تهدید موج دوم حاشیهنشینی بر سر کلانشهر شیراز/ حاشیهنشینان منطقه «گردخون» در زیر آوار محرومیت
مناطق حاشیهنشین شیراز نه از امکانات شهری برخوردارند و نه از امکانات روستایی به طوری که در پارک بازی منطقه گردخون از وسایل و امکانات پارکهای ۳۰ سال پیش استفاده میشود و تمام کوچههای این منطقه خاکی است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، مشکلاتی مانند خشکسالی، نبود کار، شغل و درآمد مناسب، از رونق افتادن کشاورزی و دامداری در روستاها و غیره سبب مهاجرت افراد از روستاهای استان فارس و حتی از استانهای همجوار به کلانشهر شیراز میشود و اغلب این افراد به دلیل فقر قادر به سکونت در محلات توسعه یافته شهر نیستند و با توجه به اینکه قیمت زمین و مسکن و اجاره خانههای مسکونی در این محلهها بالاست این افراد مجبورند حاشیه شهر را برای اسکان و زندگی انتخاب کنند.
به گفته حیدر عالیشوندی، فرماندار شیراز، حدود 200 هزار نفر حاشیهنشین در اطراف این کلانشهر زندگی میکنند این میزان حاشیهنشین تقریبا معادل یک پنجم جمعیت شهر شیراز است.
علاوه بر این مناطق منطقه شرغان، اقبالآباد، ماه فیروزان، مهدیآباد، سهلآباد، شهریار زرقان، سلطانآباد و فیوج نیز جز مناطق حاشیهنشین شهرستان شیراز محسوب میشوند مناطقی که از کمترین امکانات برخوردار هستند و ساکنان آنها از کمبود امکانات رنج میبرند.
استشمام بوی محرومیت در کوچه پس کوچههای «گردخون»
خانم رنجبر که 36 سال است در گردخون سکونت دارد، آسفالت نبودن کوچهها را یکی از مشکلات عمده این منطقه حاشیهنشین عنوان و بیان میکند: کوچهها خاکی هستند و در فصل زمستان برای مدرسه رفتن بچهها مشکلات زیادی را به وجود میآورد، به علت بارندگی کوچهها و خیابانها پر از گل میشود و برای رفت و آمد دانشآموزان و اهالی مشکل ایجاد میکند.
وی میافزاید: در این منطقه وسیله حمل و نقل عمومی مثل اتوبوس و تاکسی گردشی نداریم و افرادی که خودرو شخصی ندارند مجبورند برای رفتآمد از تاکسی تلفنی استفاده کنند که هزینه زیادی دارد.
یکی دیگر از اهالی گردخون، از بوی بد فاضلاب در این منطقه گلایه میکند و میگوید: در ورودی گردخون فاضلاب جاری است که سبب وجود پشه سالک، موش، حشرات موذی، سوسک و غیره در این منطقه شده است.
وی عدم دسترسی مردم منطقه گردخون به گاز شهری و تلفن را یکی دیگر از مشکلات این منطقه عنوان میکند و میافزاید: چون زیر پوشش گاز شهری نیستیم مجبوریم از نفت و گپسول گاز استفاده کنیم و این شرایط سختی را برای ما به وجود آروده است.
یکی دیگر از اهالی گردخون از نبود فضای سبز مناسب، پارک و امکانات ورزشی برای کودکان، نوجوانان و جوانان و فرهنگسرا در این منطقه به شدت گلایه میکند و میگوید: فضای خانههای این منطقه کوچک است بنابراین کودکان و نوجوانان و حتی جوانان برای گذراندن اوقات فراغت به پارک، باشگاه ورزشی و امکانات ورزشی برای گذراندن اوقات فراغت دارند اما متاسفانه سهم آنها تنها زمین خاکی است که از آن به عنوان پارک یاد میشود.
