کامپیوتر بی‌برنامه؛ در نقد عملکرد ۶۰ روزه وزیر ورزش و جوانان
دومین وزیر ورزش دولت یازدهم که پیش از شرکت در آزمون رأی اعتماد مجلس نهم، لقب کامپیوتر ورزشی را از رییس‌جمهور دریافت کرده بود، نتوانست رأی مثبت نمایندگان دوره قبلی برای کسب عنوان وزیر ورزش و جوانان را به‌دست آورد... .
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، دومین وزیر ورزش دولت یازدهم که پیش از شرکت در آزمون رأی اعتماد مجلس نهم، لقب کامپیوتر ورزشی را از رییس‌جمهور دریافت کرده بود، نتوانست رأی مثبت نمایندگان دوره قبلی برای کسب عنوان وزیر ورزش و جوانان را به‌دست آورد اما در دوره دهم مجلس، به این سمت نائل شد تا فرصتی کافی، برای نشان دادن توانایی‌هایش به‌دست آورد.
وزیر ورزش و جوانان، سه سال پیش و به‌خاطر پاسخ‌های دقیق به پرسش‌های آقای روحانی در مورد موضوعات مختلف ورزشی، باعث تعجب رییس‌جمهور شد اما در دوره 60 روزه صدارتش بر وزارت ورزش و جوانان نتوانسته در مسیر تحقق شعارهایش گام‌های مثبتی بردارد زیرا انتظار از فردی که تا این اندازه به مسائل ورزش اشراف دارد، بسیار است.
فراموشی عملکرد ضعیف معاونان
آقای مسعود سلطانی‌فر که با کسب 193 رأی موافق از 274 رأی مأخوذه نمایندگان به‌عنوان جانشین آقای محمود گودرزی انتخاب شد، برای رسیدن به این پست مهم، برنامه‌ای بلند بالا را ارائه کرد. در این برنامه برای بخش ورزشی این وزارتخانه، 5 راهبرد اصلی و 6 سیاست درنظر گرفت. این وزیر با حمایت بسیاری از چهره‌های مطرح ورزشی، ارائه شعارهای تبلیغاتی و سروصدای بسیار رسانه‌ای وارد وزارتخانه شد تا از یکسو نقاط ضعف‌های فراوان وزیر قبلی را جبران کند و از سوی دیگر سروسامانی به وضعیت وزارتخانه بدهد اما در هیچ یک از این دو بخش، عملکردش رضایتبخش نبود.
نخستین تغییر سلطانی‌فر در وزارت ورزش هم به خاطر درخواست بازنشستگی خانم رباب شهریان معاون امور بانوان وزارت ورزش صورت گرفت که خانم فریبا محمدیان جانشین او شد؛ یعنی آوردن یک مدیر که بازنشسته وزارت آموزش‌و‌پرورش است و اعطای دومین پست مهم در ورزش به چنین فردی زیرا محمدیان همزمان ریاست فدراسیون اسکیت را هم برعهده دارد. در این بین اما به نظر می‌رسد وزیر ورزش عملکرد ضعیف سایر معاونان این وزارتخانه راکه در 3 سال اخیر با انتقاد بسیاری از سوی بزرگان ورزش و رسانه‌ها روبرو شده‌اند، فراموش کرده و فعلاً قصد تغییر ندارد؛ نفراتی چون آقایان سیدنصرالله سجادی معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان، غلامرضا شعبانی‌بهار معاون توسعه ورزش همگانی وزارت ورزش، عبدالحمید احمدی معاون فرهنگی، آموزشی و پژوهش و مناف هاشمی معاونت امور مالی و پشتیبانی که دراین مدت نشان داده‌اند، ابقای‌شان فقط به ضرر وزارتخانه مهم ورزش و جوانان است. قطعاً جامعه ورزش از یکسو منتظر تغییرات بیشتر در معاونت‌های مهم وزارت ورزش و جوانان است و از سوی دیگر چشم انتظار ورود افراد جدیدی است که انتخاب‌شان با قوانینی چون استفاده نکردن از نیروهای بازنشسته در پست‌های دولتی و چند شغله بودن، مغایرت نداشته باشد و بتوانند مشکلات امروز ورزش را به حداقل برسانند.
