به گزارش خبرگزاری تسنیم، باید گفت؛ خامس رودریگس یک فوتبالیست معمولی نیست و این، شاه کلید توصیف بازیکنی است که از همان ابتدا مورد غضب زینالدین زیدان قرار گرفت و حالا هم ساز جدایی از جمع پرافتخارترین باشگاه فوتبال جهان را کوک کرده است. اساسا کمتر بازیکنی با شماره 10 را در تیمهای بزرگ جهان به یاد میآوریم که فوتبالیستی معمولی بوده باشد.
خامس به عنوان یکی از ستارهها و بهترین بازیکنان حاضر در جام جهانی 2014 برزیل که با پیراهن زرد کلمبیا، زیباترین گل این جام را هم از پشت محوطه جریمه وارد دروازه تیم ملی اروگوئه کرد، بلافاصله بعد از پایان این رقابتها با قیمتی گزاف از تیم موناکوی فرانسه به رئال مادرید پیوست و در سال اول حضورش هم درخششی خیرکننده داشت و توانست زیر نظر کارلو آنچلوتی و به کمک سایر ستارههای سپیدپوشان پایتخت اسپانیا دهمین قهرمانی کهکشانیها موسوم به «دسیما» را پس از سالها ناکامی برای هواداران تیمش به ارمغان بیاورد.
خداحافظی تلخ و شوکآور آنچلوتی و در ادامه حضور کوتاه مدت رافائل بنیتس ناکام که در نهایت منجر به سپردن سکان هدایت رئال مادرید به زینالدین زیدان شد، پایان رویای خامس در جمع کهکشانیها بود. چنددستگی حاصل از حضور بنیتس، برخی مسائل شخصی و خانوادگی خامس (خصوصا سفر همسر و فرزندش به کلمبیا) که منجر به شبنشینیهای مداوم خامس و افت فوتبالش شد، باعث شد نگاه سختگیر و حرفهای زیدان این موضوع را برنتابد و زیزوی افسانهای از همان ابتدای کارش قلم قرمز روی نام خامس بکشد. در ادامه راه با اینکه خامس کم کم به روال خوب گذشتهاش برگشت و با جدیت بیشتری در تمرینات شرکت کرد، باز هم نتوانست همان خامس قبل از رفتن آنچلوتی باشد چرا که نیمکتنشینیهای متوالی، یک بازیکن را هر چقدر هم که بزرگ باشد از فرم ایدهآل خارج میکند.
زمزمههای نارضایتی خامس مدتهاست که در محافل ورزشی پیچیده اما زیدان از همان ابتدا بر حفظ او در رئال تاکید داشته اما حقیقت این است که حرف و عمل سرمربی کهکشانیها یکی نیست. او در حالی از علاقهاش به حفظ خامس حرف میزند که در عمل هیچ فضای مناسبی به او برای بازگشت به ترکیب اصلی نمیدهد. خامس در تمام بازی مهم اخیر رئال از الکلاسیکو گرفته تا دربی مادرید و همین فینال جام باشگاههای جهان یک دقیقه هم به میدان نرفته است. همه اهالی فوتبال به خوبی واقفند که برای یک بازیکن بزرگ سهیم بودن در کسب موفقیتهای اصلی تیم چقدر اهمیت دارد. زیدان در دیدار فینال جام باشگاههای جهان مقابل کاشیما آنتلرز ژاپن در حالی در دقیقه 106 متئو کواچیچ را به عنوان یک هافبک طراح وارد زمین کرد که تیمش 4 بر 2 از حریف پیش بود. در چنین شرایطی این سوال پیش میآید که آیا او نمیتوانست به جای کواچیچ، خامس را به میدان بفرستد و بدین ترتیب زمینه عصیان ستارهاش را فراهم نکند؟
استفاده از این توجیه که کواچیچ وجه تدافعی بیشتری دارد، چندان معقول نیست، چرا که او در اینتر هم به عنوان بازیساز به خدمت گرفته میشد و اتفاقا بعد از جداییاش از جمع نراتزوری، مارسلو بروزوویچ در پست او بسیار خوش درخشیده و حتی در تیم ملی کرواسی هم با وجود همین کواچیچ و لوکار مودریچ بینقص، جایگاه مهمی برای خود کسب کرده است.
زیدان در کمتر از یک سالی که از حضورش در رئال مادرید میگذرد، سه جام ارزشمند برای این تیم و باشگاه کسب کرده و در فصل گذشته لالیگا هم سپیدپوشان را تا آستانه قهرمانی پیش برد. او بازیکن و مربی بزرگی است اما مشخصا کمتجربه مینماید. یک مربی علاوه بر توان فنی و طراحی تمرینات باید توان مدیریت نیروی انسانی را هم داشته باشد. در جایی که خامس با 80 میلیون یورو به رئال مادرید پیوست و بعد از گذشت این مدت همچنان پیشنهادی 75 میلیون یورویی از چلسی دارد و تیمهای بزرگی را مشتری خود میبیند، نشان دهنده کیفیت و اهمیت فنی آقای شماره 10 است. رئال اگرچه هافبکهای توانمندی دارد اما قطعا از دست دادن خامس برایش آسیب محسوب خواهد شد، هر چند فلورنتینو پرس، رئیس باشگاه بارها ثابت کرده مباحث اقتصادی برایش در اولویت قرار دارند، ضمن اینکه سابقه تاریخی این باشگاه نشان میدهد رئال متخصص از دست دادن بازیکنانی است که در تیمهای بعدی تبدیل به ستارههایی دست نیافتنی شدهاند؛ از آرین روبن گرفته تا وسلی اشنایدر و آلوارو موراتا همه نمونههایی از این رویکرد مدیریتی در رئال مادرید هستند.
انتهای پیام/