به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، دستگیری و به زندان فرستادن گلتن کشاناک و فرات آنلی دو رئیس مشترک شهرداری دیاربکر و از کادرهای قدیمی جبهه سیاسی پ.ک.ک. از سوی آک پارتی بهعنوان یک کاغذ تورنسل به کار گرفته شد و در اتاق فکر امنیتی حکومت، چنین نگرشی شکل گرفت که واکنش مردم کُرد و هواداران پ.ک.ک. به زندانی نمودن شهردارهای مهم، میتواند نشان دهنده اقدام و واکنش احتمالی آنها در مورد زندانی شدن دمیرتاش و دیگران باشد. آزمایش جواب داد و بیاعتنایی کردها و هواداران پ.ک.ک. به این اقدام دولت، نشان داد که احتمالاً زندانی کردن دمیرتاش و دیگران نیز نمیتواند موجب واکنش گسترده، تظاهرات و ناامنی در مناطق کردنشین ترکیه شود. چرا؟ چون بهشکل ساده و روشن باید گفت؛ مردم استانهای کردنشین جنوب و جنوب شرقی ترکیه، از ناامنی و درگیری خسته شدهاند و در شرایط سختی به سر میبرند. آنان انتظار نداشتند دوران طولانی مذاکرات صلح و پیروزی بزرگ و درخشان آنها یعنی کسب هشتاد کرسی از پانصد و پنجاه کرسی پارلمان ترکیه، چنین ساده، بر باد برود.
کردها این واقعیت را بهچشم خود دیدند که پ.ک.ک. حاضر نیست دست از اقدامات آنارشیستی و پیشبینی نشده بردارد و حکومت نیز تمایل چندانی به ادامه مذاکره و گفتگو ندارد و آنقدر سرگرم مسئله شمال سوریه و دغدغه مقابله با کردهای سوریه شده که اساساً مناطق کردنشین خود را از یاد برده است. آنها همچنین این تصویر واضح را نیز بهچشم خود دیدند که پ.ک.ک. نهتنها به توصیهها و درخواست نمایندگان و سیاستمداران کُرد وقعی نمیگذارد بلکه درخواستهای اوجآلان را نیز بهراحتی رد میکند و به جنگ ادامه میدهد، آن هم جنگی که در بهترین شرایط، با استفاده از دهها تُن کود کشاورزی و ساخت بمبهای دستساز، تنها منجر به کشتن غیرنظامیان و کشتن تعداد قلیلی از نیروهای پلیس میشود و تنها دستاورد این جنگ، بازگرداندن ناامنی و فقر به مناطق کردنشین ترکیه است.
قوه قضائیه ترکیه، علاوه بر آنکه در هفتههای گذشته، چندین روزنامهنگار را به زندان فرستاد، 9 نفر از 12 نماینده دستگیر شده حزب دموکراتیک خلقها را نیز زندانی کرد تا نشان دهد که اصل و مبنای مهم و دموکراتیک تفکیک قوا و استقلال قوه قضائیه، بهشکل جدی زیر سؤال رفته است و دادستانها و قضات، اجازه میدهند که آکپارتی بهبهانه مبارزه با ترور، تمام مخالفین را ساکت کند.
در این میان، دو گروهی که بسیار بیشتر از دیگران مورد ظلم قرار گرفتهاند، سران و کادریهای حزب دموکراتیک خلقها و خود کردهای ترکیه هستند که اراده و توانمندی و ظرفیتهای سیاسی و اجتماعی آنها، عملاً ناکارآمد شده و کسی به خواستههایشان توجه نمیکند. بین نمایندگان حزب دموکراتیک خلقها در مجلس ملی ترکیه؛ علاوه بر کادرهای قدیمی وابسته به پ.ک.ک. همچون لیلا زانا، عثمان بایدمیر و دیگران، چندین استاد دانشگاه، پزشک، معتمد، فعالان اقتصادی و افراد توانمند و مستعدی به چشم میخورند که بهزعم خود؛ تمام توان و ظرفیت و اعتبار خود را برای توسعه سیاسی دموکراسی ترکیه و تثبیت شعار برادری ترک و کُرد به میدان آوردند اما در کمال ناباوری، قدرت و ابتکار عمل آنان، توسط پ.ک.ک. ضبط شد و شاخه نظامی پ.ک.ک. با اقدامات آنارشیستی و ضدامنیتی خود، کاری کرد که حتی چپهای متمایل به نمایندگان کُرد در مجلس ملی ترکیه، همه را تروریست بنامند و حزب دموکراتیک خلقها، کارایی و اعتبار خود را از دست دهد.
از آن سو، اردوغان نیز با اعمال فشار بر این نمایندگان کُرد و دور کردن آنان از پروسه سیاسی و دموکراسی در ترکیه، کاری کرد که آنان را بهتمامی به حاشیه براند و در شرایط فعلی به این اقدامات بسنده نکرده و با محبوس کردن 9 نماینده، نشان داده که میخواهد همه این افراد را از مجلس دور کند و معادلات سیاسی ترکیه را با قدرت یکقبضه و مکانیسمهای تکصدایی و غیردموکراتیک، راهبری و مدیریت کند، بنابراین میتوان گفت در این مقطع تاریخی حساس، این بار نمایندگان کُرد از جمله دمیرتاش و رفقای او، از هر دو سو، یعنی از طرف پ.ک.ک. و حکومت، مورد بیمهری و جفا قرار گرفتند و بعید است بتوانند در کوتاهمدت، بهشکل جدی و اثرگذار، به صحنه بازگردند.
انتهای پیام/*