القای روح جدید به فدراسیون‌ها
وزیر ورزش و جوانان برای اجرای هرچه بهتر برنامه‌های خود نیاز به بازوهای حمایت دارد که همان مدیران تاثیرگذار در ورزش است، البته چنین مدیرانی فعلاً در وزارتخانه وجود ندارند و در فدراسیون‌های ورزشی هم چنین مشکلی وجود دارد. رشته‌ای مانند فوتبال که آقای مهدی تاج ریاست آن را برعهده دارد، این روزها علاوه‌بر حواشی همیشگی، با معضل‌های بزرگ مالی روبروست که این مشکل سد بزرگی در مسیر آماده‌سازی تیم ملی بزرگسالان ایران در راه رسیدن به جام جهانی 2018 روسیه ایجاد کرده است. البته خود سلطانی‌فر بارها حمایتش از تیم ملی فوتبال را اعلام کرده زیرا می‌داند صعود این تیم به جام جهانی می‌تواند تضمین بزرگی برای ادامه حضورش در سمت وزیر ورزش و جوانان در دولت بعدی باشد (اگر حجت الاسلام حسن روحانی دوباره رأی بیاورد) و ناکامی این تیم، او را از صندلی وزارت ورزش، دور خواهد کرد؛ تیمی که این روزها به خاطر ضعف مدیران فوتبال، از برگزاری دیدارهای مهم دوستانه و اردوهای تاثیرگذار آماده‌سازی محروم شده است.
در کنار مشکلات مالی و مدیریتی در فدراسیون فوتبال، این روزها بحث قدرت نمایی لیدرها و فعالیت جادوگران در این رشته بیشتر شده اما کسی جرات یا توان مقابله با آنها را ندارد؛ مشکلی که بر حواشی پرطرفدارترین رشته تیمی ایران افزوده است. از سوی دیگر فدراسیون بسکتبال هم شرایط خوبی ندارد و بزرگان این رشته، بارهاوبارها به عملکرد آقای محمود مشحون انتقاد کرده‌اند. انتخابات فدراسیون هندبال هم که با حواشی بسیاری در شرف برگزاری است و فدراسیون والیبال هم پس از سالیان موفق، با آقای محمدرضا داورزنی روزهای خوبی را تجربه نمی‌کند زیرا این فدراسیون در انتخاب سرمربی برای تیم ملی بزرگسالان ناکام مانده است.
فدراسیون تکواندو و ناکامی‌های بزرگش از یکسو و مخالفت شدید ستاره‌ها و چهره‌های مطرح این رشته با آقای محمد پولادگر رییس فعلی این فدراسیون هم نیاز به رسیدگی ویژه وزارتی دارد اما به نظر می‌رسد کسی قصد حل مشکلات این رشته مدال‌آور را ندارد. رشته‌های مادر و مدال‌آوری چون دوومیدانی، ژیمناستیک، دوچرخه‌سواری، تیراندازی و تیروکمان با رییس چندشغله‌اش، هم روزهای خوبی را تجربه نمی‌کنند و مانند سایر رشته‌های ورزشی، مشکلات و دغدغه‌های خاص خود را دارند. البته بسیاری از این مسائل با بررسی و برنامه‌ریزی بهتر و دقیق‌تر قابل حل است اما به خاطر ناکارآمدی مدیران فعلی وزارت ورزش و جوانان، نه فقط این فدراسیون‌ها برنامه‌ریزی مناسبی برای حل این مشکلات ندارند، بلکه مشکلاتشان روزبه‌روز هم افزایش پیدا می‌کند.
