به گزارش دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم، پس از گشت و گذار در مناطق زیبای گلگت و قدم گذاشتن به بهشت «شنگریلا» اینک نوبت آن است تا سری به شاهزاده در بند هیمالیا بزنیم.
این شهر رویایی که بی شک میعادگاه تمامی کوهنوردان حرفهای جهان است، شهرتی فراوان دارد، مردم ساده و بیپیرایه این شهر قرابتی فراوان با انقلاب اسلامی ایران دارند و بیدلیل نیست که این شهر را ایران کوچک مینامند.
در ورودی شهر هتل های فراوانی وجود دارد که از اواخر بهار تا اواسط تابستان رزرو اتاق در آن چندان راحت نیست.
سکردو شهری است در دل هیمالیا، با 2228 متر ارتفاع از سطح دریا، 500 هزار نفر جمعیت در خود گنجانده و قدمتی کهن دارد.
زیباییهای خیره کننده این شهر با آب و هوای کوهستانی آن عجین شده و روح هر انسانی را جلا میبخشد. آنچه که در مورد این شهر بیش از همه جلوه میکند موقعیت جغرافیایی آن است.
این شهر دقیقا بین دو رشته کوه «هیمالیا و قراقرم» واقع شده است و جالب اینکه رود سند نیز پر خروش و شتابان این شهر را در مینوردد. نمای هوایی این شهر نیز منظرهای بسیار زیبا را برای مسافرانش خلق میکند.
روزانه یک پرواز از اسلامآباد به سکردو انجام میگیرد.
مردم این شهر به زبان «بلتی» تکلم میکنند، زبانی که الفبای آن نابود شده است ولی مردم خطه شمال غربی پاکستان، شمال شرقی هند و بخشهایی از نپال به آن سخن میگویند.
بازار مرکزی این شهر زیبا و کوهستانی که مجمعی برای حضور تمام برندهای پاکستانی وچینی است فوق العاده شلوغ است. به خصوص لباس فروشیهای این شهر، چرا که طبقات مختلف مردم لباسهای متفاوتی به تن میکنند. عدهای به لباس های سنتی علاقمندند، بخشی از مردم لباس پر از کار دست شهرهای بزرگ پاکستان را به تن میکنند و جوانان بیشتر به لباسهای اروپایی علاقمند هستند.
تمامی این لباسهای در بازار شهر سکردو یافت میشود.
در قسمت پشتی بازار مرکزی سکردو کوهی جدا افتاده از سایر کوههای هیمالیا خودنمایی میکند که آنچه بر فراز آن قرار دارد باعث شهرت جهانی این کوه شده است.
در قدیمیترین تصاویر موجود از شهر «سکردو» نیز این قلعه تاریخی خود نمایی میکند زیرا قلعه 500 ساله «کهر فوچو» سالهاست به شهر سکردو خیره شده و آن را زیر نظر دارد.
این بنای زیبا که بر فراز ارتفاع 700متری کوه ساخته شده است توسط پادشاهان خاندان «راجه» ساخته شده است. قلمرو حکمرانان این مناطق وقتی پاکستان از هند جدا شد به دو بخش تقسیم شده و قسمتی از آن همکنون هند است.
جالب این است که سنگ بنای این قلعه باشکوه به زبان فارسی نوشته شده است و به این ترتیب پرده از حقیقت مهمی کنار می رود و آن این است که زبان رسمی این مناطق در روزگاری دور فارسی بوده است.
شاید به همین دلیل باشد که مردم این منطقه علاقه فراوانی به ایران دارند زیرا نیاکان آنها به فارسی سخن گفتهاند و در زمینه ادبیات فارسی مهارتی ستودنی داشتهاند.
تمام نامه نگاریهای رسمی تا چند دهه قبل در پاکستان به زبان فارسی انجام میشد و حتی مردم پاکستان زبان اردو را «دختر زیبای» فارسی میدانند.
بنای قلعه به گونهای است که دیدبانی آن ارتفاع زیادی از کف بنا ندارد، در اصل دیدهبان نیازی به داشتن ارتفاع زیاد هم ندارد چون خود به خود بیش از هفتصد متر ارتفاع دارند!
قطع یقین برای هر بینندهای نمای زیبای قلعه تعجب بر انگیز خواهد بود زیرا «کهر فوچو» از یک سو منظرهای به رود خروشان سند و مناظر دلربای آن دارد و از سویی دیگر به شهر سکردو کاملا مشرف است.
بنای قلعه از سنگهای بزرگ است و قسمت پائین آن دارای اتاقکهای مختلفی که علاوه بر سنگ تیرکهای چوبی بسیار قطوری نیز دارد.
این اتاقکها تقریبا یکسره هستند و حالت سالنی آنها باعث میشود هر بییندهای به راحتی مشغول سیر در آن شود.
به نظر می رسد زبان فارسی از زمانی که «نادر شاه افشار» هند را تصرف کرد بیش از پیش در مردم این منطقه تاثیر گذاشته باشد. حتی در محکمههای شرعی این منطقه زبان فارسی زبانی پذیرفته شده است و اگر کسی فارسی بداند به راحتی می تواند شکوائیه خود را پیش ببرد.
مسیر رسیدن به قلعه «کهرفوچو» از شهر سکردو بسیار آسان است و اگر شخصی به صورت پیاده از «میدان یادگار» به سمت کوهپایه این قلعه حرکت کند کمتر از یک ربع طول خواهد کشید تا به آن برسد.
قسمت جنوبی شهر سکردو علاوه بر کهرفوچو، با شیب ملایمی به مراتع سرسبز رود سند ختم میشود، جایی که نیمه شعبان هزاران نفر از اهالی سکردو به آنجا رفته و به عشق امام زمان «عج الله تعالی فرجه الشریف» شمع روشن میکنند و با تکههای چوب آن را به رود سند میسپارند. منظره شمعهای شناور از فاصله دور زیبایی بسیار خیره کنندهای دارد.
علاوه بر این بازار فروش لوازم کوهنوردی نیز در سکردو بسیار داغ است. هم لوازم نو و هم لوازم دست دوم که متعلق به هیمالیا نواردانی است که پیش از این به آن جا سفر کردهاند.
کشورهای خارجی نیز دراین شهر حضور فعالی دارند به خصوص ایتالیاییها که شهر سکردو را وطن دوم خود میدانند، آنها نخستین فاتحان دومین کوه بلند جهان یعنی «کی تو» هستند که 8611 متر ارتفاع دارد و ما در سفرمان به آن سری خواهیم زد.
سکردو در قسمت شمالی نیز جاذبههای گردشگری بسیار زیبایی دارد که به آن خواهیم پرداخت.
حکام گذشته بلتستان و شهر سکردو در زمینه تقسیم اراضی چنان هوشمندانه عمل کردهاند که علیرغم پیشرفتهای فراوان بشر هنوز هم کسی نتوانسته است راهی سادهتر برای این کار پیدا کند.
اداره املاک سکردو هنوز هم دارای نقشههای پارچهای است که کارمندان آن به سادگی میتوانند با مراجعه به آن مالک فعلی، قبلی میزان مالکیت و... را بیابند. همه در یک سفره پارچهای.
به زودی سفرمان را به سوی سایر مناطق شگرف در شمال غرب پاکستان ادامه خواهیم داد.
گزارش از: خاتم کمیلی
انتهای پیام/.