برای دوران مهدوی باید از عبرتهای عاشورا بهره برد
ابوالفضلی با تأکید بر لزوم بهرهگیری از معارف حسینی در این برهه از زمان گفت: در آینده ممکن است همان مصائب دوران امام حسین(ع) در حدی وسیعتر واقع شود، لذا باید از عبرتهای عاشورا برای دوران مهدوی استفاده کرد.
علیرضا ابوالفضلی, رئیس مرکز علمی و فرهنگی دارالحکمه کانادا در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا»، با اشاره به وجود مقاتل زیاد و عدم وجود مقتلی دلی گفت: مقاتل ضابطهمند است و قانون دارد، اما مسائل دیگری از ترسیم جریان عاشورا وجود دارد که یا کسی آنها را نمیداند یا بنا به دلایلی از بیان آنها خودداری میکند.
وی با اشاره به 4 خطبه امام حسین (ع) از صبح تا غروب عاشورا یادآور شد: امام (ع) با ایراد این خطبهها قصد دستگیری از مردم را داشتند، این در حالی است که امروزه عدهای برای گرم کردن مجلسشان تعابیری را به کار میبرند که نامناسب است. به عنوان مثال، برخ میگویند امام حسین (ع)، طفل 6 ماه خود را روی دست گرفت و از دشمن برای این فرزند طلب رحم کرد، به راستی آیا میتوان برای امام حسین (ع) که امام عالم است چنین موضوعی را متصور بود؟ این در حالی است امام حسین (ع) با به میدان آوردن علی اصغر (ع) درصدد دستگیری از آنان بود.
ابوالفضلی یادآور شد: وقتی دشمن علی اصغر (ع) را به شهادت میرساند، امام حسین خون گلوی این طفل 6 ماهه را به آسمان میریزد، سوال اینجاست که ایشان چرا چنین کردند؟ میگویند قطرهای از این خون به زمین برنگشت که اگر چنین میشد، عذاب نازل میشد. امام حسین (ع) در آن صحنه نیز به فکر امتشان بودند، امتی که جلوی امام خود ایستادند و علیه او قیام کردند، اما امام (ع) مدام به فکر دستگیری و هدایت آنان بودند، حتی شمر لعین را در قتلگاه نصیحت میکنند تا بیدار شود.
وی با اشاره به بیعت 18 هزار نفری مردم با مسلم بن عقیل اظهار کرد: چندین نامه از 116 قبیله برای سیدالشهدا (ع) آمد، هر قومی 3 هزار نفر، 2 هزار نفر و بعضیها نیز 400 نفر بودند، به عنوان مثال، طایفه بنیکِلاب که حضرت امالبنین(ع) از آن طایفه است، یک طایفه 4300 نفری بودند که 1600 نفرشان حاضر به بیعت شدند. امام حسین (ع) با دریافت 66 نامه از 66 نفر از سران قبیلهها تصمیم به ترک مکه و حرکت به سمت کوفه گرفت. جالب است در کتاب مقتل علامه دربندی آمده است هدف اینکه عدهای خیمهها را در روز عاشورا سوزاندند، از بین بردن نامهها و عدم باقی گذاشتن اثری از آنها بود. مرحوم دربندی مقتلش را به گونهای نوشته است که از دلش تراوش میشود، بسیاری از مطالب آن اصلاً با عقل سازگار نیست، اما حقیقت است چون همه آن را تأیید میکنند.
واژه «مذاکره» صحیح فهم نشده است
رئیس مرکز علمی و فرهنگی دارالحکمه کانادا با تأکید بر اینکه امروزه واژه «مذاکره» صحیح فهم نشده است، گفت: ما یک گفتوگو و یک گفتمان داریم، گفتمان یعنی اینکه شما حرف خودت را بزنی و ما نیز حرف خودمان را و هر کسی نیز راه خودش را برود و گفتوگو یعنی صحبت کنیم تا به نتیجهای برسیم.