باشگاه‌هایی که رو به نابودی‌اند
در کنار فدراسیون‌ها، باشگاه‌ها هم یکی از ابزارهای موفقیت در ورزش هستند که نفر نخست وزارت ورزش و جوانان و مدیران زیر دستش باید نگاه بهتری به آنها داشته باشند. البته بسیاری از باشگاه‌های فعال در فضای ورزشی یا دولتی یا نیمه دولتی هستند که مدیران‌شان با بودجه‌های دولتی وارد عرصه رقابت‌های ورزشی شده و به‌جای آینده‌نگری که شامل توجه به تیم‌های پایه، استعدادهای ورزشی و پرورش صحیح آنها، هزینه‌های سرسام‌آوری را صرف خرید مربیان و ورزشکاران مطرح کرده و آینده ورزش را فدای موفقیت کوتاه مدت و پربار کردن پرونده ورزشی خود می‌کنند. برخی دیگر از باشگاه‌ها هم که به ظاهر خصوصی بوده و در نگاه عوام خصولتی محسوب می‌شوند، به‌صورت غیر مستقیم از بودجه‌های دولتی استفاده کرده و توان اصلی‌شان را صرف موفقیت کوتاه مدت تیم‌های ورزشی خود می‌کنند.
باشگاه‌های خصوصی هم که توسط یک یا چند سرمایه‌گذار علاقه‌مند به ورزش، در یک یا چند رشته خاص فعالیت می‌کنند، به خاطر بی‌توجهی‌ها و مشکلات بسیار دیگر، خیلی زود عطای فعالیت در ورزش را به لقایش می‌بخشند تا فضای بیشتری برای رقابت باشگاه‌های دولتی و نیمه دولتی باز شود. در این بین تیم‌های پرسپولیس و استقلال، گل سرسبد باشگاه‌های ورزشی در کشورمان هستند که علاقه‌مندان بسیاری در سراسر ایران و حتی خارج از کشور دارند. این دو تیم که مستقیماً زیر نظر وزارت ورزش و جوانان اداره می‌شوند، با مشکلات شدید مالی و مدیریتی روبه‌رو بوده و روند نوسانی را سپری می‌کنند. نکته جالب توجه این است که پرسپولیس ماه‌هاست توسط یک سرپرست اداره می‌شود و هنوز وزارت ورزش و جوانان و شخص وزیر برنامه‌ای برای انتصاب مدیرعامل در این باشگاه ندارد.
در استقلال هم وضعیت مدیریتی چندان خوب نیست و هواداران از وضعیت موجود ناراضی‌اند. البته رسیدگی به وضعیت باشگاه‌ها نیاز به زمانی بیش از 60 روز دارد اما اینکه چرا وزیر ورزش و جوانان در این زمان هم به فکر ارائه درمانی موقت برای این دو باشگاه نیفتاده - باشگاه‌هایی که در صدر اخبار قرار دارند و تغییرات مثبت در آنها به خوبی توانایی وزیر را نشان خواهد داد - پرسشی است که دومین وزیر ورزش و جوانان دولت یازدهم باید به آن پاسخ دهد.
تغییرات در معاونت‌های وزارت ورزش و جوانان، رسیدگی به وضعیت فدراسیون‌های ناکام و حل مشکلات برخی باشگاه‌ها که تأثیر مستقیمی در موفقیت‌های تیم‌های ملی کشورمان در رقابت‌های مهم آسیایی و جهانی دارد، سه موضوع مهمی است که مسعود سلطانی در این زمان 60 روزه می‌توانست به آنها رسیدگی کرده و درمانی هرچند موقت برای‌شان در نظر بگیرد اما این اتفاق رخ نداد تا در عمل نشان دهد، این کامپیوتر ورزش نیاز به تعمیر دارد. مطمئناً این کامپیوتر ورزش، برای تحقق اهداف و برنامه‌های بلند بالای خود، نیازمند داشتن معاونان مدیر و مدبر، فدراسیون‌های با برنامه، باشگاه‌های سازنده و امکانات زیربنایی مناسب است و اگر راهکاری منطقی برای ترمیم نقاط ضعف بسیار این بخش‌ها نداشته باشد، نمی‌تواند گام مثبتی در اجرای برنامه‌هایش بردارد و شاید گزینه تعویض مقابل گزینه تعمیر قرار گیرد.
منبع: صبح نو
انتهای پیام/
