زندگی باب دل قالیباف نیست

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، بیکاری در کشورهای در حال توسعه یکی از دغدغه های اصلی جامعه است. به همین دلیل باید سیاستگذاری ها و برنامه ریزی ها به گونه ای تنظیم شوند که بتوانند این مشکل را خیلی سریع  برطرف کنند.  حل مشکل بیکاری برنامه ای نیست که بتوان فقط در کوتاه مدت برای آن راه حل ارائه داد، بلکه این مهم نیاز به ارائه برنامه های بلند مدت دارد، اما با اتخاذ راهکارهای کوتاه مدت و میانی می توان شدت آن را در جامعه کاهش داد.

ضرورت توسعه مشاغل خانگی از جمله راهکارهای مناسب برای توسعه اشتغال های خرد و متوسط به ویژه برای جمعیت وسیعی از زنان که دارای مهارت کافی در انجام برخی از کارها هستند اما به علت بازار نامناسب اشتغال نمی توانند جذب بازار شوند، است.

به سراغ سوسن عزیزی، بانوی کارآفرین کرمانشاهی رفتیم. وی از سال 90 به قالیبافی مشغول شده و پس از گذشت 4 سال علاوه بر اینکه اشتغالزایی کرده است توانسته با افزایش کیفیت محصول در کار خود ابتکار و نوآوری ایجاد کند.

وی معتقد است، فعالیت دلالان موجب شده در اکثر مواقع بازار فروش فرش دستباف در کرمانشاه بی‌رونق شود و این در حالی است که یک قالیباف برای بافتن قالی آن هم با تلاش شبانه‌روزی معمولاً به 4 ماه زمان نیاز دارد که پس از آن با ورود به چنین بازاری ممکن است انگیزه خود را برای همیشه از دست دهد.

عزیزی با اشاره به مشکلات ریز و درشتی که به‌عنوان سد در برابر پیشرفتش قرار گرفته گفت: توان مالی چندانی برای توسعه حرفه‌ام ندارم و اگر به زنان توانمند روستایی بهایی بیشتر دهند نه تنها شاغل می‌شوند بلکه می‌توانند با انتقال تجربیات خود، کارآفرینی کنند.

وی با تأکید براینکه هنر قالیبافی یکی از توانمندی‌های زنان کرمانشاهی به‌ویژه بانوان عشایر است یادآور شد: اگر بخواهم تنها قالی ببافم نمی‌توانم نیازهای اقتصادی خانواده‌ام را برآورده سازم.

عزیزی درباره تعداد اشتغالزایی گفت: کارگاهم بسیار کوچک است، بهتراست بگویم در واقع کارگاهی برای آموزش ندارم و قسمتی از منزلم را برای بافتن قالی به کارگاهی کوچک تبدیل کرده‌ام.

وی ادامه داد: به دلیل محدودیت فضا و تنگناهای مالی تنها برای 8 نفر اشتغالزایی کرده‌ام که از این تعداد 2 نفر به صورت مستمر با من همکاری می‌کنند و بقیه به دلیل مکفی نبودن این حرفه از لحاظ اقتصادی به مشاغلی همچون کشاورزی می‌پردازند.

 این کارآفرین با  ابراز بی اطلاعی بانوان عشایر از تسهیلات بانکی افزود: از بسیج سازندگی 70میلیون ریال تسهیلات دریافت کردم. این تسهیلات کافی نبود و فقط هزینه خرید 3 دارقالی مهیا شد.  بی‌شک ناآگاهی اکثر بانوان عشایر از چگونگی دریافت تسهیلات بانکی در محرومیت آنان از این مزایا تأثیرگذار است.

 وی افزود: قیمت بالای خرید نخ، پشم و نقشه  در این کار بسیار مهم است. هنگامی که این هزینه‌ها را در برابر درآمدی که از قالیبافی به دست می‌آورم قرار می‌دهم می‌بینم که درآمد سالانه من از فروش قالی حتی به 30 میلیون ریال هم نمی‌رسد.

 این بانوی کارآفرین با بیان اینکه فروش فرش توسط دلالان به‌عنوان یکی از آسیب‌های قالیبافی است گفت: پس از بافت فرش همواره دلالانی هستند که خود را خریدار معرفی می‌کنند ولی من هیچ‌گاه با آنها همکاری نکرده‌ام چراکه فعالیت این افراد زحمات قالیباف را از بین می‌برد و انگیزه تولید را از وی سلب می‌کند.

وی با اشاره به نوسان بازار فرش دستباف افزود: اکثر بافته‌هایم توسط اطرافیان خریداری می‌شود چراکه بازار مطلوبی در زمینه خرید فرش در استان وجود ندارد. ‌گاه بهانه‌هایی همچون ترمیم بافت و یا نبود خریدار فرش دستباف از سوی برخی فروشندگان به گوش می‌رسد و البته این امر مقطعی است.

عزیزی که حساسیت و وسواس بالایی برای افزایش کیفیت محصول به خرج می‌دهد افزود: به دلیل وجود برخی کمبودها و نبودها در شهر، مواد اولیه محصول خود را از تبریز و مشهد فراهم می‌کنم که این نیز هزینه‌هایی به همراه دارد.

وی گفت: مواد اولیه فرش دستباف از طبیعت گرفته می‌شود از همین رو موادی سالم برای سلامت جسم است و حتی به دلیل داشتن پرزهای پشمی می‌توان از آن به‌عنوان یک تشک استاندارد استفاده کرد.  معمولاً عصرها بافتن قالی را شروع می‌کنم و پس از آن تا پاسی از شب تار و پود را برهم گره می‌زنم. طبیعی است که بافتن قالی‌کاری طاقت‌فرساست و پسر 18 ساله، دختر 9 ساله و همسرم یاری رسانم هستند.

این قالیباف کرمانشاهی گفت: از اتحادیه و ارگان‌های مربوطه می‌خواهم با اعطای تسهیلات  یا در اختیارگذاشتن کارگاهی بزرگ‌تر فرصت اشتغالزایی بهتر را به من بدهند تا بتوانم به‌عنوان یک فعال اقتصادی توانایی‌های خود را نشان داده و تجربیاتم را در اختیار علاقه‌مندان قرار دهم.

 انتهای پیام/