به گزارش خبرنگار دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم از اسلامآباد، هنوز خاطره به میخ و نعل زدن حزب مردم پاکستان در جریان اعتراضات سال 2014 از ذهن مردم پاکستان نرفته است، سیاستهای زیرکانه و هوشمندانهای که این حزب را از آسیبهای دوست و دشمن حفظ کرد.
رهبر حزب مردم پاکستان، غذا بر سفره 68 رنگ نواز شریف خورد و وعده به دفاع از او داد. سپس سناتورها و نمایندگان این حزب در دفاع از معترضان سخنها راندند و مصاحبهها کردند تا مبادا پس از پیروزی احتمالی معترضان متهم به سکوت علیه ظلم شده باشند!
این بار نیز پس از اعلام «عمران خان» رهبر حزب «تحریک انصاف» مبنی بر اجتماع اعتراضی در دوم نوامبر انتظار مردم پاکستان را در خصوص جبههگیری «حزب مردم پاکستان» سخنان فرزند «بینظیر بوتو» پایان داد.
سخنانی که تنها «وسط دعوا نرخ تعیین کردن» برازنده آن است.
«بلاول بوتو» زرداری رئیس «حزب مردم پاکستان» طی سخنانی در روز جشن دیوالی خطاب به نواز شریف گفته بود که اگر نخست وزیر چهار خواسته آنها را قبول کند تمامی مشکلاتی که پیش روی خود می بیند حل خواهد شد!
و این چهار حرف چه میتواند باشد؟ اگر نخست وزیر پاکستان زرنگی کرده و بازهم دستور طبخ 68 نوع خورشت دهد تا رهبران حزب مردم پاکستان را بر سفره نشاند نیز شاید توافقی حاصل شود و از اریکه قدرت به زیر کشیده نشود.
تاریخ پر تب و تاب پاکستان حکایتگر این قصه پرغصه است که احزاب حاکم بر این کشور فقط دو حزب بودهاند و اگر انقلابی به وجود نیاید این روند ادامه خواهد داشت.گاهی حزب نواز شریف و گاهی حزب بوتو.
و همکاری این دو حزب فقط بر سفره غذا حاصل میشود و نه جای دیگر! هشیاری رهبران این احزاب نسبت به ایجاد ضلع سوم قدرتی را میرساند که ممکن است به زوال قدرت آنان بیانجامد.
باید منتظر ماند و نظاره کرد که نواز شریف زودتر پاسخ رئیس حزب مردم پاکستان را خواهد داد یا عمران خان را! چرا که این سیاستمدار جوان در قسمتی دیگر از سخنان خویش، خود را به عمران خان شبیه دانسته است. و بازهم جانب احتیاط را از دست نداده است.
هم نواز شریف را ظالم میداند و هم او را دعوت به مذاکره با خویش میکند! هم عمران خان را شبیه خود میداند و هم وی را طرفدار تروریسم اعلام میکند.
در سال 2014 عمرانخان و طاهر القادری رهبر حزب «تحریک عوامی» در پی اعتراضات ضد دولتی خویش جلوی ساختمانهای حکومتی پاکستان حدود 50 روز تحصن کردند اما مسئولان حزب مردم پاکستان هیچ موضع محکمی در خصوص دفاع از دولت یا مخالفان نگرفتند و خود را از کشمکش دور نگاه داشتند.
حکایت هم چنان باقیست...
انتهای پیام/.