کنفرانس صلح پاریس؛ فرانسه در خدمت اوباما
نیابت فرانسه از اوباما در زمانی شکل اجرایی به خود می‌گیرد که اوباما قطعنامه محکوم کردن شهرک سازی در شورای امنیت را وتو نکرده و از جانب صهیونیست‌ها و ترامپ سخت تحت فشار است.
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، پس از ناتمام ماندن آخرین دور مذاکرات سازش بین تشکیلات خودگردان و رژیم صهیونیستی در مارس 2014، اوباما که تمام همّ خود را در دوره دوم ریاست جمهوری اش بر دو پروندۀ فلسطین و مذاکرات هسته‌ای ایران قرار داده بود، با شکست پرونده فلسطین رسما این پرونده را کنار گذاشت. با این اقدام آمریکا، بسیاری از طرف‌های بین‌المللی به طمع افتادند تا در پرونده فلسطین نقشی ایفا کنند. اتحادیه اروپا، روسیه، مصر، قطر و اردن برخی از این طرف‌ها بودند.
در این میان، قویترین تحرک از آن فرانسه بود. از زمانی که آمریکا پرونده فلسطین را رها کرد، فرانسه اعلام کرد قصد دارد کنفرانسی بین‌المللی برپا کند و در آن کنفرانس، مسئله فلسطین را با کمک طرف‌های حاضر در این کنفرانس به فرجام برساند.
طرح فرانسه چه بود؟
در جولای 2016 هنگامی که فرانسه عزم جدی خود را برای برگزاری کنفرانس صلح پاریس می‌خواست نشان دهد اقدام به برگزاری نشست مقدماتی این کنفرانس کرد. فرانسه اعلام کرد طرحی سه مرحله‌ای را در نظر گرفته است.
مرحله نخست
در مرحله نخست طرح فرانسه، از همه طرف‌های بین‌المللی دعوت به عمل آمد تا با حضور در نشست مقدماتی، برای نشست پایانی خود را آماده کرده، شرایط لازم را فراهم آورند. در این نشست مقدماتی هیچ یک از طرف‌های درگیر یعنی تشکیلات خودگردان و رژیم صهیونیستی حضور نداشتند.
مرحله دوم
در مرحله دوم تمامی کشورهای مرحله اول به علاوه دو طرف درگیر در کنفرانسی بین‌المللی حاضر می‌شوند. این کنفرانس راه‌های حل اختلاف را بررسی می‌کند و کمیته‌هایی تخصصی تشکیل می‌شود.
مرحله سوم
در مرحله سوم کمیته‌های تخصصی – که در مرحله دوم تشکیل شده‌اند - به همراه دو طرف درگیری پای میز مذاکره می‌نشینند و کمیته‌های تخصصی راه‌های حل بحران را برای توافق ارائه می‌نمایند. پس از آن، همین کمیته‌های تخصصی وظیفه نظارت بر اجرای دقیق توافقات را بر عهده دارند.
ناامیدی تشکیلات خودگردان از مرحله مقدماتی
پس از برگزاری مرحله نخست و نشست مقدماتی کنفرانس پاریس، بیانیه‌ای در پایان این نشست منتشر شد که به شدت مقامات تشکیلات خودگردان را ناامید کرد. کمترین انتظار آنها از این بیانیه، صحه گذاردن بر برپایی کشور مستقل فلسطین بود که در این نشست تنها بر بیانیه‌های کمیته چهار جانبه تأکید شد. بیانیه‌هایی که در بالاترین میزان اثرگذاری خود تنها رژیم صهیونیستی را محکوم می‌کردند و تشکیلات خودگردان را به خویشتنداری فرا می‌خواندند. بیانیه ضعیف نشست مقدماتی صلح پاریس به شدت تشکیلات خودگردان را ناامید کرد و این شبهه را برانگیخت که بیانیه‌ای با این میزان اثرگذاری محدود که از بیانیه آن مشخص شد نمی‌تواند برد چندانی در حل قضیه‌ای با عرض و طول جهانی داشته باشد.
شبهاتی که یکسال بی پاسخ ماندند
شبهه نخست؛ سکوت در برابر فرانسه
زمانی که آمریکایی‌ها از فلسطین دست برداشتند در برابر تمامی طرف‌هایی که تلاش کردند وارد پرونده فلسطین شوند پیامی فرستادند و تمامی آنها به تلاش خود برای نقش آفرینی در فلسطین پایان دادند. اما این فرانسه بود که با قوت تمام بر طرح خود اصرار کرد و دولت اوباما در مقابل آنها سکوت اختیار کرد. این نخستین نقطه شبهه برانگیز بود.
