دوست ندارم در کوچه پس کوچه‌های تاریخ قدم بزنم
سعید تشکری با بیان اینکه وظیفه رمان‌نویس است تا به کشف تازه‌ای دست یابد و از تیترهای تاریخی، بزنگاه بسازد، گفت: دوست ندارم در کوچه پس کوچه‌های تاریخ قدم بزنم، سعی دارم سهم خودم از رمان آیینی را مشخص کنم.
سعید تشکری، نویسنده، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به کارهای جدید در دست تألیف خود گفت: جلد دوم رمان «ولادت» را که دربردارنده زندگی امام جواد(ع) است، در دست نگارش دارم. این اثر دومین جلد از مجموعه‌ای پنج جلدی است که در رابطه با سادات رضوی نوشته خواهد شد. جلد نخست به زندگی امام رضا(ع) پرداخته و مجلدات دیگر نیز تا زندگی‌نامه سادات رضوی در دوره قاجار ادامه خواهد یافت که از سوی نشر نیستان به چاپ می‌رسند.
تاریخ و تخیل؛ دو بال رمان تاریخی
وی در پاسخ به این پرسش که پرداختن به زندگی بزرگانی مانند امام رضا(ع) و امام جواد(ع) در قالب رمان چه دشواری‌هایی دارد، گفت: ما دو نوع نویسنده داریم؛ نویسنده آفرینشگر و نویسنده تاریخ‌نگر که به رونویسی و بازنویسی تاریخ می‌پردازد. من آفرینشگری در رمان را اصل می‌دانم و معتقدم که تاریخ و تخیل دو بال برای رمان‌های تاریخی است. به نظرم؛ تاریخ تیتر و محتوا را به نویسنده می‌دهد و این نویسنده است که باید این محتوا را به بزنگاه تبدیل کند. قبل و بعد این تیتر تاریخی توسط داستان‌نویس کشف می‌شود. هر داستانی که توسط نویسنده‌ای این‌چنینی نوشته شود، رمان است.
دوست ندارم در کوچه پس کوچه‌های تاریخ قدم بزنم
تشکری ادامه داد: در تاریخ جدل و حس تعلیق وجود ندارد، اما این عناصر در رمان هستند و آن را شکل می‌دهند. وظیفه رمان‌نویس کشف تیترهای تاریخی و تبدیل تاریخ به رمان است. هرچند من به «رمان تاریخی» اعتقادی ندارم و اینطور فکر می‌کنم که هر رمانی که با محتوای تاریخی نوشته می‌شود، تعلق به امروز دارد و خواننده با بینش و دانش امروز می‌خواند؛ به این معنی که رمان «ولادت» همین امروز اتفاق می‌افتد. من دوست ندارم که در کوچه پس کوچه‌های تاریخ به روایت تاریخی بپردازم، بلکه در آثارم سعی دارم که به یک کشف برسم.
تاریخ به رمان‌نویس تیتر می‌دهد
نویسنده کتاب «مفتون و فیروزه» ژانر «رمان تاریخی» را رد کرد و افزود: رمان تاریخی رونویسی از تاریخ است و اثری که این‌چنین باشد، نام رمان به خود نمی‌گیرد. اثر هرچند در بستر تاریخی است، اما رمان‌نویس با نگاهی نو به آن بزنگاه‌ها می‌پردازد و توجه خود را معطوف به تیترهای تاریخ می‌کند.
سعی دارم سهم خودم از رمان آیینی را مشخص کنم
تشکری در رابطه با این موضوع که فعالیت در زمینه رمان دینی، کار دشواری است و به اصطلاح نویسنده باید دست به عصا حرکت کند، گفت: روزی که وارد سه مقوله تئاتر، سینما و ادبیات شدم، تلاش کردم تا به جهت تکنیکی کاری نو عرضه کنم. هنرمند کاشف است و باید در جایی قدم و قلم بزند که به این کشف‌ها برسد. من دنباله‌رو کسی نبودم، سعی داشتم تا در حوزه رمان آیینی و رمان شهری برای خودم کشف داشته باشم و سهم خودم را مشخص کنم.
این نوشته‌ها صاحب دارد
این نویسنده با اشاره به سخت‌گیری برخی از منتقدان و ایراداتی که به رمان‌های دینی و آیینی عموماً گرفته می‌شود، افزود: از نظر محتوا باید گفت که خاندان سادات رضوی، سیدهای ایرانی هستند که از نوادگان امام رضا(ع) محسوب می‌شوند و تقریباً سند و مدرک زیادی از آنها در دست نداریم، اما به لحاظ هراس از منتقدان نیز باید گفت که این نوشته‌ها صاحب دارد و خود این صاحبان، حافظان آن نیز هستند. منتقدان این‌چنینی معمولاً روی گمشده‌هایی انگشت می‌گذارند که خودشان نتوانستند آنها را کشف کنند و به حوزه‌هایی می‌پردازند که تا پیش از این، ما به ازای خارجی نداشته است. من در رمان این وظیفه را داشتم که این کشف را بکنم.
انتهای پیام/
