چند نکته با علی مطهری

به گزارش باشگاه خبرنگاران تسنیم«پویا» حجت الاسلام و المسلمین سید احمد غفاری، از شاگردان مرحوم آیت الله بهجت و از مدرسین عرفان نظری و عضو موسسه حکمت و فلسفه ایران در نوشتاری کوتاه به نقد عملکرد علی مطهری نایب رئیس مجلس پرداخت.

متن نوشتار حجت‌الاسلام والمسلمین سید احمد غفاری به شرح زیر است:

سخنی چند با برادر بزرگوار دکتر علی مطهری

جناب آقای دکتر علی مطهری

نایب رییس محترم مجلس شورای اسلامی

با سلام و عرض ادب و احترام

بنده چند نکته را از باب مداقه های طلبگی خدمتتان تقدیم میکنم و خاضعانه از محضرتان، تأمل در خصوص این پرسشها را خواستارم.

الف. میپذیرید و میپذیریم که اهل بیت علیهم السلام، در حکم ناموس شیعیان هستند و چه بسا حساسیتی بیش از ناموس نیز برای آنها قائلیم؛ بگونه ای که در محضر آن جنابان، خاکسارانه و ملتمسانه حضور میابیم و باریابی به محضرشان را شرفی بر خود تلقی میکنیم. از این رو برخی مناسبات متعارف در میان خودمان، در حضور آنها نامتعارف است؛ مثلا ما با خویشانمان شوخی می‌کنیم، ولی شیعه، رضایت نمی‌دهد که اهل بیت، مورد مزاح ما گردند. بنابراین آیا بهتر نبود که در عذرآوری بر عبارت کذایی در دانشگاه سمنان، بجای تعبیر مزاح، صریحا و فقط بر عنصر «اشتباه» تاکید می‌فرمودید؟
ب. فرموده اید که گفتهٔ شما صرفا ناظر بر احتمال حضور امام معصوم در مراسم شعرخوانی عرفانی با صدای زیبا بوده و نه بیشتر! لیکن بنظر حقیر، غفلت فرموده اید که عرف، کنسرت را حتی اگر مضمون اشعارش، عرفانی هم باشد، بدلیل آغشته بودن این امر به گزینه هایی همچون اختلاط نامشروع و ... صرفا یک مراسم شعرخوانی نمی‌بیند. لذا احتمال شرکت امام جماعت متقی نیز در چنین مجلسی نمی‌رود چه برسد به امام معصوم.
تاکید بنده در این بند، بر فهم عرفی از واژگان و تلقی عرفی از ملازمات است؛ هر چند به نگاه طلبگی، ملازمه ای میان آنها نیست.

ج. نمی‌توانیم در مقام عذر از نکته فوق، بگوییم که ماقصده العرف، لم اقصده؛ زیرا خلاف بلاغت است که سخنران، قصدی کند که قرینه‌ای بر آن، ارائه نکند و بهتر است چنین سخنرانی، احتیاط تام نماید و قبول سخنوری در میان عرف را نکند.

د. فرموده‌اید که نگران فدرالی شدن هستید و لذا نباید قوانین، متفاوت در استانها اجرا شوند. برادر بزرگوار! حقیقتا من هم با شما موافقم. لیکن مطلب اینجا است که آیا اجرای کنسرت با آن حواشی کذایی، در  کجای مملکت شیعه، مجاز هست که در مشهد الرضا مجاز باشد؟ حال عالمی صاحب ورع و ناموس شناس، پیدا شده که غیرتش اجازه نمی‌دهد که در حریم امام رئوف، چنین گناه علنی، سنت بشود.
من اگر جای شما بودم، از آن عالم شریف درخواست می‌کردم که غیورانه، حریم امام رئوف را کل ایران بدانند و کمکشان می‌کردم این لکه ننگ گناه عمومی، از تمام کشور امام زمان برطرف شود.

ه. عرایض فوق، بر مخالفت مطلق بنده با موسیقی حمل نشود که بنده، با مقامات موسیقی آشنا هستم.

و. در پاسخ به طلبه گلستانی فرموده‌اید که: اشکال اینجا است که معصومین را پشت ابرها تصویر می‌کنیم.
برادر بزرگوار! از فرمایش شما اینطور تلقی می‌شود گویی اگر آن مقامات معصوم را از برخی امور پلید رایج امروز، مبرا بدانیم، لزوما آنها را پشت ابرها دانسته‌ایم. به نظر می‌رسد کمی عجولانه پاسخ می‌دهید؛ شاید متانت قلم، ایجاب کند اینگونه نگوییم؛ معصومین علیهم السلام پشت ابرها نیستند بلکه انواری هستند در عرش الهی که به دلیل گمراهی من و شما در بیوتی تنزل یافته‌اند تا میان ما باشند و الگوی من حقیر و شمای عزیز. ما باید مثل آنها شویم، نه آنها مثل ما.

ز. در ادامه پاسخ به آن طلبه گلستانی، گفته‌اید من اصلا با شما مصافحه نخواهم کرد.... البته بنده اصلا با ادبیات مورد استفاده از سوی آن عالم محترم، موافق نیستم؛ ولی آیا این پاسخ شما، زیبندهٔ محققی است که در مکتب اهل بیت رشد یافته و منش آنها را دیده است؟ این سبک گفتگو شباهتی به شاگرد امام صادق علیه السلام دارد؟

ح. نکتهٔ نهایی بنده، ناظر به یک نگرانی است و آن اینکه اگر عزیزانی مانند شما که منسوب به بیتی شریف هستید، سخن به مزاح در خصوص امام معصوم، باز کنید، قریب می‌بینم آن روزی را که دیگرانی، این سبک را ادامه دهند و این مزاح گوییها رفته رفته به مسخره کردن برسد و ... عزیزی مثل شما، ناخواسته آغازگر چنین سنتی محسوب شود که فرمود: من سن سنة سیئة فله وزر من عمل بها

ط. در نهایت، خاضعانه درخواست می‌کنم عرض بنده را صرفا در چارچوب طلبگی بخوانید که حقیقتا علقه‌ای به هیچ جناح غیر از جناح اهل بیت عصمت علیهم السلام و نایب الامام حفظهم الله ندارم و به سرعت، پیامی عمومی بدهید و با شهامت تمام و با نیت ریا به محضر نورانی امام هشتم، اشتباه بودن هرگونه مزاح با معصوم علیه السلام را علنی کنید تا همه بفهمند که جایگاه و حرمت معصوم، در دعواهای سیاسی محفوظ است.

دوست شما: سید احمد غفاری

انتهای پیام/