برشی از نظام کمونیستی شوروی؛ نظام پزشکی تبعیض آمیز و فساد مالی افسار گسیخته

به گزارش خبرگزاری تسنیم، 26 دسامبر 1991 اتحاد جماهیر شوروی از هم فروپاشید تا همانطور که امام خمینی(ره) فرموده بود از آن پس کمونیسم را در زباله دان تاریخ جستجو کرد.

این نظام در سطوح مختلف دارای نقاط ضعف و کاستی‌هایی بود که باعث تسریع در روند فروپاشی آن شد که در اینجا به بخش‌هایی از آن اشاره می‌شود.

نظام پزشکی:

اتحاد جماهیر شوروی دو نظام پزشکی متفاوت داشت؛ نظام عمومی و نظامی برای افراد برگزیده؛ نظام اول همیشه کمبود پزشک، دارو و امکانات داشت و دومی از اولین روزهای پدید آمدن آن از بهترین کادر بهره مند بود.

بیکاری:

میزان بیکاری در اتحاد جماهیر شوروی به نحوی بود که در ماه می 1944 در بلاروس میزان افرادی که بدنبال کار می‌گشتند دو برابر افرادی بود که کار می‌کردند.

یتیم خانه‌ها:

بعد از انقلاب کمونیستی، این دیدگاه وجود داشت که یتیم خانه‌ها می‌بایست یک مکان سمبلیک برای تربیت نسل جدید کودکان شوروی شوند، در این وضعیت روسای یتیم خانه‌ها در سراسر این کشور، لوازم ارسالی کودکان را در بازار می‌فروختند.

فساد مالی:

از اولین روزهای پیروزی انقلاب کمونیستی، بازرسان این انقلاب از مردمی که بازداشت می‌کردند، رشوه می‌گرفتند. رشوه گیری در پلیس، دادستانی و حتی در «کا گ ب» نیز رواج داشت. این روال تا آخرین روزهای فروپاشی شوروی ادامه داشت و هر روز سطح آن گسترش پیدا می‌کرد.

وضعیت خلافکاران:

سرویس‌های ویژه اطلاعاتی استالین در دورانی که در کل کشور تبلیغ می‌شد هیچکس نمی‌تواند از مجازات تخلفاتش فرار کند، نمی‌توانستند با خلافکاران برخورد کنند. با وجود آنکه طبق قانون سرویس‌های ویژه می‌بایست این افراد را که بصورت خودسر مکان کار یا زندگی‌شان را تغییر می‌دادند، تحویل دادگاه دهند، اما هزاران و حتی میلیونها نفر به راحتی این کار را انجام می‌دادند و کسی پیگیر آنها نبود.

بازگشت قانون بردگی:

در شوروی قانون بردگی که در سال 1861 توسط تزار روسیه لغو شده بود رسماً احیا شد، این قانون را در سال 1933 تصویب کرد تا جلوی فرار کشاورزانی که علاقه‌ای به کار رایگان در مزارع نداشتند را بگیرند. بنا بر این قانون بغیر از بعضی کشاورزان، به مابقی، مدارکشان را برای انتقال به مناطق دیگر و کار نمی‌دادند. این دسته از کشاورزان تا سال 1974 حتی حق ادامه تحصیل و سفر جهت دیدار با اقوام خود را نداشتند.

تحصیل پولی:

در طول سالیان دراز در شوروی تحصیل رایگان نبود، ظاهراً تحصیلات توسط بودجه‌های محلی تامین می‌شد، اما مسئولین محلی و شهری از تمامی شهروندان بابت تحصیلات پول می‌گرفتند. به میلیونها نفری که توان پرداخت این هزینه‌ها را نداشتند پیشنهاد تحصیل در آموزشگاه‌های فنی و کار در کنار تحصیل آن هم تحصیلی که هم سطح تحصیلات دانشگاهی نیست را می‌دادند.

منبع: کانال مهدی سنایی سفیر ایران در روسیه

انتهای پیام/