از نجف تا کربلا پر میزنیم/ نور میگیریم و بالا میرویم
سیدمحسن مسعودی شاعر جوان کشورمان شعری با عنوان «موسم اربعین» سروده است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا»، با پشت سر گذاشتن ماه محرم، عالم فضایی دیگر را به خود شاهد است و آن قرار گرفتن در نور اربعین و به تبع حرکت در این مسیر است. بسیاری از شاعران برجسته و حتی جوان کشور در این ایام با سرودن اشعاری سعی در ابراز محبت و ارادتشان به ساحت مقدس اهل‌‌بیت (ع) دارند. در همین رستا، سیدمحسن مسعودی یکی از شاعران جوان کشورمان به مناسبت ایام اربعین حسینی (ع)، شعری یا با عنوان «موسم اربعین» سروده است.
سرودۀ مسعودی به شرح ذیل است:
قـلـبهــا با حـــبّ مــــــولا مــیتـَپـــــــد هــر تـَـپــش مــا را بــه بــــــالا میکِـشــــــــد
زین کِـشـشهــا جــــاذبــه معنـــــا شــــــود راز عـشــــق و عـــاشــقــی إفـشـــــا شــــــود
جــــاذبــه از شــاخـههـای حــبّ اوســــت مــیکِـشـــانـد قلــبها را ســـوی دوســـــت
عـشــقورزی یـک نِـمـــود جــــاذبـه اســـت عـشــــق او بـی حــــبّ نمـی‌آیـــد بـدســــت
عـاشقیــم و قلـــب، حــــبّ را مـیچِـشــــــد مـــیرود مـحـبـــوب و مــا را مـیکِــشـــــــد
این تـپـشهـایـی که در ایـن قـلـــبهــاســت حـرکتــــی زآن جـوشـشِ مـــولای مــاســـت
مـــیتَـپـــد ایـن قـلـــبهــــا و بــــارهــــــا مــیچِـشـیـــم او را در ایــن تـکــــرارهــــــا
بـا زبـــان قـلـــــب خـود از عـمـــق جــــــان میزنـم بـــوســــــه بـه خــاک پــایشــــــان
حـرکـــت قلــبم تــویـــــی مــــولای مـن حــب تـــو جــــاری اسـت در اعضـــای مـن
هرچه میجـویم تـــو را در قلـب خویــش بیـشـــتــــر مــییـــــابـمـت نسبــت بـه پـیــش
در تـب و تـــابم تــــو را یــــاری کنــــــم در تـمـــــام عـمـــــــر ســربــــــازی کنــــــم
تـرک خـود گفتـــم کـه همـراهـت شــــــوم همچــو یـــــارانـت بـه قـربــــانــت شــــــــوم
گـوش قـلبـــم در پــیِ فرمـــان تــوســـــت این حیــات و حرکتـــــم از آنِ تــوســـــت
ما به شــــوق تــــــو بـه دنیــا آمـدیـــــــم حـب تــــــو تــابیــــد کاینجــا آمـدیـــــــم
ز ابـتــــدای عمــرمـان گـویـــا کـســـــــی مــیدمــــــد در قـلـــبهــای مــا بَــســــــــی
کیـسـت تا مـــولاش را یـــــاری کنــــــد؟ در تـمـــــام عـمـــــر ســربــــــازی کنــــــد؟
در رِکــاب مـــــا بـتــــازد ســــالهــــــــا بُــگــــذرد از حــب جــــــان و مــــــالهـــــــا
وقـــف گـــردد در رهِ احــیـــــای دیـــــــن بهر مـــــا خــــونــش بـریـــزد بــر زمیــــــن
ای حسیـــن! لبیـــــک گویــان آمدیــــــم در دفـــاع از تـــــو به میــــــدان آمدیـــــــم
خــونمـــان در قـلـــب بــیتـابــــی کنـــــد در فَغــــان اسـت تا تــــو را یـــــاری کنـــــد
مــــــــادرت آورده مــا را کــــــــربـــــلا خیــــز و بـر یـــارانـــت آقــــایـــــــی نـمـــــا
آیـــههــا از تــــو نشـانــــی مـیدهـــــــد بــوی نــــــوری آسـمــانـــــی مــیدهـــــــد
مـا یـقـیــن داریـــم وقـت نـصــــرت اســت اربــعـیــــن گویـــی فضـای حـرکــــت اســت
ویـن هیــاهـویی که در اینجــا بـه پــاســـت آیــــهای چـون أربـعـیــــن در کــربـــلاســــت