شبهه دوم؛ عدم تعیین زمان کنفرانس
دومین نکته که موجب شبهه و سوالات فراوان شد، به تعویق انداختن کنفرانس از سوی فرانسوی‌ها بود. فرانسوی‌ها نشست مقدماتی را پس از وعده‌های فراوان برگزار کردند. پس از برگزاری نشست مقدماتی زمان دقیق برگزاری کنفرانس بین‌المللی را اعلام نکردند و همواره از روزهای پایانی سال 2016 یا روزهای نخست سال 2017 سخن گفتند اما زمان دقیق برگزاری آن را اعلام نکردند.
پاسخ شبهات؛ نیابت فرانسه از اوباما
اوباما پس از امضای توافقنامه هسته‌ای با ایران همواره اعلام کرد طرحی را برای حل مسئله فلسطین آماده کرده است. با گذشت زمان و پس از برگزاری انتخابات آمریکا، همگان تصور می‌کردند این ادعا تنها در حد یک بلوف باقی مانده است و تحقق نخواهد یافت اما به یکباره فرانسوی‌ها اعلام کردند کنفرانس صلح پاریس را 15 ژانویه برگزار خواهند کرد. سخنگوی وزارت امور خارجه فرانسه اعلام کرد کنفرانس صلحی که نشست مقدماتی آن در اردیبهشت ماه 95 برگزار شده بود، 15 ژانویه 2016 با حضور 70 کشور، برگزار خواهد شد.
جان کری طرح ویژه خود را برای این کنفرانس اعلام کرد و گفت، طرحی ویژه‌ای دارد که در این کنفرانس ارائه خواهد کرد. در اینجا آشکار شد چرا آمریکایی‌ها در مقابل همه طرف‌هایی که در زمان کمرنگ شدن نقش آمریکا در فلسطین قصد نقش آفرینی داشتند واکنش نشان دادند اما فرانسه را بی پاسخ گذاشتند؟ فرانسوی‌ها ذخیره استراتژیک اوباما برای روزهایی بودند که اوباما در مقابل رقیب پیروز شده‌اش رمق چندانی نخواهد داشت. حال وقت استفاده از آن ذخیره استراتژیک است.
نیابت فرانسه از اوباما در زمانی شکل اجرایی به خود می‌گیرد که اوباما قطعنامه محکوم کردن شهرک سازی در شورای امنیت را وتو نکرده و از جانب صهیونیست‌ها تحت فشار است.
طرح جان کری و مخالفت شدید صهیونیست‌ها
وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی به شدت نسبت به طرح جان کری موضع مخالف گرفت و اعلام کرد اوباما نمی‌تواند آنها را مجبور به قبول طرحش کند. طرحی که نمی‌تواند آنها را به هیچ اقدامی مجبور کند و منافع آنها را تأمین نخواهد کرد. این در حالی است که جان کری پس از ارائه طرح خود اعلام کرد این طرح به نفع منطقه و صلح و منافع دو طرف است و رد این طرح، طرح تشکیل دو کشور را به خطر می اندازد. کری دولت اوباما را از اینکه مسئولیت وتو نکردن قطعنامه شورای امنیت را به عهده‌اش بگذارند تبرئه کرد اما صهیونیست‌ها این مسئله را نپذیرفتند و به نظر می‌رسد از انتخاب ترامپ هنوز سرمستند و بی حساب برای دوره ترامپ تدارک دیده‌اند.
تحلیل و برآورد
اینکه اوباما در روزهایی که با انتخابات آمریکا فاصله یک ساله داشت اینگونه کنفرانس فرانسه را برای روزهای پایانی دولتش ذخیره کرد این پیام را می‌تواند القا کند که او از انتخاب ترامپ اطلاع داشته است.
نکته دوم این است که اوباما اختلاف با صهیونیست‌ها را به روزهای پایانی واگذار کرد تا با وتو نکردن قطعنامه شورای امنیت و ارائه طرح صلح خود آنها را پای میز مذاکره بکشاند. کاری که صهیونیست‌ها، تحت فشارهای بسیار به آن تن ندادند و هنگامی که مذاکره کردند، توافق به وجود آمده را نیمه رها کردند تا همه چیز خراب شود. کاری که جان کری و اوباما را تا حدی عصبانی کرد که پرونده فلسطین را رها کردند و کمک‌های خود را به صهیونیست‌ها کاهش دادند.
نکته پایانی
از تمامی آنچه اتفاق افتاده نه اوباما ضرری می‌بیند نه صهیونیست‌ها و نه فرانسوی‌ها از منافع خود باز می‌مانند آنچه بارز است این است که با وجود تمامی اختلافات موجود، تنها وضع فلسطین و فلسطینی‌ها وخیم تر خواهد شد، چرا که ترامپ چراغ سبز بزرگی را نشان صهیونیست‌ها داده است و فرانسوی‌ها و اوباما در بهترین وضعیت تنها طرحی را که روی کاغذ نقش بسته به تصویب خواهند رساند که روی واقعیت را هرگز نخواهد دید.
انتهای پیام/
