به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، اصل 30 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران صراحتاً اعلام میکند: «دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سرحد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد» اما بسیاری از مردم جامعه هنوز در رابطه با اجرا یا عدم اجرای این اصل بلاتکلیفند.
در حالی که طبق اصل 30، تحصیل در مدارس دولتی باید رایگان باشد کمتر مدرسهای را میتوان یافت که این قانون در آن اجرایی شود. مدارس دولتی در اغلب مناطق حتی مدارس شبانهروزی که پذیرای دانشآموزان محروم روستایی است، از تأمین هزینههای جاری ناتوانند و در نبود کمکهای دولتی بهناچار از خانوادهها پول دریافت میکنند و سالهاست که «پول» به کشمکشی میان خانوادهها و مدیران مدارس تبدیل شده است.
مسئولان آموزش و پرورش در فصل ثبتنام اعلام میکنند که دریافت هزینه در مدارس دولتی ممنوع است اما همزمان با بازگشایی مدارس و تشکیل انجمن اولیا و مربیان شهریهای که خانوادهها باید به مدرسه پرداخت کنند، مصوب و به آنها تکلیف میشود، در این میان اگر خانوادهای در برابر پرداخت شهریه مقاومت کند این موضوع به کشمکشی میان آنها و مسئولان مدارس تبدیل میشود.
آموزشوپرورش دستورالعمل خاصی را برای دریافت کمکهای مردمی ابلاغ نمیکند و همواره از اختیاری بودن این موضوع صحبت میشود، بهاذعان مسئولان آموزش و پرورش کمکهای خانوادهها به مدارس داوطلبانه اما ضروری است و در شرایطی که شیوهنامه خاصی در این رابطه وجود ندارد مدارس در مناطق مختلف شهر بهاختیار خود رقمهای متفاوتی را تعیین و از خانوادهها دریافت میکنند، مبالغی که در بالای شهر بیشتر و در مناطق جنوبی شهر کمتر است.
دریافت کمکهای مالی از خانوادهها سالهاست در نبود سرانههای دولتی به یک رویه ثابت در مدارس دولتی تبدیل شده است و این موضوع آسیبهایی را نیز بههمراه دارد. یکی از معلمان در این رابطه به تسنیم میگوید: مدارس دولتی بهدلیل نبود سرانه از خانوادهها کمکهای مالی دریافت میکنند و همین مسئله منجر به بروز آسیبهایی شده است. از سوی آموزش و پرورش رقم خاصی برای دریافت کمکهای مردمی اعلام نمیشود و مدیران مدارس بهاختیار خود رقمهای خاصی را اعلام میکنند و گاه مشاهده میشود یک مدیر حساب شخصی خود را برای دریافت کمکهای مالی اعلام میکند که در برخی موارد شاهد تخلفاتی در این رابطه هستیم و پولها حتی برای تجهیز مدرسه هزینه نمیشود و در این رابطه بحث نظارتها باید قویتر باشد.
در همین رابطه محسن تقی آبادی کارشناس آموزشوپرورش گفت: چندین سال است که سرانهای به مدارس واریز نمیشود این در حالی است که مدارس برای امور آموزشی و تربیتی هزینههایی دارند همچنین هزینههای عمرانی مدارس باید از سوی کارپردازی ادارات آموزشوپرورش پرداخت شود اما شاهد هستیم که تمام بار هزینهها را بر روی دوش مدیر مدرسه انداختهاند.
وی افزود: آموزشوپرورش از یک طرف سرانهای به مدارس نمیدهد و از طرف دیگر میگویند دریافت وجه از خانوادهها غیرقانونی است در وهله اول اشکال از سوی آموزش و پرورش است که دست مدیران مدارس را به لحاظ مالی خالی گذاشته است. مدرسه هزینههای آب, برق, گاز, تلفن و تغذیه معلمان را دارد و تمام این مسائل باید از سوی مدیر مدرسه تامین شود اما هماکنون مدارس به حال خود رها شدهاند و مدیر برای تامین هزینههای جاری مدرسه باید به خانوادهها متوسل شود این موضوع حیثیت مدیر را نیز زیر سوال برده است اما به هر حال آنها برای تامین مخارج مدرسه ناچار به دریافت پول از خانوادهها هستند.
این کارشناس آموزشوپرورش گفت: هماکنون در شهر تهران 6 هزار مدرسه فعال است و آموزشوپرورش این قدرت را ندارد که تک تک مدارس را بازرسی کند تا مشخص شود چگونه پولهای دریافت شده از خانوادهها را هزینه میکنند.البته در مدرسه سیستم نظارتی انجمن اولیا و مربیان فعال است که چکهای دریافتی از خانوادهها باید با نظارت انجمن و نظر آنها هزینه شود.
تقی آبادی بیان کرد: تا زمانی که باب پول گرفتن از مردم باز باشد شاهد اقدامات غیرقانونی در برخی مدارس نیز خواهیم بود چرا که تمام کمکهای مالی دریافتی از خانوادهها به حساب مدرسه واریز نمیشود و برخی مدارس پول نقد یا چک دریافت میکنند و در چنین شرایطی ممکن است تخلفاتی صورت بگیرد.
وی ادامه داد: به نظر می رسد اگر قرار است با این تخلفات برخورد و شأن مدرسه حفظ شود و خانوادهها نیز به آموزشوپرورش و مدارس اطمینان کنند این وزارتخانه باید پشتیبانی از مدارس را فراموش نکند. تا زمانی که آموزشوپرورش از مدارس پشتیبانی نکند همواره شاهد تخلفات هستیم و واحد ارزیابی عملکرد و تخلفات آموزشوپرورش نیز توانایی بررسی 105 هزار مدرسه کشور را ندارد بنابراین برخی تخلفات مخفی میماند.
انتهای پیام/