به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از الجزیره، تصور زندگی کردن بدون دسترسی به مقادیر کافی آب سالم امری دشوار است، اما در برخی از مناطق جهان به ویژه خاورمیانه این کابوس به بیش از یک فرضیه تئوریک آزار دهنده تبدیل شده است. تغییرات آب و هوایی، مهاجرت گسترده، فرسایش زیست محیطی، خشکسالی و بی ثباتی سیاسی در میان سایر دلایل موجب می شود که استفاده و مدیریت منابع آبی در حال کاهش به یک چالش فزاینده تبدیل گردد.
به ویژه نگرانی قابل توجهی در مورد ایران وجود دارد، جایی که مشکلات مختلف و از جمله تحریم ها موجب شده تا کاهش سطح منابع آبی توجه جدی مقامات را به خود جلب نماید.
آنگونه که کاوه مدنی، کارشناس سیاست گذاری زیست محیطی در امپریال کالج لندن شرح می دهد، 3 دلیل عمده برای کاهش سریع منابع آبی ایران وجود دارد که یکی از آنها رشد سریع جمعیت و مصرف بی رویه است.
دلیل دوم، بخش کشاورزی با بهره وری پایین است. در سال های جنگ ایران و عراق و پس از آن در دوران تحریم ها، بخش کشاورزی برای ایران بسیار پراهمیت بوده است. طبیعی بود که ایرانی ها نگران خودکفایی در تامین مواد غذایی و در دسترس بودن مواد غذایی کافی باشند. عامل سوم، سوء مدیریت است.
«آب هم با بسیاری از چیزها پیوند دارد و اگر ما این پیوند و پیچیدگی را درک و ارزیابی نکنیم نمی توانیم این بحران را حل کنیم.»
به گفته مدنی، بحران دقیقا همان چیزی است که در حال رخ دادن است. «رودخانه ها و دریاچه ها یکی پس از دیگری دارند خشک می شوند. ما داریم سرزمین های تر را از دست می دهیم ما شاهد نشست زمین هستیم ما شاهد بیابان زایی هستیم که خیلی بد است.»
اما در حالی که ایرانی ها در حال نظاره کردن ناپدید شدن پهنه های آبی دوست داشتنی شان هستند، چاه هایشان خشک می شوند و مزارع کشاورزی شان به زیمن های خشک بدل می گردند، این برداشت در حال گسترش است که برای جلوگیری از بحرانی که در سال های پیش رو کل موجودیت کشور را تهدید خواهد کرد، باید بازاندیشی جدی در نحوه استفاده از آب اتفاق بیافتد. دولت برنامه هایی را در دستور کار قرار داده و آب را به ویژه در بخش کشاورزی با بهره وری بالاتری مدیریت می کند. دولت ایران در عین حال از شبکه های اجتماعی برای هشدار دادن در مورد این مشکل جدی استفاده می کند.
اما آیا این اقدامات موثر خواهند بود؟
انتهای پیام/40