دست عوامل«شما که غریبه نیستید»را به گرمی فشرده و میگویم:«مانده نباشید»
محمد سرور رجایی پژوهشگر افغانستانی در یادداشتش نوشته است: به عنوان یکی از مخاطبان برنامه آرزو میکنم که ای کاش روزی فرابرسد و در سایه تدبیر مسئولان کشورم جنگ مهار شود. تمام مهاجران با آرزوهایشان به کشورشان بازگردند، با حفظ کرامت انسانی بازگردند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم؛ برنامه تلویزیونی «شما که غریبه نیستید» پس از سی قسمت به ایستگاه پایانی خود رسید. این برنامه با موضوع مهاجران افغانستانی، هر هفته از شبکه خبر سیما پخش میشد. محمد سرور رجایی پس از اتمام این برنامه یادداشتی را برای روزنامه شهرآرا نوشته است. شهرآرا روزنامه مردم مشهد است که پیگیریهای خوبی در مسیر احقاق حقوق مهاجران افغانستانی انجام داده است.
یادداشت محمدسرور رجایی را در ادامه میخوانید:
با این حس که آخرین قسمت برنامه «تو که غریبه نیستی» را میبینم، پای تلویزیون نشستم. پیش از آنکه برنامه شروع شود، با خود گفتم «امشب آخرین قسمت این برنامه چه سوژهای را میتواند برای مخاطبان خاصش ماندگار بسازد؟» وقتی برنامه شروع شد، چون با دوستی تلفنی حرف میزدم شروع آن را ندیدم.
از آنجایی دیدم که تهران زیر پای جوان کایتسواری راه میرفت. ذهنم نام هاشم مالستانی تنها کایتسوار افغانستانی تهران را به یاد آورد. جوانی که بارها در آسمان تهران بدون محدودیتهای معمول، سبکبالانه پرواز کرده است.
تهران را از چشم دوربین همراه هاشم مالستانی میدیدم که صحنه عوض شد. هموطنان بسیاری آمدند و از آرزوهایشان گفتند. با سن و سال متفاوت، با چهرههای متفاوت، با لهجهها و آرزوهای متفاوت. سی هفته برای نشان دادن چهره واقعی مهاجران زمانی کمی نبود، سی هفته به تصویر کشیدن بلندپروازیهای هاشمها زمان کمی نبود. اما سی هفته تلاش و زحمت جمعی از عدالتخواهان افغانستانی و ایرانی در حالی به ایستگاه پایانی خود رسیده است که حنجرههای بسیار برای این گفتمان به میدان آمده است. درست است که برنامه «توکه غریبه نیستی» هم زمان اندکی داشت و هم در برخی برنامهها نگاه برابر را رعایت نمیکرد اما این توانمندی را برای نشان دادن ظرفیت بالقوه مهاجران افغانستانی ایجاد کرد و به خوبی نشان داد.
با این وصف بر خود لازم میدانم که به عنوان یکی از مهاجران، دستان عوامل برنامه را به گرمی فشرده و با صدای بلند بگویم «مانده نباشید». به عنوان یکی از مخاطبان برنامه آرزو میکنم که ای کاش روزی فرابرسد و در سایه تدبیر مسئولان کشورم جنگ مهار شود. تمام مهاجران با آرزوهایشان به کشورشان بازگردند، با حفظ کرامت انسانی بازگردند. با تو که «غریبه نیستی میگویم» افغانستان استعداد این را دارد که سرزمین گل و باران و تبسم باشد، نه سرزمین آتش و انفجار و انتحار.
انتهای پیام/