برخی از آیـــــات اسمش دائـمــــی اســـت اربـعـیـــن از آیــــــههـای مـوسـمــــی اســــت
آیــــــههــای دائـمــــی در هـــر زمــــــــان بــــود و مـیتـــابـیـــــد هـر دم بـر جـهـــــــان
مـاه و خورشیــد از همین دست آیــههاســت بـــود و خواهـــد بــــــود تا عـالـم به پــاســـت
لـیــــل از آیـــــات غیــر دائمــــی اســــت عــاقـبـــت ایـن لـیــلِ دنیـــا رفـتـنــــی اســــت
ای شـــبِ دنـیــــــا تـو دائـــــم نیســتــــــی مــیکِشـیـمـت ســــوی محـــــو و نیسـتـــــــی
پـرتــویــــی تــابیـــــد و مـیآیــد نهـــــــار اربـعـیــــن هم مـوسـمـــی باشــــد زِ یــــــــار
خـیــــز و قلـبـــــاً وارد این آیـــــه شـــــــو بهـر أصــــل مـــاجــــــرا آمــــــــاده شــــــــو
آیــهای چون أربعیـــن یک معجـــــزه است مـهـــــدویــت در دل ایـن آیــــــــه هســــــت
در فـضــــای آسمــــــــانهـــــا و زمیــــــن آیـــــههــا جــــــاری اسـت برخیـــز و ببیــــن
در قبـــال آیــــــــههـــا سســتـــــی مکـــــن خیــــز و رفتـــاری منـــاسـب پیـشــه کـــــــن
مـا بـه یُمــن تــــابــش مـــــولای خـویــــش ســوی مهــدی میرویـــم اینک به پـیــــش
شـیـعــــهای مـیگـفـت نـــــــور آیـــــــههـا مـیشـــــود جــــــاری بـه فــرمــان خــــــــدا
اربعـیــــن هم آیـــهای زآیـــــــاتِ اوســــت تــابشــی زآن نـــــور بــی‌پــایــــان دوســــت
نــــــــور یعـنـــی انتـشـــــار روشـنـــــــی تــا فـضــــای تـیــرگـــی را پَــس زنــــــــــی
مرکـــز این نــــــور هم در کــربــــلاســــت ماجـــرایــی بَـس عظیـم اینجــا به پـــاســــت
حـــجّ اکـبــــــر آمده، همـــــراه کیـســـت؟ ســوی مهـــدی غیر از این رَه، راه نیـســـت؟
بر سبیــــل مصطفــــی از جنـس نـــــــــور کـــــاروانــــــی میرود ســــوی ظـهــــــــور
شیعـــه یعنــی نـــــور خـورشیــــد امــــــــام او نـتــابـــــد شیعــه مـی‌گــــردد تـمــــــــام
مـیدرخشـــد نـــــور آن خورشیـــد پــــاک از بـلـنـــــدایِ عـوالـــــــم ســــوی خـــــاک
خــــاک گـردیــدیــم ای مـــــولای مـــــــا ما همه محتــــاج و تـــــو آقـــــــای مـــــــا
آمـدیــم اینــجـــا که آقــــایـــــــی کنـــــی نـــــــــور را بر قلـــب مـا جــــــاری کنــــــی
جـان ما با نـــــور تـــــو بیگانــــه نیـســـت در شگفـتــم صـاحـب ایـن خانــــه کیـســـت؟
سـالــهـا در نــــــــور ایـشــــــان بودهایـــم حــبّ او تــــابیـــد کـاینــک زنــــــدهایــــم
مــیتــَــــراود نــــــور بر جــانهــای مـــــــا از زمـیـــن و آســمــــــــانِ کـــــربـــــــــــلا
گـر نتــــابـــــد نـــــــــور روشـن نیستـیـــــم چشمــه نـــــــــور او بــود ما کــیستـیـــــم؟
قلبهـــا با نـــــور ایـشـــان آشنــــاســــت مـهربـانــــــیهــای او لطـف خـــــداســــت
کیسـت غیـر از او که زهـرایـــــی کنـــــد؟ نــــــور را بر قلـبهـــا جــــــــاری کنــــــــد
هر چه مـیبینــــم همـه انــــــوار اوســــت پـرتــــوهــای نـــــور هم زآثــــار اوســـــت
از نـجـف تـا کــربـــــــلا پَــــر مـیزنیـــــــم نــــــــور مـیگیریــــم و بـالا مــیرویــــــــم
انتهای پیام/
