چه کسی قرار بود قربانی شود؟
رویکرد اصلاح‌طلبان در آستانه انتخابات چهارمین سال چهارمین دوره هیات رئیسه شورای اسلامی شهر تهران حاکی از آن بود که اصلاح‌طلبان برای حضور مجدد در کرسی ریاست شورا نیازمند قربانی کردن یک نفر بودند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، ناکامی اصلاح‌طلبان در رأی‌گیری برای انتخاب هیات رئیسه شورای شهر تهران در سال سوم دوره چهارم همراه با انتقاداتی از سوی این جریان و بروز این شائبه شد که حضور حداکثری اصولگرایان در هیات رئیسه شورای اسلامی شهر تهران، اصلاح‌طلبان را در شورا به حاشیه برده و مانع اثرگذاری و حضور چشمگیر آنها در روند شورا خواهد شد.
شاید همین ماجرا، اصلاح‌طلبان را از 10شهریور 94 که با ناامیدی شاهد رأی نیاوردن همپالگی‌هایشان در هیات رئیسه شورای شهر بودند بر آن داشت که برای کسب دوباره این جایگاه و بودن در کرسی‌های هیات رئیسه مترصد فرصتی مناسب باشند.
انتخابات هیات رئیسه چهارمین سال دوره چهارم شورای اسلامی شهر تهران بر اساس قانون باید در تاری 9شهریور 95 برگزار می‌شد.این تاریخ آخرین مهلت اصلاح‌طلبان بود برای نشان دادن تمام توان خود برای رسیدن به کرسی‌های هیات رئیسه شورای اسلامی شهر تهران.
اصلاح‌طلبان جنگ‌رسانه‌ای و پروپاگاندا را در تجارب خود داشتند و به خوبی از این وجه قوت خود خبردار بودند. برای آنها طراحی یک سناریو برای تخریب اصولگرایان شورای شهر تهران و البته تخریب شهردار که منتسب به جریان اصولگرایی است و برد در این سناریو از جهات مختلف حائز اهمیت بود. نخستین امر مهم تسلط بر کرسی‌های هیات رئیسه شورای شهر پایتخت بود که در پی آن می‌توانستند سکانس‌های بعدی سناریو خود را به اجرا بگذارند. تخریب شهردار برای ناکارآمد جلوه دادن مدیریت شهری جریان اصولگرایی و البته ساقط کردن او از کارآمدی تا بدین طریق قالیباف در دوره دوازدهم انتخابات ریاست جمهوری هم نای حضور و عرض اندام نداشته باشد.
در حقیقت اصلاح‌طلبان تسلط بر شورای شهر تهران را ابزاری محکم برای رسیدن به بهشت و در ادامه بودن با روحانی در پاستور و یا بودن نماینده ویژه‌تر خود در پاستور می‌پنداشتند.
همین ماجرا، میزان علاقمندی و سرمایه‌گذاری برای کسب کرسی‌های هیات رئیسه شورای شهر تهران را برای آنها اقتصادی و مرقوم به صرفه می‌کرد. یک بلوای رسانه‌ای و سوار شدن بر این موج و تخریب جبهه مقابل به ضرب و زور این موج شاید آن کاری بود که اصلاح‌طلبان عزم راه انداختنش را داشتند.
دوره نخست شورای شهر تهران که مجموعه‌ای از طیف اصلاح‌طلبان و مشارکتی‌ها در این دوره حاضر بودند، حداکثر رفتارهای تند و رادیکال سیاسی را ابراز داشتند و با تمام کم‌لطفی موجب شدند که نخستین تجربه پارلمان شهری در پایتخت با انحلال این شورا با شکست مواجه شود و کام مردم از این اتفاق تا مدتها تلخ ماند.
