به گزارش خبرگزاری تسنیم، در چند سال اخیر در فدراسیون فوتبال اتفاقات خوبی رخ داده که همچنان هم ادامه دارد، اما بدون تعارف و مقدمهچینی باید به سراغ اصل مطلب رفت. یک سؤال پیش میآید که خروجی این اتفاقات خوب چیست؟ اتفاق خوب همان امضای تفاهمنامه همکاری با فدراسیونهای فوتبال مختلف از جمله ایتالیا، نروژ، ژاپن، کرهجنوبی و... است و خروجی آن صفر؛ چه بسا زیر صفر!
مشخصاً وقتی تفاهمنامه همکاری بین دو فدراسیون، دو ارگان، دو شرکت، دو شخص یا هر دویی که فکر میکنید امضا میشود، خروجی آن امتیازاتی است که دو طرف به یکدیگر میدهند. در اصل در این تفاهمنامهها «بده و بستان» میشود، اما چه زمان علی کفاشیان و چه حالا که مهدی تاج عهدهدار این فدراسیون مهم شده است، تفاهمنامههای همکاری خروجی خاصی برای فدراسیون فوتبال نداشته است. تاج البته پیشتر در مسند رئیس سازمان لیگ تفاهمنامههایی را امضا کرده بود.
نمونه آن امضای تفاهمنامه همکاری با فدراسیون فوتبال ایتالیا بود که قرار شد خروجی خوبی داشته باشد، از جمله برگزاری بازی دوستانه با تیم ملی این کشور، بازیهای دوستانه تیمهای ردههای پایه، برگزاری اردوهای مشترک، برگزاری کلاسهای آموزشی و استفاده از مدرسان ایتالیایی و... . حالا دو سال از امضای این تفاهمنامه گذشته و برپایی اردوی تیم ملی فوتبال در ایتالیا که آن هم خرج زیادی روی دست فدراسیون گذاشت، تنها خروجی این تفاهمنامه بوده است. در حالی که فدراسیون فوتبال میتوانست با پرداخت همان هزینهای که کرد، در کشور دیگری هم اردوی تدارکاتی داشته باشد. ضمن اینکه اردوی ایتالیا جایگزین اردوی اتریش شد که دقیقاً با همان مخارج فدراسیون فوتبال قرار بود انجام شود.
از برگزاری نشست مشترک فدراسیون فوتبال ایران با رئیس فدراسیون نروژ هم یک سال گذشته که اتفاقاً پایان این نشست هم امضای تفاهمنامه همکاری بود، اما خروجی این تفاهمنامه همکاری تاکنون صفر بوده است. تفاهمنامه همکاری با فدراسیون فوتبال کرهجنوبی، ژاپن و... و جلسهای با رئیس فدراسیون فوتبال آلمان که در همین راستا برگزار شد. از همه اینها که بگذریم، خروجی اثرگذاری از امضای این تفاهمنامهها وجود نداشته است.
شاید یکی از خروجیهایی که فدراسیون فوتبال میتوانست از این تفاهمنامهها داشته باشد، بستری مناسب برای برگزاری اردوهای تیم ملی یا برگزاری بازی تدارکاتی مناسب بود. اتفاقی که تاکنون رخ نداده و وقتی نوبت به بازیهای تدارکاتی تیم ملی میرسد، به جای اینکه نامی از کشورهایی ببینیم که فدراسیون فوتبالشان با فدراسیون ایران تفاهمنامه امضا کردهاند، نام «پاپوا گینهنو» به چشم میخورد. اردوها هم که یکی یکی لغو میشوند و وقتی پیگیر ماجرا میشوید به یک موضوع میرسید. اینکه برخی واسطهها (دلالها) قصد داشتند برای تیم ملی بازی تدارکاتی فراهم کنند که در نهایت تیرشان به سنگ خورد. واسطههایی که پس از «اوکی» فدراسیون فوتبال دست به کار شدند تا بازی تدارکاتی فراهم کنند، اما در نهایت همان بازی دوستانه (دیدار با سنگاپور) را هم پراندند. این اتفاق در شرایطی رقم خورد که اگر فدراسیون فوتبال بدون واسطه وارد میشد، امکان برگزاری بازی بیشتر میشد، همانطور که فدراسیون فوتبال سوریه، کشوری که جنگزده است بعد از ایران دست به کار شد و توانست در همان تاریخ با سنگاپور بازی دوستانه برگزار کند و ما انگشت به دهان مجبور به بازی دوستانه با پاپوا گینهنو شدیم.
با این خروجیها که صفر یا بهتر است بگوییم زیر صفر است، به نظر امضای تفاهمنامهها با فدراسیونهای فوتبال مختلف فقط «شوآف» است. شوآفهایی که چه در زمان ریاست علی کفاشیان و چه حالا که مهدی تاج رئیس است (و قبلا رئیس سازمان لیگ بود) ادامه دارد و خروجی ندارد. از آن جهت گفتیم خروجی زیر صفر که برای دعوت از رؤسای فدراسیونها، اقامت و سفری که به ایران انجام میشود هزینههایی از سوی فدراسیون صورت میگیرد که شاید همان هزینهها جایی از این فوتبال را ترمیم کند. دو سال پیش و زمانی که رئیس فدراسیون فوتبال ایتالیا از آکادمی فوتبال ایران بازدید کرد بحث ترمیم چمن این آکادمی با همکاری این فدراسیون فوتبال اروپایی به میان آمد و حالا همین اتفاق با حضور رئیس فدراسیون فوتبال هنلد مطرح شده است. همانطور که دو سال پیش این صحبتها نتیجهای نداشت، به نظر نمیرسد این بار هم نتیجهای حاصل شود. نه اینکه طرفهای مقابل برای نمایش به ایران بیایند یا تفاهمنامه همکاری امضا کنند، بلکه گویا مدیریت حاکم بر فوتبال و ورزش ما قدرت استفاده از این فرصتها را ندارد.
انتهای پیام/