دانشجویانی که با «همسران» دکترا گرفتند

دانشجویانی که با «همسران» دکترا گرفتند

یکی از سریال‌های موفق تلویزیون، همسران است که این شب‌ها از شبکه آی‌فیلم در حال پخش است. سریالی که از نخستین سریال‌های متفاوت در سریال‌سازی تلویزیون بود.

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، یکی از سریال‌های موفق تلویزیون، همسران است که این شب‌ها از شبکه آی‌فیلم در حال پخش است. سریالی که از نخستین سریال‌های متفاوت در سریال‌سازی تلویزیون بود. به همین دلیل سراغ آقای بیژن بیرنگ کارگردان این اثر رفته‌ایم.

همسران این روزها از شبکه آی فیلم در حال پخش است و بعد از 20 سال همچنان مخاطب دارد. از حال و هوای تولید در آن سال‌ها برایمان بگویید.

سال 73 از ما خواسته شد که یک سریال برای پخش از تلویزیون سریعاً تولید کنیم. 2 ماه فرصت داشتیم، من و آقای رسام به فکر سریالی افتادیم که در یک محیط بسته باشد و بتوانیم هفتگی تولید کنیم. چنین سریالی برای نخستین‌بار تولید می‌شد. با یک متن شروع کردیم و یک قسمت را تولید کردیم و به همین شکل هر قسمت در یک هفته همزمان با متن ساخته می‌شد. این ویژگی باعث شد که بعد از پنج قسمت که ساخته و پخش شد؛ همزمان از طریق کسانی که سریال را می‌دیدند نیاز مخاطب به ما انتقال پیدا کند.

مهم‌ترین اتفاقی که در آن سال افتاد این بود که برای نخستین‌بار در تلویزیون جمهوری اسلامی مکالمه و گفت‌وگو بین افراد برقرار می‌شد‌. زن از حیطه یک زن خانه‌دار که فقط آشپزی می‌کند و زندگی نخ‌نمایی که تا آن تاریخ بر سریال‌ها حاکم بود پایش را فراتر گذاشت. سریال به این شکل هم نبود که وقتی شروع به پخش شد در زمان خود با واکنش‌های مختلف روبه‌رو نشود. بعد از مدتی ما به شدت تحت فشار بودیم که ساختار شکنی انجام می‌دهیم و باید اصلاح شود و تلویزیون با کمی وحشت با این ماجرا رو‌به‌رو شد‌. از سوی دیگر برخی رسانه‌ها دائم ما را تحت فشار می‌گذاشتند که چرا بین زن و مرد این همه مکالمه است و چرا می‌توانند سر هر موضوعی با هم گفت‌و‌گو کنند.

پشت محتوای سریال همسران روان‌شناسی و جامعه‌شناسی وجود دارد و هنوز هم می‌تواند برای مخاطب جذاب باشد چون موضوعات قدیمی در آن دیده نمی‌شود؛ موضوعاتی که مطرح می‌شوند اگر چه گاهی تا دایره فانتزی جلو می‌روند اما مسائل واقعی ما را مطرح می‌کنند و این می‌تواند برای مخاطب جذاب باشد. شاید برای نخستین‌بار بود که زن وارد حیطه کار نمایش کمدی می‌شد. با تمام مخالفت‌ها و واهمه‌هایی که در سازمان بود و در اوایل کار به بعضی ممیزی‌ها منجر شد اما در ادامه، راه خود را پیدا کرد و با جذب مخاطب باعث شد که آن وحشت‌ها از بین برود و شروع یک‌سری کارهای جدید در صدا و سیما باشد.

در آن سال‌ها موفقیت‌هایی هم کسب کرد؟

در نخستین جشنواره صداوسیما در سال 73 به‌عنوان بهترین سریال سال شناخته شد، چهار جایزه برد که به روایتی قرار بود تمام جوایز آن جشنواره را به این سریال بدهند اما مدیران وقت ترجیح دادند که این اتفاق نیفتد و بیش از حد از این نوع سریال حمایت نشود. ماهنامه فیلم در آن سال این سریال را به‌عنوان بهترین سریال تلویزیون و گزارش فیلم در استادیوم 12 هزار نفری آن را بهترین شناخت و چهار جایزه نویسندگی، کارگردانی، بازیگر اول و دوم را کسب کرد. در تحلیل‌های خود سازمان در بخش ارزیابی به نکات زیادی توجه شد و به‌عنوان یک نمونه موفق مورد بررسی قرار گرفت. حدود سه تز دکترا در ارتباطات عمومی در دانشگاه ارتباطات روی بخش‌های مختلف، نوع ارتباطات، انتقال مفاهیم گفت‌وگو به‌عنوان محور اصلی نوشته شد و بالغ بر 20 رساله فوق لیسانس روی این سریال نوشته شد و مطالب زیادی در دانشگاه‌ها روی این سریال برای بررسی محتوایی و باقی مسائل نوشته شد.