حکیمی‌پور عنوان تنها عضو باقی مانده از این شورا بود که حالا عضو دوره چهارم شورا هم بود و می‌توانست توان ایجاد شعله لازم برای برافروختن آتش تهیه مناسب اصلاح‌طلبان علیه اصولگرایان شورا را عهده‌دار باشد. می‌توان یکی از نخستین بارقه‌های این آتش‌افروزی را در بخشی از کلیدواژه‌های سخنان وی در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا در تاریخ 31 مرداد مشاهده کرد.
حکیمی‌پور در این سخنان گفت: در واگذاری برخی املاک در شهرداری تهران تعدیل قیمتی نسبت به قیمت کارشناسی وجود داشته و برای این تعدیل قیمت نیز دلیلی ارائه نشده، بر همین اساس حسابرس امکان اظهار نظر نداشته است. این سخنان حکیمی‌پور حکایت از آن داشت که وی خود را صاحب اطلاعاتی می‌داند که می‌تواند به صورت قطره‌چکانی در بستر رسانه‌ای جامعه جاری کند تا بدین وسیله شاید جریان اصولگرایی مدیریت شهری تهران و اعضای اصولگرای شورای شهر تحت فشار قرار گیرند.
حکیمی‌پور شاید در این ایام در حال تب‌سنجی از جامعه و رسانه‌ها بود تا شاید محمل مناسبی برای انجام نیت خود و هم‌پالگی‌هایش بیابد. این انتقال قطره‌چکانی اطلاعاتی که قرار بود چون بمب ساعتی موانع پیش روی اصلاح‌طلبان شورای شهر را از مسیر بردارد، نیازمند یک پروپاگاندای جدی بود و باید یک رسانه برای اطلاع‌رسانی به این ماجرا ورود می‌کرد تا محمل مناسبی برای انتقال دفعی این اطلاعات به ادعای اصلاح‌طلبان تخریبگر جریان اصولگرای شورای شهر و شهرداری تهران آماده می‌شد. رسانه‌ای که ضمن بهره‌مندی از ظرفیت انتشار خبر، دارای مشخصه‌های وابستگی به اصلاح‌طلبان نباشد تا سرنخ ماجرا شاید لو نرود.
معماری نیوز سایتی گمنام بود که توسط یاشار سلطانی اداره می‌شد. تا قبل از اسفند 93 این نام‌ها برای جامعه غریبه بود اما این سایت در زمستان 93 با دست و پنجه نرم کردن با وزیر صنعت و داماد او و اکسپوی میلان توانسته بود نامی شود. بعدها هم این سایت به ماجرای برگزاری مراسم ازدواج دختر شهردار تهران در پارک جنگلی لویزان پرداخت و به آن انتقاداتی وارد کرد. اگر چه بعدها مشخص شد که این خبر چندان صحت ندارد و با گزافه‌گویی همراه بوده است اما کلیک‌خور خبر حسابی بالا رفت و این سایت بیشتر نام آشنا شد.
تا اینجای کار معماری نیوز یکی به چپ زده بود و یکی به راست و توانسته بود خود را به عنوان رسانه‌ای افشاگر که گویی فارغ از تمایلات سیاسی اقدام به افشاگری می‌کند، در محافل رسانه‌ای مطرح کند. شاید همین سابقه رسانه‌ای عاملی جذاب شد برای اصلاح‌طلبانی که مایل بودند اطلاعات تخریبگر علیه شهرداری و شورای شهر را دفعتی منتشر کنند و سردی اقبال جامعه به خود را در آتش این رخداد گرم کنند. انتخابات هیات رئیسه شورای شهر هم نزدیک بود و باید اقدام متحیرانه اصلاح‌طلبان، اصولگرایان شورا را از کرسی‌های ریاست شورا ساقط کند و یک نفر هم تحت لوای اطلاع‌رسانی قربانی شود.
اینکه اصلاح‌طلبان به چه تعاملی با معماری‌نیوز رسیدند و انتخابات هیات رئیسه سال چهارم چهارمین دوره شورای اسلامی تهران چه سرانجام داشت، موضوعی است که در شماره بعد این گزارش به آن خواهیم پرداخت.
انتهای پیام/