وی نبود درمانگاه و خانه بهداشت را یکی دیگر از مشکلات این منطقه عنوان میکند و میافزاید: نزدیکترین مکان درمانی به ما درمانگاه رضوی است که در چهار راه شریف آباد قرار دارد و تا گردخون فاصله زیادی دارد.
دست به دست مناطق حاشیهنشین شیراز میان شهرداری و دهداری
علی خواجهنژادیان، معاون هدایت عملیات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی استان فارس، علت عقبافتادگی و محرومیت مناطق حاشیهنشین شهر شیراز را نداشتن متولی میداند و میگوید: متاسفانه مناطق حاشیهنشین توسط مناطق مختلف شهرداری و دهداریها دست به دست میشود و این موضوع سبب تشدید محرومیت و عقبافتادگی این مناطق شده است.
وی با بیان اینکه سطح آب فاضلاب در شهرک مهرگان (شرغان)، کوشکک، اقبالآباد و گردخون شیراز آنقدر بالاست که اگر یک زمین 50 متری را یک سال رها کنیم به نیزار تبدیل میشود میافزاید: بیماری مفاصل در بین ساکنان این مناطق شایع است، بوی بد فاضلاب سبب گلایه ساکنان این منطقه شده، کف حیاط مدارس فاضلاب رها میشود. علاوه بر اینها آسیبهای اجتماعی مثل بیکاری، اعتیاد و غیره نیز در این مناطق به صورت پررنگ دیده میشود.
این مناطق نه از امکانات شهری برخوردارند و نه از امکانات روستایی به طوری که پارک بازی منطقه گردخون از وسایل و امکانات پارکهای 30 سال پیش استفاده میکند، تابلوهای راهنمای این مناطق مانند مناطق جنگزده بوده و تمام کوچههای این مناطق خاکی است.
اضافه شدن 1800 هکتار از اراضی و روستاها حاشیه شیراز به محدوده قانونی شهر
محمودرضا طالبان، عضو شورای شهر شیراز، میگوید: در 6 سال گذشته براساس مصوبهای که در شورایعالی معماری و شهرسازی کشور به تصویب رسید نزدیک به 1800 هکتار از اراضی و روستاها حاشیه شیراز به محدوده قانونی شهر اضافه شد و تمام اینها در برگیرنده محلاتی مانند سهلآباد، مهدیآباد، کوشک میدان، پایکُتا، شیخعلی چوپان، دِهپیاله و شهرک سعدی است که امروزه به عنوان محلههای حاشیهنشین شناخته میشوند.
وی در پاسخ به این سوال که چرا این مناطق از کمترین امکانات شهری محروم هستند میگوید: اگر هر یک از این محلههای حاشیهنشین در اطراف کلانشهر شیراز بررسی شود متوجه خواهید شد که حتی یک قطعه زمین وجود ندارد که بتوان از آن برای ساخت اماکن عمومی استفاده کرد و این محلات عمدتا از وجود مدرسه، زمین ورزشی، معابر مناسب برای تردد خودروهای حمل و نقل عمومی مانند اتوبوس و غیره محروم ماندهاند زیرا تمام زمینهای موجود در این محلهها به مسکونی تبدیل شده است.
تهدید موج دوم حاشیهنشینی بر سر کلانشهر شیراز
طالبان با بیان اینکه موج نخست حاشیهنشینی تقریبا در شیراز کنترل شده است نسبت به بروز موج دوم حاشیهنشینی در اطراف مناطق حاشیهای شهر ابراز نگرانی شدید میکند و میافزاید: اگر برای این موضوع تدبیری اندیشیده نشود در آینده نه چندان دور شیراز دچار بحران بسیار شدید در این زمینه میشود.
مقابله با معضل حاشیهنشینی نباید همچون نامش به حاشیه برود بلکه باید به عنوان یکی از مهمترین دغدغههای شهری در اولویت کاری مسئولان قرار گیرد زیرا مقابله با حاشیهنشینی از بروز بسیاری از مشکلات اجتماعی مثل شیوع فقر، بزهکاری، اعتیاد و غیره جلوگیری میکند.
انتهای پیام/