به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم، ... چنان بر زمین میخورد و با آن اضافه وزن بدنی که دارد گوشه صورتش با دردی مهیب؛ تمام همکارانش را سراسیمه میکند، محل کار نزدیک یکی از بزرگترین و قدیمیترین بیمارستانهای کشور است؛ 1000 تختخوابی دیروز، بیمارستان "امام" امروز.
در بدو ورود به اورژانس بیمارستان لحظه ای به یاد بیمارستانهای صحرایی جنگ میافتد، شلوغ، پرسروصدا و دنیای از سردرگمی و "ناله و فغان" ... «20 دقیقه ای در بیمارستان امام که خیلی شلوغ بود ماندیم - گفتن برید تو راهرو برای خودتان یک تخت خالی پیدا کنید که یکی پیدا کردیم ولی روند تشکیل پرونده اوژانس خیلی طولانی و شلوغ بود، فکر کنم یک ربع تا بیست دقیقه ای هم طول کشید، بعدشم یک 20 دقیقه ای منتظر شدیم دیگه نیومدن و رفتیم یک جایی دیگه؛ ولی آنقدر شلوغ بود که خیلی هم انتظار از اونها نمیرفت، دقیقاً شبیه بیمارستان صحرایی زمان جنگ بود، همه داشتن ناله میکردن؛ در نهایت رفتیم بیمارستان خصوصی» ...
روایتی که گذشت یکی از دهها گلایه مردمی و بیمارانی است که با انتظار رسیدگی به بیماری و مصدومیتشان به بزرگترین بیمارستان پایتخت و حتی کشور مراجعه میکنند ولی در نهایت تصورشان معکوس میشود، براین اساس دکتر صدف علی پور - معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی به برخی از این گلایهها پاسخ میدهد.
تسنیم: آیا پس از دستورات ویژه وزیر بهداشت برای رسیدگی به اورژانس بیمارستان امام و بیمارستان شریعتی آیا هنوز شاهد این شلوغی ها هستیم و یا رفع شده است؟
علی پور: شلوغی را باید از مردم بپرسید.
تسنیم: مثل اینکه هنوز شلوغ و بیماران و مصدومان در اورژانس بیمارستان امام - دچار مشکلات عدیده ای هستند بطوریکه حتی مردم باید در کف زمین مستقر شوند.
علی پور: مسئله بیمارستان امام خیلی واضح و روشن است و فقط کربوط به اورژانسهای بزرگی مانند بیمارستان امام نیست. منتها بیمارستان امام یک بیمارستان 1000 تختخوابی است، طبعاً مراجعین آن هم بیشتر است و دو و نیم برابر ظرفیت تختهایش این بیمارستان مراجعه میشود.
بنابراین پزشکان، پرستاران، خدمه، بیماریار و همه بسیار تلاش میکنند. وقتی هم ما میرویم میبینیم کار درست انجام شده ولی فرصت ارتباط با مریض نیست. و جالب است مریضها نیز توقع ندارند.
وقتی میرویم آنجا میگویند وقت ندارند و همانقدر نیز که وقت دارند هر کاری میتوانند انجام میدهند.
تسنیم: حتی گزارشی داشتیم که عنوان میکردند حتی پتو هم در اورژانس دچار کمبود بوده و بیمار بدون حتی پتو بوده است!
علی پور: بله ممکن است یک وقتی هم پتو هم نباشد، انکار نمیکنیم به خصوص در شلوغی مراجعات.
تسنیم: راه حل چیست؟
علی پور: خیلی کارها دارد در وزارتخانه انجام میشود فکرهایی که دارد میشود در جهت توسعه و ساماندهی است. بیشترین کاری که میشود انجام شود افزایش تخت است ولی افزایش تخت خیلی هزینه بر است.
اگر اورژانس شلوغ است بخشی از این شلوغی هم به خاطر این است که تختی وجود ندارد که مریض را منتقل کنیم. مثلاً کارهای اولیه مریض انجام شده ولی بیمارستان پُر است.