وی با بیان اینکه سیدالشهداء (ع) در بحث مذاکره، 9 مرتبه با عمر بن سعد مذاکره کرد، اما از نوع یادآوری، تذکر، امضا و حتی از نوع بشارت، افزود: عمر بن سعد در قیاس با حرّ ریاحی از نظر فقهی و علمی برتر بود، اما به راستی چه شد که مسیر او تغییر کرد و با امام همراه نشد؟ امام (ع) ماهیت کوفیان را میدانست، اما برای دستگیری، هدایت و تمام کردن حجت به کوفه آمد. اگر انتخاب در موقعیتی صحیح انجام شود سرنوشتساز خواهد بود، مانند حرّ که همراهی با امام را انتخاب کرد و سرنوشتش نورانی شد، از سوی دیگر حب دنیا و متعلقات آن مانع تحقق این مهم درباره عمربن سعد شد.
اباالفضل (ع) مهد ادب و تفکر اخلاقی نسبت امام (ع)
ابوالفضلی با اشاره به ماجرای ازدواج امیرالمومنین (ع) با زنی به نام فاطمه (امالبنین (س)) در قبیلهای به نام بنیکلاب گفت: در میان قبیله بنیکلاب که ارادت خاصی به اهلبیت (ع) داشتند، حضرت امالبنین (س) ارادت ویژهای نسبت به ساحت مقدس حضرت زهرا (س) داشت. ایشان مادری است که وقتی امیرالمومنین (ع) دستان اباالفضل (ع) را در همان کودکی میبوسید و گریه میکرد، علت را جویا شد و وقتی دریافت که اباالفضل (ع) روزی در همراهی با امامش حسین (ع) شهید میشود، بلند شد و ایستاد و قنداق او را دور سر امام حسین (ع) چرخاند و او را از همان ابتدای ولادت فدایی امام حسین (ع) خواند. اباالفضل (ع) مهد ادب و تفکر اخلاقی نسبت امام (ع) است.
وی خاطرنشان کرد: موضوع شهادت امام حسین (ع) و جریان کربلا با توجه به احادیث، موضوعی است که از زمان پیامبر (ص) مشهور بوده است و پیامبر اکرم (ص) بارها و بارها نقاط اصابت ضربات شمشیر و نیزه در بدن امام حسین (ع) میبوسید. در زمان پیامبر (ص) و امیرالمومنین (ع) نیز کسانی بودند که این مسائل را میشنیدند و دیدند، پس چطور میشود بسیاری برای شهادت امام حسین (ع) راهی میشوند و به کلی فضایشان تغییر میکند؟ این مسئله از نظر جامعهشناسی نیاز به بررسی و مطالعه دارد.
این کارشناس مذهبری با اشاره به ایراد دومین خطبه امام حسین (ع) در روز عاشورا بیان کرد: هنگامی که امام حسین (ع) در حال ایراد خطبه بودند، لشگر ابن زیاد با شمشیر به زین اسبهایشان زدند، زید بن قیس از حضرت پرسد که اینها چه میکنند؟ ایشان فرمود آنان از بس شکمهایشان پر از لقمه حرام است، نمیتوانند صدای حق را بشنوند. جاهطلبی دنیا، حب قدرت و لقمه حرام از جمله عواملی است که اجازه پرداختن به عمل صالح را نمیدهد.
انسان کریم وقتی سفرهاش را پهن کند، جمع نمیکند
ابوالفضلی با اشاره به عصمت و کرامت اهلبیت (ع) خاطرنشان کرد: امام حسین(ع) نمیتواند نبخشد، اصلاً قدرت نبخشیدن را ندارد، چون کریم است. تعبیری را دیدم که وقتی کریم سفرهاش را پهن میکند دیگر جمع نمیکند، هر سال در ماه مبارک رمضان به این سفرهای پهن شده اضافه میشود، سفره روی سفره، مگر اینکه من بخواهم از سر سفره بلند شوم، اما او هیچ وقت نمیگوید بلند شو.
قرآن نیاز به یک ترجمان و تفسیر اساسی دارد
وی با تأکید بر لزوم بهرهگیری از معارف حسینی در این برهه از زمان گفت: در آینده ممکن است همان مصائب دوران امام حسین (ع) در حدی وسیعتر واقع شود، لذا باید از عبرتهای عاشورا استفاده کرد تا در دوران مهدوی بتوانیم آن را عملی کنیم.
