طبع روان به معنای چشم باز و روح کودکانه است

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا»، در ابتدای برنامه شب گذشته «چشم شب روشن»، علی محمد مؤدب درباره کارکردهای شعر و زندگی گفت: «این دغدغه مدت هاست من را درگیر کرده که به نظرم خیلی روی خود شعر متمرکز شدیم اما اصل قضیه باید توجه به شاعر باشد. من باید به شاعری و شاعر بودن به جای شعر توجه کنم.»
مؤدب ادامه داد: «شاعر یک عابر صرف نیست که از خیابان رد شود بلکه با پدیده ها سروکار داشته، شعور دارد و لحظه ها را درک می کند. من به عنوان شاعر باید دریافت های دیگری داشته باشم، به گونه دیگری فکر کنم و رصدهای بسیاری داشته باشم تا یافته های بیشتری به دست بیاورم.»

این شاعر با بیان اینکه قصه در شاعری اتفاق می‌افتد، نگاه متفاوت به مسائل را  مقدمه لحظات خاص بلوغی به نام شعر دانست. وی گفت: «معمولا مهی از تصاویر، صداها و خنده ها در ذهن شاعر می ماند. گاهی مأموریت ما شنیدن و نگاه کردن کردن است و بخشی از تجربه های بزرگان را می شود در تفاوت دیدگاهشان احساس کرد.به نظرم روی ابعاد شاعری کمتر از فن شعرگویی دقت کرده ایم. به دوستانم می گویم گاهی باید ادا و شاعربازی در بیاوریم تا به تدریج با تکرار به هم حسی با موقعیت برسیم. وقتی شاعر برای دیدن تلاش می کند، در آینه ها به خودش می رسد.»
 مؤدب با تاکید بر اینکه اجتماع و سیاست با این روش به نگاه متمایز و اینکه شاعر عابر صرف نیست، می رسد، گفت: «گاهی باید بپرسیم چرا دل ما یافته های یک انسان خوب را ندارد؛ به این دلیل که او تجربیات متفاوتی را از سر گذرانده است.»
این شاعر با بیان تجربه شخصی خود گفت: من نیم ساعت کنار دست فروش میدان ونک نشستم و حداقل به عنوان کسی که می خواهم شعر بگویم، می توانم این تجربیات را داشته باشم و خودم را در آینه با مواجهه با لحظات افراد ببینم. به این طریق حس متمایزی دریافت می کنیم و بخش مهمی از وقت ما باید صرف این دقت ها شود.»

مؤدب با بیان اینکه شاعر باید مانند کودکی باشد که همه چیز برای او ایجاد شگفتی کند و همواره در حال یادگیری است گفت: «خیلی حواس رفقای ما به سمت شعر گفتن است اما نباید از وجه شاعری هم غافل بود.طبع روان به معنای چشم باز و روح کودکانه است و مدام در حال یادگیری است. شاعری چیزی جز درک درست از جهان هستی نیست.»

انتهای پیام/