فلسفه نام‌گذارى سال
وقتى مردم ناکارآمدى دولت را به ویژه در معضلات اقتصادى می بینند، طبیعى است که حناى شعار تدبیر و امید نزد آنان رنگى نخواهد داشت.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، متن یادداشت حجت الاسلام والمسلمین ابوالقاسم علیزاده با عنوان «فلسفه نام گذارى‌ها بهانه‌اى براى سنجش مواضع و عملکردها» به شرح ذیل است:
اکنون در دهه چهارم انقلاب قرار گرفته‌ایم نباید فراموش کنیم که امام خامنه‌اى(مد ظله العالى) با هوشمندى و نیازسنجى دقیق، این دهه را به «دهه پیشرفت و عدالت» نام‌گذارى کردند. عنوان پیشرفت و عدالت به تناسب ژرف‌اندیشى و نگاه مدقانه‌اى است که در شأن رهبرى حکیم و فرزانه انقلاب اسلامى مى‌باشد که به‌عنوان دیدبانى تیزبین به‌صورت جامع همه‌چیز را رصد کرده و با هدف انسجام‌بخشى به نوع هزینه‌کردهاى مادى و معنوى، نقشه راه جامعه و نظام را ترسیم مى‌فرمایند.
درواقع فلسفه اصلى این نام‌گذارى ایجاد راهبردهاى پیشبرنده نظام و انقلاب مى‌باشد که هنر مردان الهى در مدیریت راهبردى جامعه ناظر بر آن است و لذا بار اصلى این‌دست نام‌گذارى‌ها قطعا تشریفاتى و تزیینى نیست بلکه اهداف تحول‌آفرین و تعالى‌بخشى را دنبال مى‌نمایند. ازاین‌روست که مقام معظم رهبرى(مدظله) باانگیزه هدایت نوع نگاه به فلسفه نام‌گذارى‌ها، در ابتداى سال جارى (95) ضمن توجه دادن همه ظرفیت‌هاى کشور به معضلات و مشکلات اقتصادى جامعه و طرح مجدد «اقتصاد مقاومتى»، ضمیمه‌اى را در نام‌گذارى سال جارى تحت عنوان «اقدام و عمل» اضافه نمودند که ناظر بر تشریفاتى نبودن نام‌گذارى‌هاى هر سال و یا هر دهه از انقلاب اسلامى است، چه آن‌که «اقدام و عمل» روح و جان و هدف غایى از اسامى هر سال مى‌باشد.
و حال این ما هستیم و این نام‌گذارى‌هاى حکیمانه که ببینیم در عرصه عمل و اقدام چگونه توانسته‌ایم منویات رهبرى حکیم نظام اسلامى را که جز مصالح و منافع ملى مد نظر شریفشان نبوده و نیست، به چه میزان جامه عمل پوشانده‌ایم؟! درواقع خود این عناوین و نام‌ها وسیله و ابزار سنجش مواضع و عملکردها نیز مى‌باشد چه آن‌که به این وسیله مى‌توان درصد توفیقات دستگاه‌هاى مختلف را به‌روشنى محک زد.
این رویه نه تنها سیره بزرگ دیدبان انقلاب، رهبر عزیز و حکیم است که رؤساى دولت‌هاى مختلفى که با گرایشات گوناگون سیاسى روى کار آمده‌اند نیز شعارها و عناوینى را براى حرکت راهبردى دولت‌هایشان بُلد نموده‌اند که ازجمله دولت یازدهم است که از طرفى کلیت دولت و رویه حاکم بر دولتمردان را اعتدالى مطرح نموده‌اند و جهت‌گیرى اصلى دولت را نیز با عنوان تدبیر و امید متمایز ساخته‌اند و حتى در مقطع تبلیغات انتخاباتى از آن به‌عنوان امتیازى یاد شد تا جایى‌که مى‌توان گفت دولت یازدهم چه‌بسا بیشترین رأى و اقبالى که از توده مردم به خود اختصاص داد را مدیون همین ادعا و شعارها مى‌باشد تا جایى‌که برخى قائلند اکثر کسانى‌که به جناب آقاى روحانى رأی دادند، رأی به منش اعتدالى و یا تدبیر و امید دادند و البته شخص ایشان نیز به کرات در سخنرانى‌هایشان و بلکه با افتخار از تدبیر و امید به‌عنوان مشخصه دولت یازدهم نام برده‌اند؛ اما آنچه هرگز نباید از آن غفلت ورزید این است که بالاخره هر نام و نشانى تعریف خاص خودش را دارد چنان‌که اعتدال و تدبیر و امید نیز به‌سان هر واژه مثبت دیگرى بار مفهومى و ارزشى خاص خودش را همراه دارد و نباید نسبت به آن اجحاف و ظلمى صورت پذیرد و الا به‌جاى تجلى صداقت در گفتار، نوعى نفاق از عملکردها و مواضع رفتارى به چشم خواهد خورد.