ابوالفضلی با اشاره به حدیث «القُرآن یَهدی إِلی الإِمام الامام یَهدی إلی القُرآن»، گفت: اکنون در دوران غیبت امام معصوم (ع) به سر میبریم، حال بر اساس این حدیث، چطور با تمسک به قرآن میتوانیم به سوی امام هدایت شویم؟ قرآن به عنوان کتابی الهی و نجاتبخش را در قالب یک زبانی در اختیار داریم، زبانی که حالِ نویسنده به آن پیوست شده است، به عنوان مثال، وقتی در سورۀ «المسد» لعن بر ابیلهب صورت میگیرد، نباید لعن را ببینیم، بلکه باید نماز شبهایی را ببینیم که پیامبر اکرم (ص) برای هدایت ابیلهب خواند، باید به این حال پیامبر پیوست شود، این در حالی است که اکنون آن حال را در ترجمهها و تفاسیر نداریم، لذا این کتاب نیاز به یک ترجمان و تفسیر اساسی دارد. این تفسیر و ترجمان اساسی را باید کسی به ما بگوید که دارای مقام عصمت است، لذا تحقق این امر تنها از جانب حضرات معصومین (ع) ممکن است.
لزوم کاربردی کردن قرآن
وی با بیان اینکه هر انسانی با رجوع به قرآن نور آن بهرهمند میشود، بر ضرورت کاربردی بودن آن تأکید کرد و گفت: برای کاربردی شدن این مهم نیازمند اهلبیت (ع) هستیم، چراکه ما انسانها عالِم به حال نزول آیات نیستیم و از سوی دیگر، محال است کلامی از جانب اهلبیت (ع) بیان شود که منطبق با قرآن نباشد. هر کسی با ورق زدن صفحات قرآن نیز از نور آن بهره میبرد، اما اگر امام پیوند این قرآن نباشد،کاربردی نیست.
ابوالفضلی با تأکید بر اینکه هر قاری و حافط قرآن کریم باید به سیره اهلبیت (ع) آشنا باشد، یادآور شد: قاریان و حافظان باید با حدیث آشنا باشند، زمان نزول سورهها، شأن نزول، معنا و تفسیر آنها را دقیق بدانند.
رئیس مرکز علمی و فرهنگی دارالحکمه کانادا با تأکید بر لزوم دستیابی به رزق حلال یادآور شد: ما نباید از اثر وضعی لقمه حرام یا شبهناک غافل باشیم، چراکه امام حسین (ع) به اثر لقمه حرام در روز عاشورا نیز اشاره داشتند.علاوه بر این، دومین چیزی که باید به آن توجه داشته باشیم بحث «باور» است، یعنی باور داشته باشم که او امام من است و هرچه میگوید صحیح و به صلاح من است، اوست همان کسی که پیغمبر بشارت آمدن او را داده است. علاوه بر توجه به رزق حلال، باورِ امام، باید برای نمازمان بسیار قیمت قائل باشیم، طوری که نماز برایمان خروجی داشته باشد.
باید نوع تفکرمان به سمت زندگی اهلبیتی سوق داده شود
وی درباره رفتار لازم در قبال امام زمان (عج) گفت: بر اساس روایات روزهای دوشنبه نامه اعمال به دست امام زمان (عج) میرسد، بر همین اساس، بیاییم برای اینکه رفتارمان موجب ناراحتی امامان نشود، خودمان، خانوادهمان، خویشانمان و حتی دیگران همگی رفتارمان را در راستای رضایت او قرار دهیم، سبک زندگی صحیح مورد نظر اهلبیت (ع) را عملی کنیم و از تجملگرایی دور شوم، این اتفاقاتی که در جامعه نهادینه شده است، در بحث ازدواجها، رسم و رسومها، این تفکر که باید به روز باشیم و ... را بسیار مورد توجه قرار دهیم، با توجه به اهمیت این موضوع باید نوع تفکرمان به سمت زندگی اهلبیتی سوق داده شود.
انتهای پیام/