به گزارش خبرگزاری تسنیم، عملکرد سازمان حفاظت محیط زیست در انجام وظایف قانونی خود در تمام دولتها مورد انتقاد فعالان و کارشناسان محیطزیست بوده است. دلایل عدم موفقیت این سازمان در جلوگیری از نابودی محیط زیست، حفظ عرصههای طبیعی و به ویژه حیات وحش کشور را میتوان در ضعف ساختاری آن جستوجو کرد. نهادی که به عنوان تنها متولی حفاظت از محیط زیست کشور، با آن که به عنوان معاونت ریاست جمهوری شناخته میشود، قدرت اجرایی لازم را ندارد و در مقام نظارت نیز همواره در برابر نهادها و ارگانهای تخریبکننده محیط زیست عملکردی ضعیف از خود نشان داده است.
اما طی چهار سال گذشته علاوه بر ناکارآمدی در حفاظت از محیط زیست، آفت دیگری به سازمان حفاظت محیط زیست رخنه کرده که لزوم جلوگیری از گسترش آن، امروز بیش از هر زمان دیگری ضروری جلوه میکند: پرداختن به اقدامات نمایشی و حاشیه کاری که از سال 92 در سازمان حفاظت محیط زیست پا گرفت و رفته رفته به رویه جاری این سازمان به تبدیل شد، امروز نه تنها مانند طرحهای کارشناسی نشدهای چون سهشنبههای بدون خودرو، با انحراف افکار عمومی از راهکارهای اصلی و اصولی کاهش هوا، معضلات اصلی محیط زیست کشور را به حاشیه میکشاند بلکه ریخت و پاشهایی را باب کرده و سفرههایی را پهن میکند که به این سادگیها جمع نخواهند شد.
گرم کردن بازار فعالیتهای نمایشی، که پیش از این با برگزاری جشنواره فیلمسبز کلید خورد و اینک با جشنواره موسیقی سبز دنبال میشود، مانعی است برای برخورداری از هویت مستقل و استقلال هنری و خلاقانه هنرمندان. به طوری که آنان را به ساخت آثار سفارشی تشویق میکند. بدینترتیب هنرمندانی که به دلیل احساس مسئولیت یا علاقه به محیطزیست پا به این عرصه گذاشتهاند به جای دریافت آموزشهای دقیق و آگاهیبخش، دالانهای پردیسان را برای گرفتن پروژه متر میکنند. از سوی دیگر این جشنواره با باز کردن پای برخی هنرمندان به عرصه حفاظت از محیط زیست، چشمداشت هایی را متوجه جریان حفاظت از محیط زیست خواهد ساخت که قطع امید از آنها آنقدرها هم ساده نخواهد بود: سوء استفاده از حفاظت از محیط زیست.
اینکه برگزاری جشنواره فیلم سبز حقیقتاً چه کمکی به حفاظت از محیط زیست کرده و یا اینکه آثار فاخر موسیقایی که بناست در اردیبهشت سال 96 در جشنواره موسیقی سبز ارائه شوند چه قشری از جامعه را به خود معطوف داشته و اصولاً چه گامی برای حفاظت از محیط زیست بر خواهند داشت پرسشهایی هستند که با بررسی اطلاعات ارائه شده در این باره، نمیتوان پاسخی قانع کننده برایشان یافت.
متاسفانه، دفتر مشارکتهای مردمی سازمان حفاظت محیط زیست، به جای استقلالبخشی و ایجاد فضایی برابر برای سازمانهای مردمنهاد، شبکه ملی سمنهای زیست محیطی را ایجاد کرده تا بر آنها نظارت داشته باشد. به علاوه، برخی از سمنهای عضو این شبکه از امتیازهای ویژه دفتر نظیر دریافت بودجههای خاص و سفرهای خارج از کشور بهرهمند میشوند. این امتیازهای ویژه همراهی سمنهای خاص را با اقدامهای نمایشی و پرزرق و برقی مانند جشنواره یک میلیارد تومانی موسیقی به دنبال دارد. جشنوارهای که در آستانه انتخابات شوراهای شهر و ریاست جمهوری این گمان را به وجود میآورد که نه نگرش زیست محیطی بلکه اهداف سیاسی را دنبال میکند. چرا که سازمان حفاظت محیط زیست به جای بسیج کردن اشخاص و نهادها در راستای برگزاری جشنواره پر زرق و برق موسیقی سبز، وظیفه دارد آنها را برای کمک به بهبود وضعیت محیط زیست کشور با خود همراه کند. اقداماتی چون بهبود وضعیت محیط بانان مظلوم، پرداخت حقوق عرفی دامداران مستقر در پارکهای ملی، ساماندهی مراکز نگهداری از حیوانات، ایمن سازی جادههای حادثه خیز برای حیات وحش و فرهنگسازی در میان بومیان برای حفاظت از محیط زیست نه اجرای موسیقی فاخر برای قشر محدودی از جامعه شهری. قشری که نه تاثیری در حفاظت از محیط زیست دارند و نه نقشی در تخریب آن.
انتهای پیام/