به گزارش خبرگزاری تسنیم، وقتی قرعهکشی فصل جاری بوندسلیگای آلمان انجام شد، احتمالا بایرنیها، تیم 7ساله آربی لاپیزیگ را خامه روی کیک قبل از ورود به تعطیلات کریسمس میدانستند اما تیمی که اگر بچه ما بود، باید تازه به مدرسه میرفت، به جای تاتی تاتی کردن از همان اول دوید و خوب دوید. از آب و گل در نیامده، باغچه بوندسلیگا را با طراوات خودش آبیاری کرد و کشتی بزرگان فوتبال آلمان را به گِل نشاند. طوری دوید که به دوندهترین تیم نیمفصل اول تبدیل شد؛ با میانگین بیشترین میزان دوندگی بین تمام 18تیم بوندسلیگا.
این محصول شگرف را 11 قوطی میدانستند؛ کنایه از اسپانسری که برایشان ورزشگاه ساخت و با خرید یک باشگاه دسته هفتمی و ثبت نامش کنار شهر لاپیزیگ کمک کرد تیم خیلی زود بزرگ شود. قوطیها اما انبار باروت بودند. آر بی لاپیزیگ یا همان راسنبال اسپور لاپیزیگ (اسپانسر معروف، زیرکانه دو حرف اول نام تجاری خودش را با نام آر بی به باشگاه تحمیل کرد تا منع موجود درباره قرار گرفتن نام اسپانسر کنار اسم باشگاه را دور زده باشد)! با وجود منفور بودن در بافت سنتی فوتبال آلمان به خاطر قد علم کردن مقابل بایرن نگاهها را به خود جلب کرد. جوانان هیجانانگیزی مانند امیل فورسبرگ و تیمو ورنر طراوات زیاد به تیم بخشیدند و آر بی در نهایت ناباوری تا پایان هفته شانزدهم بیش از همه تیمها حتی بایرن بزرگ در صدر بود.
نبرد موعود
نبرد هفته شانزدهم و پایانی قبل از تعطیلات بوندسلیگا بین 2 صدرنشین همامتیاز استعارهای در حد فروپاشی دیوار برلین بود. لاپیزیگ از منطقهای شرقی و کمونیسمزده آلمان آمده و روی پیشانی بایرن فرهنگ سرمایهداری چسبیده است. جدال تیم برهم زننده همه معادلات مقابل قدرت سنتی البته به سود بایرن قوی به پایان رسید و این تیم قهرمان زمستان شد اما قرار نیست قصه لایپزیگ به پایان برسد. تیم تحت رهبری هاسنهوتل با استفاده از تیم مدیریتی که هوفنهایم را سال 2010 از دسته دوم به صدر جدول بوندسلیگا رساند، هنوز توان شگفتیسازی را دارد؛ مگر اینکه بایرن با همان سیستم 3-3-4 و 3 هافبک میانی آنچلوتی بیش از حد جولان بدهد.
4 قهرمانی قبلی بایرن به ترتیب 7،6، 4 و یک هفته قبل از پایان فصل تثبیت شد اما این مونیخ دستپخت آنچلوتی انگار عزم قهرمانی زودهنگام ندارد؛ حتی با وجود تعداد اندک مدعیان. در نیمفصل اول، بایرن در دوران افت توماس مولر افسرده با خلاقیت ستارههایش (که ناشی از اعطای آزادی عمل به آنها از سوی آنچلوتی بود) قدرت خود را نشان داد اما برای درخشش در نیم فصل دوم به دقت و تمرکز بیشتری احتیاج دارد؛ هر چند در قامت یک تیم فوقحرفهای حتی وقتی در اوج آمادگی نیست هم از بقیه بهتر است!
معمای دورتموند
جدایی هوملس، مخیتاریان و گوندوگان ضربات اساسی به رویاهای دورتموند توخل وارد کرد. اوبامیانگ از پشت سر توسط رویس، پولیسیچ و دمبله حمایت شد؛ حمایتی که یکی از برترین فازهای تهاجمی اروپا را برای دورتموند ساخت اما در خط دفاعی جای هوملس پر نشده و به نظر نمیرسد وایگل به عنوان هافبک دفاعی گزینه خوبی باشد، چون با قواعد بازی در این پست آشنا نیست و ریتم بازی تیمش را کند میکند.
سایرین و ردپای یک ایرانی
بوندسلیگا در نیمفصل اول، تیمهای خوب قدیمی مانند کلن و اینتراخت فرانکفورت داشت.کواچ آنقدر در اینتراخت خوب کار کرد که قراردادش تمدید شد؛ آنچه پاداشی برای بقای تیم در پلیآف فصل قبل و قرار دادن اینتراخت در رده چهارم فصل جاری بوندسلیگاست. از طرفی کلن با اتکا به گلزنی ستارهای به نام مودسته خودش را در نیمه بالای جدول حفظ کرده اما با توجه به روند موجود بهتر است ابتدا از بقا مطمئن شود تا از حضور در فصل آینده لیگ اروپا.
بایرلورکوزن در اروپا خوب بوده و در بوندسلیگا بد. افت چارهاناوغلو و خاویر هرناندنس، تیم را به خطر انداخته است. از همه عجیبتر، وضعیت هوفنهایم با «ناگلسمن» سرمربی فقط 29 سالهاش است. این تیم همراه رئال مادرید یکی از تنها 2 تیم بدون شکست فصل جاری 5 لیگ معتبر اروپاست و در رده پنجم قرار دارد. راز موفقیت او، ساختن یک رختکن بیحاشیه در تیم است.وردربرمن با الکس نوری، مربی ایرانیاش روند پرفراز و نشیبی دارد و نمیتوان از روی نتایج درباره عملکرد نوری را قضاوت کرد؛ هر چند او کاملا تلاش کرده تیم را به بازی منظم عادت دهد.
تغییرات پی در پی مربیان
اتفاق عجیب نیمفصل اول، اتفاق نادری به نام تغییرات پی در پی مربیان بود. هکینگ پس از پایان دوران موفقش از ولفسبورگ اخراج شد تا به جای شوبرت اخراجی، مونشنگلادباخ را هدایت کند. فرینگس جوان هم اخیرا سرمربی دارمشتات شد تا این تیم را از خطر سقوط نجات دهد. علاوه بر این، آگزبورگ، اینگولشتات، هامبورگ و وردربرمن هم در اواسط راه مربیان خود را تغییر دادند تا بوندسلیگای مشهور به ثبات با تغییر 6 مربی در نیم فصل اول از این نظر بین 5 تیم لیگ معتبر اروپا انگشتنما شود.
انتهای پیام/