سیدالکریم(ع) مأمور ابلاغ توصیه‌های امام رضا(ع) به شیعیان + متن حدیث

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا»، کسانی که در زمان امامان معصوم (ع) می‎زیستند و از مقام علمی و معنوی آن حضرات آگاه بودند گاهی که توفیق دیدار نصیبشان می‎شد از آن بزرگواران تقاضا می‎کردند تا آنها را به پند و اندرز و یا توصیه‎ای بهره‎مند سازند. حتی گاهی به جهت جنبۀ هدایت‎گرانۀ این هادیان الهی، آنان خود شخصاً افرادی مأمور به ابلاغ توصیه‎ها و سفارشاتی می‎کردند. به لطف الهی برخی از این توصیه‎ها از کوران حوادث به سلامت گذر کرده و با تلاش و رنجی که علمای گذشته متحمل شده‎اند اکنون در میراث روایی ما به چشم می‎خورند.

به راستی اهل‎بیت(ع) به عنوان بهترین هادیان الهی در عالم از هر فرصتی برای بهره‎مندی محبان و شیعیانشان از عالی‎ترین معارف و راهکارهای دستیابی به سعادت دنیوی و اخروی استفاده می‎کردند و این حقیقتی است که در منابع تاریخی و روایی به وضوح نمایان است.

در همین راستا و به مناسبت ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) به توصیه‎هایی از امام رضا(ع) به عبدالعظیم(ع) برای ابلاغ به شیعیان آن حضرت اشاره می‎کنیم که خوب است این بیانات گهربار هادیان بشر را بارها و بارها خوانده و آنها را در تمام ابعاد زندگیمان محقق کنیم که زندگی توأم با سعادت دنیوی و اخروی و مورد رضای الهی منوط به اطاعت و تبعیت از خداوند و خلفای اوست.

امام رضا(ع) در روایتی خطاب به عبدالعظیم(ع) چنین می‎فرمایند: 

ـ ای عبدالعظیم! سلام گرم مرا به دوستدارانم برسان و به آنان بگو: در دلهای خویش برای شیطان راهی نگشایند.

ـ آنان را به راستگویی در گفتار و ادای امانت و سکونت پرمعنا و ترک درگیری و جدال در کارهای بیهوده و بی‌فایده دعوت کن.

ـ به صلۀ رحم و رفت و آمد با یکدیگر و رابطه گرم و دوستانه با هم دعوت کن، چراکه این کار باعث تقرب به خدا و به من و به دیگر اولیاء اوست.

ـ دوستان ما نباید فرصتهای گرانبهای زندگی و وقت ارزشمند خود را به دشمنی با یکدیگر تلف کنند. من با خود عهد کرده‌ام که هر کس مرتکب اینگونه امور شود یا به یکی از دوستان و رهروانم خشم کند و به او آسیب رساند از خدا بخواهم که او را به سخت‌ترین کیفر دنیوی مجازات کند و در آخرت نیز اینگونه افراد از زیانکاران خواهند بود.

ـ به دوستان ما توجه ده که خدا نیکوکرداران آنان را مورد بخشایش خویش قرار داده و بدکاران آنان را عفو خواهد کرد، مگر آنهایی که به او شرک ورزند و یا یکی از دوستان ما را برنجانند و یا در دل نسبت به آنان کینه بپرورند، که از این سه گروه نخواهد گذشت و آنان را مورد بخشایش خویش قرار نخواهد داد؛ مگر اینکه از نیت خود بازگردند و اگر از این اندیشه و عمل زشت خویش بازگردند، مورد آمرزش خواهند بود اما اگر همچنان باقی باشند، خداوند روح ایمان را برای همیشه از دل آنان خارج ساخته و از ولایت ما نیز بیرون خواهد برد و از دوستی ما اهل‎بیت(ع) بی‌بهره خواهند بود و من از این لغزشها به خدا پناه می‌برم. 

متن روایت:

یا عبدالعظیم! أبلغ عنی أولیائی السلام و قل لهم:‌ أن لایجعلو للشیطان علی أنفسهم سبیلا، و مرهم بالصدق فی الحدیث و أداء الأمانهًْ، و مرهم بالسکوت و ترک الجدال فیما لا یعنیهم، و اقبال بعضهم علی بعض و المزاورهًْ، فان ذلک قربهًْ الی. ولا یشغلوا أنفسهم بتمزیق بعضهم بعضا، فانی آلیت علی نفسی أنه من فعل ذلک و أسخط ولیا من أولیائی دعوت‌الله لیعذبه فی‌الدنیا أشد العذاب، و کان فی الآخرهًْ من الخاسرین. و عرفهم أن الله قد غفر لمحسنهم، و تجاوز عن مسیئهم، الا من أشرک به أو آذی ولیا من أولیائی أو أضمر له سوء فان الله لا یغفر له حتی یرجع عنه، فان رجع و الا نزع روح‌ الایمان عن قلبه، و خرج عن ولایتی، ولم یکن له نصیب فی ولایتنا، و أعوذبالله من ذلک.

(اختصاص، شیخ مفید، صفحه 241)