وقتى مردم ناکارآمدى دولت را به‌ویژه در معضلات اقتصادى و از همه مهم‌تر رکود و بیکارى و وضع نامطلوب معیشت مردم و حتى چالش‌هاى صنفى و بازار ارز و بروز مفاسد اقتصادى و آسیب‌هاى اجتماعى و پدیده‌هاى مرموز و پلشتى همچون حقوق‌هاى نجومى و بعضاً فساد مدیریتى و ادارى مشاهده مى‌کنند، طبیعى است که حناى شعار تدبیر و امید نزد آنان رنگى نخواهد داشت و یا وقتى اثرپذیرى برخى دولتمردان از جریان خاص سیاسى و به‌کارگیری برخى چهره‌هاى عامل یا معین و یا ساکت فتنه آمریکایى 88 را مشاهده مى‌کنند و یا بی‌مهری نسبت به چهره‌های متدین و انقلابی امتحان‌پس‌داده را به بهانه‌های مختلف می‌بینند، البته حق دارند بپرسند کدامین اعتدال؟
بیچاره کلید واژه‌هاى ارزشى که چگونه در بازار بلبشوى سیاسى به مسلخ برده مى‌شوند و بعضاً مورد سوءاستفاده عناصر معلوم‌الحال از جبهه ضدانقلاب نیز قرار مى‌گیرند. نمونه بارز این حقیقت تلخ را در جریان فتنه 88 و پس از آن به‌راحتى مشاهده کردیم.
مردم مى‌پرسند تدبیرو امیدى که در گردونه حوادث، تصادف قطار (امن‌ترین وسیله حمل و نقل بین شهرى) را به چالش کشید، چگونه توجیه مى‌گردد؟ آیا به‌راستى براى همایش بى‌نظیر و بسیار مهم پیاده‌روى اربعین بیشتر از یک سال فرصت لازم بود تا براى تأمین نیازهاى زائران اربعین حسینى(ع) فکرى و تدبیرى نو درانداخته مى‌شد؟ و یا بعد از حادثه‌هاى ریلى و جاده‌اى در گذشته، کدامین تدبیر، پیشگیرى از حوادث مشابه را در دستور کار مجریان امر قرار داده بود؟ و آیا فصل سرما و بارندگى در دولت تدبیر و امید باید چگونه واقعیت خود را به رخ مى‌کشید تا ناکارآمدى دولتمردان در امر پیشگیرى قطع آب و گاز در مازندران جلوه‌گرى نمی‌کرد؟ این‌ها همه وقتى دل انسان را به‌درد مى‌آورد که مسؤولان ارشد دولتى در قبال لغو یک کنسرت مرموز و به‌دور از شأن هنر و موسیقى پاک و بى‌حاشیه ایرانى و یا لغو یک سخنرانى در میتینگ سیاسى مبهم، بلادرنگ حساسیت نشان داده و تا سرحد شرمسارى پیش مى‌رود.
آنچه براى ما همواره به‌مثابه آرزویى جدى مطرح مى‌باشد، موفقیت همه دولتمردان در تمامى دولت‌هاى پس از پیروزى انقلاب در خدمت صادقانه و بى‌منت به مردم شریف ایران بوده است و لذا این مختصر اشارات نقادانه را نیز با نیت خیرخواهى و صرفاً از باب «النصیحة لائمة المسلمین»، مطرح نمودیم با این امید که مفید افتد و همواره دولتمردان ما در تراز انقلاب اسلامى و ملت بزرگ و سرافرازمان متعهدانه و متخصصانه و مخلصانه ظاهر بشوند و توفیقاتشان در آبرو بخشیدن بیشتر به نظام و انقلاب اسلامى تلقى گردد. ان‌شاءالله.
انتهای پیام/
