در بهاران؛ از داش‌مشدی‌گری تا ساقه‌های گندمی که حیات می‌بخشند
در مجتمع‌های بهاران برای بازگشت مددجویان به فضای جامعه و خانواده، مهارت‌آموزی کسب و کار و زندگی در فضایی همراه با صمیمیت و درک روحیات مددجویان انجام می‌شود.
به گزارش خبرنگار شهری خبرگزاری تسنیم، اعتیاد دردی است که به‌سختی و مشقت و البته با خواستن و همت فراوان رفع می‌شود. برای پایان به درد اعتیاد بیش از همه چیز، خواست فرد معتاد اثر دارد اما این همت والا، کنار تمهیداتی برای امکان بازگشت فرد معتاد به جامعه محقق می‌شود که یکی از این تمهیدات، ایجاد فضای روانی سالم و حمایت و شخصیت دادن به فرد معتاد و ایجاد زمینه لازم برای فن‌آموزی و ورود به بازار کار برای استقلال اقتصادی و لذت دست به جیب شدن فرد معتاد است، لذتی که می‌تواند کمک‌حال خوبی برای فرد معتاد برای بازگشت به جامعه و البته دامان خانواده شود؛ خانواده‌ای که پیش از این اغلب بارها امید به ترک معتادشان، با اعتیاد دوباره معتاد رنگ باخته و اغلب دیگر باور ندارند که معتادشان از دام اعتیاد رها شده و به جامعه بازگردد.
راه‌اندازی مراکز بهاران یکی از راهکارهای شهرداری تهران برای ایجاد زمینه لازم برای بازگرداندن فرد معتاد به جامعه و کانون خانواده است.
مرکز بهاران هرندی در خیابان شوش تهران یکی از مراکزی است که توانسته است در یک سال فعالیت خود امید را به معتادان ترک‌کرده، بازگرداند و آنها را تا بازگشت به خانواده و جامعه همراهی کند.
در این مرکز و دیگر مراکز بهاران، افرادی جذب می‌شوند که مراحل ترک اعتیاد در سامان‌سراهای شهرداری را طی کرده‌اند و حالا کمر همت بسته‌اند که به‌مدد کار و تلاش و حمایت‌ها و رهنمودهای روانی و البته کارآموزی ظرفیت لازم برای بازگشت به جامعه را پیدا کنند.
«سعید شاهمیر» مدیر مرکز خدمات اجتماعی شهرداری منطقه12 تهران در خصوص مرکز بهاران منطقه 12 می‌گوید: در این مرکز تلاش کرده‌ایم با ارائه خدمات بهداشتی و درمانی بخشی از دغدغه‌های مددجویانمان را کاهش دهیم.
وی با تأکید بر "در این مجموعه با ظرفیت پذیرش 15 مددجو، معتادی نداریم و همه ترک کرده‌اند" می‌گوید: افراد معتاد بعد از بازپروری و ترک اعتیاد به این مرکز راهنمایی می‌شوند و تلاش کرده‌ایم با خدماتی از جمله پزشکی، روانشناختی، خدمات مذهبی توسط روحانی و حتی دندان‌پزشکی شرایط و امکانات مناسبی برای حضور مددجویان در این مرکز ایجاد کنیم.
وی اما توانمندسازی مددجویان را یکی از مهم‌ترین اقدامات در این مرکز عنوان می‌کند.
در مرکز بهاران هرندی، کارگاه‌هایی از جمله خیاطی، شابلون‌زنی، موسیقی، خطاطی، نجاری، ساقه گندم و معرق ایجاد شده است تا مددجویان علاقمند با طی دوره کارآموزی خود به مرحله کاربلدی برسند و زمینه لازم برای درآمد آنها فراهم شود.
از بهمن سال گذشته به‌مرور 150 مددجو در این مرکز پذیرش شده‌اند و در طول این مدت با طی کردن دوره‌هایی شبانه‌روزی با ترمیم مشکلات روانی و خانوادگی و کارآموزی، به شرایطی رسیده‌اند که از این جمع حدود 90 نفر به جامعه و خانواده بازگشته‌اند و همینک فقط حدود 40 نفر در مرکز هروی و 20 نفر هم در مرکز شماره 2 بهاران منطقه 12 تهران در خیابان انبار گندم حضور دارند.
