آمار تورمی جامعه ملاک دستمزدها باشد نه آمار توهمی

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، از میانه آذرماه امسال جلسات تعیین دستمزد و مذاکرات چندجانبه کارگران، کارفرمایان و دولت پیرامون تعیین میزان تغییر در کف دستمزدها آغاز می شود.

خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم در بیست و دومین نمایشگاه بین المللی مطبوعات ایران پای حرف مردم نشسته و پیرامون موضوع "افزایش دستمزدها" با برخی از بازدیدکنندگان نمایشگاه به گفت وگو نشسته ایم.

آنچه در ادامه می آید حاصل این نشست مردمی است.

*متأسفانه تعیین دستمزدها در ایران به صورت ریالی است اما هزینه ها دلاری است. ما هر آنچه تولیدکننده داخلی با مواد اولیه خارجی تولید می کند باید با قیمت جهانی آن بخریم و هر آنچه وارد کشور می شود را باید با قیمت ریالی معادل سازی شده قیمت دلاری آن بخریم، به عبارتی دستمزدها ریالی تعیین می شود و هزینه ها دلاری است. 

* هیچ تناسبی بین تعیین دستمزدها با هزینه های زندگی نیست. من مانده ام که قانون چطور به مسئولان ما اجازه می دهد که بیایند 800 هزار تومان را به عنوان دستمزد تعیین کنند در حالی که این رقم برای یک شخص مجرد هم دستمزد کافی نیست چه برسد به بنده که متأهل هستم و سه فرزند دارم. دولت باید در افزایش نرخ دستمزدها برای سال 96 از خوابی که خود را به آن زده بیرون بیاید و یکبار هم شده وضعیت واقعی زندگی مردم را ملاک افزایش دستمزدها قرار دهد.

* در اخبار خبرگزاری ها و روزنامه ها می خوانیم یا در اخبار تلویزیون اعلام می کند که فلان مسئول گفته که نرخ تورم ملاک تعیین میزان دستمزدهاست. من سوالی دارم. نرخ تورم چیست؟ مگر میزان افزایش قیمت ها در یک دوره زمانی در جامعه نیست؟ چطور می گویند تعیین دستمزدها بر اساس نرخ تورم بوده، در حالی که هر بار که 10 تا 15 یا 18 درصد دستمزدها را افزایش داده اند، 30 تا 40 درصد قیمت ها در جامعه بالا رفته؟

* تورم جامعه باید در افزایش دستمزدها مورد توجه قرار گیرد، مسئولان هم می گویند همین کار را می کنیم. اما صحبت این است که مسئولان به نظر می رسد که آماری از تورم دارند که توهم خودشان است. آمار واقعی جامعه هیچ وقت با آمار اعلامی از سوی مسئولان مطابقت ندارد. وقتی می رویم لبنیاتی یا گوشتی یا لباسی می خریم که نسبت به یک ماه قبل افزایش قیمت 30 درصدی دارد یعنی تورم 30 درصد است. اما در اخبار می گویند تورم تک رقمی شده که بسیار جای تعجب دارد. باید مسئولان دستمزدها را بر اساس نرخ واقعی تورم و آمار تورمی جامعه افزایش دهند نه آمار توهمی.

*کارگر ساده باید 800 هزار تومان بگیرد، خب در حالت نرمال و طبق آنچه تاکنون دیدیم این رقم که فکر می کنم برای سال 95 حدود 812 هزار تومان تعیین شده بود، برای سال 96 برسد به 850 هزار تومان یا 860 هزار تومان. اگر در حالت خوشبینانه ببینیم بشود 900 هزار تومان. سوال من این است که ای مسئولان دولت، خط فقر در جامعه امروز ایران چقدر است؟ چرا باید بین خط فقر و نرخ کف دستمزدها اینقدر فاصله باشد؟ خواهشم این است که اکنون که در سال پایانی دولت یازدهم هستیم یک خاطره خوش برای مردم برجا بگذارد و آن اینکه بیاید و آمار واقعی جامعه را در زندگی و هزینه های مردم ببیند و بر اساس واقعیت ها دستمزدها را اصلاح کند. اینکه ما حداقل به اندازه خط فقر دستمزد بگیریم فکر نمی کنم انتظار عجیبی باشد.

انتهای پیام/