سیدمحمود رضوی در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسینم«پویا» درباره تحولات امسال جشنواره اظهار کرد: بهنظرم فواعد خوبی برای جشنواره سی و پنجم در نظر گرفته شده است که باعث رقابت همه فیلمها در شرایط برابر میشود. در این سالها، بارها به این نکته برخوردیم که در بخش «نگاه نو» فیلمهایی که به بخش مسابقه اصلی راه پیدا نکردند، در بخشهای فنی و بازیگری حق و حقوقشان ضایع شد. من تجربه کار با کارگردان اول را دارم. مثلاً فیلم «دهلیز» آقای شعیبی چون به بخش مسابقه اصلی راه پیدا کرد، سایر عوامل فیلم هم فرصتی برایشان پیدا شد تا کارشان بهتر دیده شود و مورد قضاوت قرار گیرد.
وی درباره واکنشهای مختلف نسبت به ادغام بخش «نگاه نو» در بخش «سودای سیمرغ» گفت: وقتی قانونی تغییر میکند، مخالف و موافق دارد، اما بهنظرم این اصلا خوب نیست. باید فرصت داد و نتیجه را دید. وقتی قانونی تصویب میشود و همه جلویش موضع میگیرند، زاییده یک نگره منفی است و با ذهنیت منفی داشتن، همه ایرادات کار را میبینند. من معتقدم ما اگر در جشنوارهای شرکت میکنیم باید تمام و کمال همه قواعد و قوانینش را بپذیریم وگرنه میتوانیم در آن شرکت نکنیم.
رضوی گفت: امسال سال اولی است که این قانون اجرا میشود. باید زمان داد تا قانونگذار هم اشتباهات و نواقص کار را ببیند و برای سال بعد آن را اصلاح و ترمیم کند. تنها مشکل جشنواره فجر این است که دبیران جشنواره زمان کافی برای رسیدن به قوانین مدون ندارند. طولانیترین مدت روی کار ماندن دبیران جشنواره در ایران دوسال است. شخص دبیر تا میخواهد کارش را بازبینی کند و از اشتباهاتش درس بگیرد و آن را اصلاح کند، کنار گذاشته میشود و دبیر بعد روی کار میآید! به همین دلیل است که ما هنوز نتوانستهایم بعد از سی و پنج سال به یک تعریف و آییننامه مدون برسیم. دبیر بعد هم از نوآوری و ظرفیتهای کار شخص قبل خودش استفاده نمیکند و میخواهد با تعبیر خودش قوانین را اصلاح کند و این چرخه همچنان لوپ میشود! ما باید در ابتدا یک دبیرخانه دائمی داشته باشیم و به هر دبیر یک فرصت حداقل چهار، پنج ساله بدهیم تا بتواند روی نظرات و اهدافش مانور کند. اگر قرار باشد همین روند را پیش بگیریم، متأسفانه اهداف دبیران کوتاه مدت و کمبازده خواهد بود.
انتهای پیام/