به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، عصر امروز مراسم نکوداشت و تقدیر عبدالعلی دستغیب، چهره ماندگار نقد ادبی ایران با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد، استاندار و مفاخر و بزرگان استان فارس، دانشجویان و علاقهمندان به ادبیات و نقد ادبی در هتل همای شیراز برگزار شد.
عبدالعلی دستغیب به پاس تلاشهایش در عرصه نقد ادبی، ترجمه آثار ادبی و نوشتن 66 کتاب در زمینه های مختلف سومین نشان مفاخر استان فارس را از آن خود کرد.
بهزاد مریدی، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس در این مراسم اظهار داشت: عبدالعلی دستغیب چند ساحتی است از سویی جامعهشناس و ادیب است و از سوی دیگر مترجم، نویسنده و شاعر؛ جامعهشناسی، هنر و بررسی آثار فلسفی فیلسئفان بزرگ از جمله تخصصهای دستغیب است از دستغیب دو دفتر شعر و تعدادی داستان کوتاه به چاپ رسیده است.
وی دستغیب را نویسندهای کوشا، متعهد، پرکار و نوجو معرفی کرد و گفت: دستغیب 64 اثر چاپ شده در زمینه ادبیات و نقد دارد و از معدود اندیشمندانی است که در تمامی حوزههای ادبی حضور چشمگیر داشته تسلط بر دیگر زبانها، رعایت ادب نقد و نوجویی از ویژگیهای نقد دستغیب است.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس با بیان اینکه گر زمان نقد دستغیب را کهنه نکرده است، افزود: گرایش به زبان عامیانه نقد، بررسی محتوا و رجحان آن بر فرم و ساختار و رعایت اخلاق در نقد از دیگر ویژگیهای آثار دستغیب است.
مریدی خاطرنشان کرد: دستغیب عرصه نقد را محل خط و نشان کشیدن و تسویه حساب دعواهای سیاسی ندانسته چراکه معتقد است ادبیات محل بروز و نمود حرفهای تازه است.
کاوس حسنلی، استاد زبان و ادبیات فارسی نیز در این مراسم به بیان ویژگیهای دستغیب پرداخت و اظهار داشت: دستغیب نام نیکوی خود را وامدار یک عمر تلاش و ریاضت روح هنری است چراکه وی عمر خود را در عرصه پژوهش، نقد و ترجمه صرف کرده است.
وی با بیان اینکه دستغیب به تجلیل نیاز ندارد بلکه ما نیازمند به تجلیل از وی هستیم، گفت: هر یک از کتابهای دستغیب چراغ راه ادیبان و پژوهشگران ادبی است و دستغیب نخستین فرد در ایران است که نقد پروندهای را راهاندازی کرد.
حسنلی با اشاره به چند وجهی بودن شخصیت دستغیب افزود: در کارنامه توصیفی نیماپژوهی اشاره شده که سه تن به دفاع از نوجویی نیما پرداختند که دستغیب یکی از آنها است.
استاد زبان و ادبیات فارسی با بیان اینکه دستغیب روحیه خود انتقادی دارد، خاطرنشان کرد: عبدالعلی دستیغب تیغ نقد را به سمت خود میگیرد و بازنگری اندیشههایش به بیان و اصلاح اشتباهاتش میپردازد که این فضلیت بالاترین درجه انتقاد است.
انتهای پیام/