توسلی که بسیاری از او با عنوان حاج‌آقا یاد می‌کنند مدیر مرکز بهاران هروی است. وی تأکید می‌کند مددجویان بعد از آنکه توانستند دوره کارآموزی در این مرکز را طی کنند و برای تولید در شغل و صنف خود آماده شدند، درآمد حاصل از کارشان را دریافت می‌کنند. برای مددجویان این مرکز حساب بانکی باز شده و کارت بانکی در اختیار دارند که درآمد هر فرد براساس کاری که انجام می‌دهد به حساب بانکی‌اش واریز می‌شود.
یکی از درآمدهای کارگاه خیاطی مرکز بهاران هرندی، از قبل تولید کاورهای کت و شلوار یکی از شرکت‌های بنام البسه چرمی کشور است.
در کارگاه موسیقی هم علاقمندان به این حوزه و یا مددجویانی که پیش از این مهارت داشته‌اند فعالیت آموزشی دارند.
مددجویان در این مرکز یا استادکارند و یا کارآموز. هر کس باید یا یاد دهد یا یادگیرد تا امکان بازگشت به جامعه و کانون خانواده برایش مقدور شود.
مددجویان برای حضور نه‌ماهشان در بهاران برنامه‌ریزی شده است، سه ماه نخست حضورشان در بهاران به‌صورت شبانه‌روزی طی می‌شود. سه ماه بعدی روزها حضور می‌یابند و شب‌ها به خانه‌هایشان مراجعه می‌کنند و سه ماه پایانی هم حضورشان در مرکز بهاران گاه و بیگاهی است برای تعامل و دریافت راهنمایی و مشاوره و مواردی از این دست.
وجود حمام، آرایشگاه، اتاق ورزش، پزشک، مددیاری، کتابخانه و مواردی دیگر در این مراکز برای آن است که مددجویان در مسیر بازگشت به جامعه با کمترین مشکلات مواجه باشند.
(ع.م.) یکی از مددجویان این مرکز است که از اواخر سال گذشته در این مرکز مستقر شده است.
عباس 39ساله، 17 سال تخریب و اعتیاد را شاهد بوده است. در این 17سال به‌گفته عباس، مخدری نمانده که او گرفتارش نشده باشد، اما حالا می‌گوید قریب به یک سال و 14 روز است که پاک است، از دورانی می‌گوید که از خانواده جدا افتاده بود و در جامعه یله بوده است، دورانی که هیچ کس برای او احترامی قائل نبوده و اعتنا نمی‌کرده است.
حرف‌های عباس به اینجا که می‌رسد از توسل مدیر مرکز بهاران به خطاب حاج‌آقا یاد می‌کند، می‌گوید: حاج‌آقا زمانی که به من یک تکه چوب نمی‌دادند و اعتنا نمی‌کردند و کسی به من اعتماد نداشت، اجازه فعالیتم در این کارگاه را داد.
عباس که حالا مدتهاست در کارگاه ساقه گندم مرکز بهاران کارآموزی دیده، حالا خود در کسوت یا کاربلد استاد از این رشته هنری سخن می‌گوید، از این می‌گوید که ساقه‌های گندم در آب خیسانده می‌شود و با ظرافت یک استادکار از آنها ورقهایی نازک از ساقه گندم آماده می‌شود و دستانی هنرمند و طراح از این ساقه‌های شکننده، قاب‌هایی درست می‌کنند که دل هر علاقمند به هنر را با خود همراه می‌کند.
قاب‌های او که به‌همراهی یکی دیگر از مددجویان ساخته است حالا و پس از 18 سال از نخستین باری که عباس گرفتار اعتیاد شد و 17 سال از جوانی‌اش را در این دوران تباه‌شده دید، حالا و پس از یک سال از عزم او برای بازگشت به زندگی، قیمتی شده است. حالا عباس می‌تواند با دستمایه‌ای محدود حتی اگر از بهاران برود، خود استاد این هنر ارزشمندی شود که بسیاری از مردم با احترام به او و هنرش دست به جیب خواهند شد، مردمی که شاید در دوران اعتیاد عباس، از کوچک‌ترین کمک به او اکراه داشتند.
عباس ــ غم‌های بزرگی بر دل دارد. او که دارای پسری 14ساله و دختری 8ساله است، برای 8سال این دو فرزند را ندیده بوده است. غم نادیدن فرزندان، همواره عباس را غمبار کرده بوده است، اما حالا عباس به‌مدد خواست خود و توکل به خدا و البته همراهی و همدلی و اعتماد مدیران مرکز بهاران هرندی به آرزوی سالیان دورش رسیده است.