وجه مشترک این سریال با سریال‌های بعدی شما مثل «خانه سبز» چه بود؟

یکی از ویژگی‌های این کار که در آثار بعدی مثل خانه سبز و دیگر آثار ما ادامه پیدا کرد این است که معمولاً برای رسیدن به یک اوج دراماتیک یا صحنه عاطفی از اول باید قصه طوری جلو برود که تأثیر عاطفی، جایی در داستان اتفاق بیفتد. در‌حالی‌که در این سریال در یک سکانس هنگامی که شما به یک موضوع می‌خندید در انتهای سکانس شما را وارد یک فضای عاطفی می‌کند و در ادامه از همین فضا شما را خارج کرده و می‌خنداند. این سریال با احساسات مخاطب در تماس است و او را تحریک می‌کند. آن زمان مردم می‌گفتند وقتی ما داریم می‌خندیم چگونه می‌شود که ناگهان گریه می‌کنیم یا بالعکس.

بازخوردهای مخاطبان در آن زمان به چه شکل بود؟

آن زمان شب‌ها حدود 98 درصد بیننده داشتیم. سریال پرببیننده و موفقی بود. خیلی از سریال‌هایی که روی آنتن می‌رود 2 ماه دیگر مخاطب آن را فراموش می‌کند اما هنوز که هنوز است همسران از سریال‌های نادری است که بخشی از قسمت‌های آن در یاد مخاطبان است. این یکی از افتخارات سریال است. «همسران» با 26 قسمت در سری نخست تمام شد و در ادامه در حین ساخت 26 قسمت دیگر و در مجموع 52 قسمت «همسران» ساخته شد.

سریال‌سازی به شیوه شما در حال حاضر وجود ندارد؛ دلیل آن را چه می‌بینید؟

از محله برو بیا و بهداشت سبک فیلمسازی خاص خود را آوردیم و تا سال 80 ادامه داشت. تجربه می‌کردیم و در آثار بعد با اصلاح و بسط و توجه به بازخوردها کار را جلو می‌بردیم. سبک کاری ما در این جنس کار که هم طنز و هم ملودرام و عاطفی باشد فقط ما بودیم. اینکه هر هفته یک داستان داشته باشید کار مشکلی است اما تولید سریال‌های ادامه‌دار که مخاطب در تعلیق بماند تا هفته بعد ببیند چه شود، راحت‌تر است. در اکثر کارهای اپیزودیک استقبال مخاطب به این دلیل بود که از خود سریال خوشش می‌آمد و دوست داشت ماجراها و شخصیت‌ها را ببیند. سبک‌هایی مثل همسران و آثار بعدی ما کمتر در تلویزیون تجربه شده و نمونه آن شاید روزگار جوانی بوده است که اپیزودیک بود ولی بقیه سریال‌ها ادامه‌دار بودند. سخت‌ترین کار این است که خودتان با قسمت قبل در رقابت باشید نه با سریال‌های دیگر و این کار طاقت‌فرسایی بود که روی روح و روان تأثیر می‌گذاشت‌. رقابت و مسابقه با خود. ریسکی که اگر مردم در یک یا 2 هفته قصه‌هایت را دوست نداشته باشند، بیننده‌ات را از دست خواهی داد.

سازمان صداوسیما در مساله حمایت از فیلمسازان در مقایسه با گذشته چه تفاوتی کرده است؟

سازمان تغییرات بسیار اساسی کرده است و اصلاً حمایتی از سوی سازمان وجود ندارد. در آن زمان عشق وجود داشت، هم سازمان به مخاطب عشق داشت، هم ما به مخاطب عشق داشتیم که با او ارتباط برقرار کنیم. در حال حاضر، نخستین مشکل سازمان این است که پول ندارد، وقتی پول وجود ندارد نمی‌توان اثری تولید کرد. تهیه‌کننده یک قسط از پولش را بگیرد و آلوده کار بشود و حمایت نشود باید زندگی‌اش را به فروش برساند. فضای کار پر تنش است و نمی‌توان کاری ساخت. در تمام کارهایی که ما کردیم یک تعامل خوب با مدیران سازمان و با همفکری و در کنار هم بودن وجود داشت که آرامش حاکم بود و خلاقیت شکل می‌گرفت. برای سریال‌سازی و همکاری با سازمان اقدام کرده‌ام اما فعلاً ترجیح می‌دهم وارد فضای پر تنش نشوم چون به نتیجه نخواهم رسید.

منبع: صبح نو

انتهای پیام/

بازگشت به سایر رسانه ها

پربیننده‌ترین اخبار رسانه ها
اخبار روز رسانه ها
آخرین خبرهای روز
فلای تو دی
تبلیغات
همراه اول
رازی
شهر خبر
فونیکس
میهن
طبیعت
گوشتیران
رایتل
مادیران
triboon