به گزارش گروه سیاست خارجی خبرگزاری تسنیم، روزنامه «الوطن» در مقالهای به قلم محمود خلیل با عنوان «کعبه زیر بمباران» با اشاره به جایگاه ویژه مکه و مدینه نزد همه مسلمانان و سابقه حمله و تخرب کعبه از سوی حجاج بن یوسف الثقفی با منجنیق و به آتش کشیدن دیوارهای آن و کندن سنگ حجر الاسود و قتل 3 هزار نفر از اهالی و حجاج در مکه، به موشک بالستیکی اشاره کرده که مقامات سعودی ادعا کردند حوثیها به سوی مکه پرتاب کردند، ولی آنها موفق به سرنگونی آن شدند، اما حوثیها میگویند که این موشک به سوی فرودگاه جده شلیک شده و خساراتی را به سعودی وارد کرده است.
سعودی با استفاده از این حادثه اقدام به بسیج شخصیتهای اهل سنت از جمه مفتی مصر و موسسه الازهر و مفتی قدس و دیگران برای محکومیت این حمله کرد تا بدین وسیله احساسات عمیق مسلمانان سنی را نسبت به مکه و کعبه تحریک کند. این مساله به صورت مستقیم به میدان درگیری بین سنی و شیعه کشانده شد و باب صحبت درباره شیعیانی باز شد که درصدد دست درازی به مسجد الحرام هستند.
این سخن تا حدی فاقد وجاهت و اعتبار است، زیرا بیت الله الحرام نزد همه مسلمانان از مذاهب و طوائف مختلف قداست دارد و شیعیان هم همانند دیگر مسلمانان برای حج به بیت الله الحرام میروند و همان مناسک اهل سنت را به جای میآورند.
واقعه بمباران مکه با موشک بالستیک در سطح مردمی در مصر با بی توجهی مواجه شد و تاثیری روی مردم مصر نداشت، زیرا به نظر میرسد که مردم مصر به خوبی فهمیدند و درک کردند که طرف سعودی درصدد سوء استفاده از این مساله برای بسیج مسلمانان سنی برای حمایت از این کشور در تقابل و درگیری شدید بین سعودی و علویها در سوریه و همچنین بین سعودی و حوثیها در یمن است.
فقط برخی شخصیتهای رسمی مصر در مورد این حادثه اظهار نظر کردند، بعلاوه برخی شخصیتهای طیف سلفی در مصر که چند هفتهای است با استفاده از این مطالب مشغول سرزنش حکومت مصر به دلیل نزدیکی به ایران هستند.
در این راستا فیلم ویدیویی از شیخ محمد حسان دیدم که نسبت به هرگونه نزدیکی مصر به شیعیان ایران که به صحابه پیامبر(ص) و ام المومنین عایشه دشنام میدهند، هشدار میدهد.
ما بعنوان مسلمان هیچ اختلافی در مخالفت با سب صحابه و عایشه نداریم، اما این یک مساله است و محاسبات سیاسی مساله دیگری است و علیرغم احترام به سخن شیخ حسان، اگر به مسائل بر این اساس بنگریم بهتر است اول در مورد روابط مصر با آمریکا و اسرائیل و روسیه و دیگر کشورهایی صحبت کنیم که ادیان دیگری بغیر از اسلام برگزیدند.
مبانی و اساس روابط بین کشورها محاسبات و منافع سیاسی است و هرگونه صحبتی در مورد مسائل عقیدتی در این زمینه سخن پوج، بی ارزش و بی معنایی است.
انتهای پیام/