنچه جریان دارد اینکه روسیه بر ثبات مواضع خود تاکید و آمریکا هم از تهدیدهای خود به طور موقت عقب نشینی می کند.
از جمله مفاهیم و معانی این نشست اینکه:
اول: رویکرد روسیه و آمریکا به سمت بازگشت به مسیر سیاسی.
در سایه تهدیدهای دولت آمریکا برای انتخاب گزینه های تند علیه دولت سوریه به عنوان اهرمی برای فشار بر روسیه، امیدی بهدستیابی به نتایجی قطعی و سرنوشت ساز در اجلاس لوزان نیست اگر چه ترجمه عملی این تهدیدها بعید به نظر می رسد.
از سوی دیگر به نظر می رسد ثبات مواضع روسیه و پیام های آن برای بازدارندگی آمریکایی ها از عملی کردن تهدیدهایشان، یک پیروزی بسیار بزرگ است و انتظار می رود مسکو مواضع آینده خود را بر همین اساس بنا نهد.
اگر این روند به عقب نشینی موقت آمریکا از تهدیدهایش منجر شود که ظاهرا اینگونه به نظر می رسد می توان گفت که این عقب گرد با چاشنی شکست در مقابل پیروزی روسیه است
دوم: این پیروزی روسیه هم در سایه « سیاست های بازدارندگی دو جانبه» موقت خواهد بود؛ نتیجه آن تسلیم شدن نهائی آمریکا در پرونده سوریه نخواهد بود بلکه می تواند مانعی برای رویارویی مستقیم بین مسکو و واشنگتن ایجاد کند.
روشن است که دولت کنونی آمریکا در حال عقب نشینی از تهدیدها قرار دارد و چه بسا رویارویی را به دولت آینده واگذار کرده است
از سوی دیگر روشن است که روسیه پیروزی خود را اعلام و معنا و نتیجه ثبات در مواضع و ایستادن در مقابل دولت آمریکا را درک کرده است و لادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه بر این اساس می تواند به عنوان طرف پیروز اینگونه موضع خود را اعلام کند: آماده شروع گفت وگو با واشنگتن هستیم به شرط اینکه امتیاز دهی را به دنبال داشته باشد.
سوم:عقب نشینی آمریکا تقریبا صورت گرفته است و این وضعیت به روسیه و ارتش سوریه و همپیمانان آن اجازه داده تا عملیات خود را در شرق حلب در میان سروصداهای غربی و عربی ادامه دهند.
به نظر می رسد که آمریکا و همپیمانانش در مقابل اراده روسیه در شرق حلب تسلیم شده اند و سروصداهای غربی ها هم برای جلوگیری از پیشروی بیشتر ارتش سوریه و همپیمانان آن در حلب و کسب پیروزی های میدانی بیشتر است.
چهارم: دولت کنونی آمریکا در تلاش است خود را از رویارویی مستقیم با طرف روس در امان نگاه دارد با این هم، عقب نشینی آمریکا و متحدانش به معنی دست برداشتن از حمایت گروه های مسلح در سوریه نیست.
اما در خصوص اجلاس لوزان باید به این موارد توجه داشت:
اول: به نظر می رسد پس از اعلام تشکیل اجلاس لوزان تصمیم پاریس و لندن برای مجازات روسیه منتفی شده است، هر چند که سخن پراکنیهای فرانسه و انگلیس در مرحله اخیر علیه روسیه بزرگتر از قد و قواره و توانایی آنها بود.
دوم: موضوع حضور یا عدم حضور ایران در اجلاس لوزان حائز اهمیت بود به ویژه اینکه مشارکت آن در ملاقات ها برای دستیابی به راه حل های سیاسی ضروری است.
سوم: شاید به یقین بتوان گفت که اجلاس لوزان به یک راه حل سیاسی برای حل بحران سوریه ختم نمی شود اما مشارکت وسیع طرف ها مانند ایران ، روسیه ، آمریکا ، مصر و عراق تاکیدی است بر اینکه به عقیده آنان با وجود تنش بین روسیه و آمریکا آنها یافتن راه حل های سیاسی برای پایان بحران سوریه ضروری است.
بعید نیست در پایان اجلاس لوزان توصیه ها، تفاهم ها و یا حتی یک طرح اولیه برای برقراری آتش بس در سوریه مطرح شود به شرط اینکه فریبکاری های قبلی تکرار نشود.
انتهای پیام/