روزی در برنامه‌ای تلویزیونی از این غصه دیرینش می‌گوید و دیری نمی‌پاید که زنگ مجموعه بهاران به صدا درمی‌آید تا او در اینجا و در دوران پاکی، بر رخ فرزندانی بوسه زند که سال‌ها بودن در دام اعتیاد او را از خانواده دور کرده بوده است.
عباس حالا یک سال و 14روز است پاک است، اما هنوز بر این باور است که باید مدتی دیگر در این مرکز باشد تا آمادگی لازم برای حضور دائمی کنار خانواده را بیابد.
عباس ــ با فروش تابلوهایی که حاصل اعتمادش به خود و همراهی‌های مشفقانه با اوست، ماهانه حدود هفتصد هزار تومان درآمد دارد.
(م.ا.) دیگر مددجویی است که کنار عباس به کار طراحی و خطاطی مشغول است. محمود 52ساله، 30سال تخریب در دام اعتیاد را تجربه کرده، اما حالا او هم یک سال و دو هفته است که پاک است و حالا دیگران را میزبان هنر خط خود می‌کند.
توسل مدیر مرکز بهاران از آن دست مدیرانی است پرانرژی و مثبت، حال و هوای مددجویان را خوب می‌شناسد و با دغدغه‌هایشان آشنایی دارد.
وقتی از نمازخانه و سالن همایش مرکز صحبت می‌کند، می‌گوید: در این سالن بیشترین حضور و برنامه را داریم. مددجویان جلسات ان.ای. خود را در این سالن برگزار می‌کنند. هیئت و عزاداری توسط مددجویان و مداحی از بین آنها هم از برنامه‌هایی است که در این سالن انجام می‌شود.
توسل با خوشحالی از این می‌گوید که در اربعین گذشته، همه مددجویان این مرکز کربلایی شده‌اند و در دوره اربعین در قالب خادم‌الحرم علاوه بر تشرف به عتبات عالیات به خدمتگزاری به زائران اربعین پرداخته‌اند.
توسل در خصوص بهاران و میزان توجیه اقتصادی آن می‌گوید: اگر نگاه اقتصادی نباشد، اتفاقاً اینجا خیلی هم توجیه دارد.
وی تأکید دارد: در این مرکز برای ما مهم است که کسی به مددجو نگاهی خاص نداشته باشد.
توسل که بیشتر در سخنانش به‌جای مددجو از لفظ بچه‌ها استفاده می‌کند، می‌گوید: بچه‌ها بسیار کارآمد و توانمند هستند، البته اگر به آنها اعتماد کنیم.
توسل به این نکته هم می‌پردازد که در مرکز دیگر بهاران منطقه 12 که در خیابان انبار گندم است یک آشپزخانه صنعتی راه‌اندازی شده است که با همکاری بیست نفر از مددجویان در کسوت آشپز و کمکی، روزانه تا سه‌هزار پرس غذا در این مرکز طبخ و در قالب طرح «یه لقمه مهربانی» توزیع می‌شود.
وی بر این نکته تأکید می‌کند: به‌شکرانه پاکی بچه‌هایمان در بهاران، از هر هفت پرس، یک پرس هم میان نیازمندان منطقه توزیع می‌شود.
اما یکی از مشکلات مددجویان بهاران، جذب در نهادها و سازمان‌هاست، توسل می‌گوید: برخی از بچه‌ها از ما خواستند که در برخی نهادها شاغل شوند و شدند، اما نگاهی در این مراکز به این مددجویان بود که پس از چند روز برگشتند و گفتند که "ما تحملش را نداریم".
توسل می‌گوید: بچه‌های ما بیشتر علاقمند به جذب در اصناف هستند تا جذب در ارگان‌ها و نهادها.
مدیر مجتمع مهارت‌آموزی و کارآفرینی بهاران منطقه 12 تهران در پایان بر داشتن صمیمیت و دوستی میان عوامل و مددجویان و توجه به حال و هوای خاص مددجویان می‌گوید.
توسل می‌گوید: در اداره اینجا روحیه داش‌مشدی‌گری را خیلی اعتقاد داریم، هم عباس قادری و هم سینه‌زنی را در مرکز داریم.
انتهای پیام/*