شاید کسی باورش نشود وقتی من شب میروم بازدید از بیمارستان امام که 1000 تخت دارد ولی 10 تخت خالی نیز وجود ندارد. خُب چکار کنیم. وقتی که تختها پُر است، البته مریض خیلی وقتها کار اولیه اش انجام شده در اورژانس (استیبل شده) ولی جای خالی ندارد که برود در بخش.
تسنیم: ستاد هدایت بیمارستانها چه میکنند؟ که در برخی مواقع مردم میگویند که بیمارشان در کف زمین بستری شده است!
علی پور: ستاد هدایت وجود دارد و به وظایف خود عمل میکند، البته کف زمینی یک اصطلاح است کسی کف زمین نمیماند.
تسنیم: آیا درست است که مردم و بیماران برخی قوانین بیمارستانی را اطلاع ندارند و همین باعث گلایه و مشکل برایشان میشود؟
علی پور: چند تا مسئله داریم یکی اینکه اولاً خیلی از مریضهایی که به امام خمینی مراجعه میکنند کارهای فوق تخصصی دارند که هر بیمارستانی نمیتواند انجام دهد یکی از علتها همین است و خود مریضها نمیپذیرند، یعنی بارها داشتیم مریضی نیاز به I.C.U دارد و در اورژانس دستگاه تنفس مصنوعی آوردند وصل کردند. این دیگر بدترین وضعیت به نظر من پزشک است.
بنابراین ستاد هدایت برای بیمار پذیرش گرفته از بیمارستان دانشگاهی خود ما به یک بیمارستان دیگر؛ ولی بیمار خیلی وقتها میرود از بخش خصوصی پذیرش میگیرد. ما اجازه انتقال به بخش خصوصی در این شرایط را نداریم، درحالیکه بیمارستان بیمار را به ستاد هدایت منتقل میکند، ستاد هدایت زیر نظر معاونت درمان است.
بیمارستان و ستاد هدایت هر شیفت دارند به ما میگویند مثلاً مریضی نیازمند به I.C.U دارد در همه شیفتها میگویند، زیرا I.C.U بیمارستانی ما پُر هستند. ضریب اشغال بالای 95 درصد دارند، به هر حال یک تخت خالی از این طرف و آن طرف پیدا میشود و ما آن تخت را پیدا میکنیم ولی این در شرایطی است که بسیاری از اوقات مریض از شریعتی یا مرکز طبی حاضر نیست جابجا شود و بیمار اصلاً نمیپذیرد با اینکه ما به او میگوییم کار شما در فلان بیمارستان میتواند انجام شود ولی نمیپذیرد؛ این احساس را دارد که هر چه بخواهد در این بیمارستان است و قبول نمیکند جابجا شود.
یک علت دیگر اینکه ستاد هدایت دستش بسته میشود زیرا تخت جاهای دیگر هم پُر است، چون ضریب اشغال تخت الان بسیار بالاست.
تسنیم: ستاد هدایت میتواند در بخش خصوصی تخت برای بیمار پذیرش بگیرد.
علی پور: خیر؛ فقط بخش خصوصی را به بخش خصوصی منتقل میکنیم، مثلا خود بیمار هم نمیتواند از عهده اینکار بر بیاید. حتی اگر قانوناً هم اجازه داشتیم بیمار نمیتوانست.
همچنین یکی دیگر از موارد هم این است که در سیستم دولتی ما که در حوزه دانشگاه است همه تختها پُر است. یک علت هم این است که گاهی وقتها هم که میتوانیم این جابجایی را انجام دهیم خود بیماران نمیپذیرد که این جابجایی صورت پذیرد.
... ابروهای سیاه درهمش با گرهای از خشم و اضطراب، خبر نهیبی از سوی چشمان از حلقه بیرون زدهاش میدهد، بیماری در بیمارستان دارد و ناراضی از اورژانسی شلوغ و سردرگمی؛ بالاخره تاب نمیآورد و فریادش همه را بهسویش میکشاند، سرها و چشمها بهسوی همراه بیماری کشیده میشود «بابا یکی به داد مریض من برسه» ... تراژدیای که هر روز تکرار میشود!
انتهای پیام/