به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، در این مراسم حجتالاسلام علیرضا حدائق از اساتید حوزه و دانشگاه به بیان ویژگیهای بارز مرحوم علی شریعتمداری پرداخت و اظهار داشت: مرحوم شریعتمداری عمر با برکت و پر فضیلت خود را در راستای پرورش تعلیم و تربیت صرف کرد.
وی افزود: شریعتمداری شخصیت علمی و ارزشمند کشور بود و از خدمات وی دهها تالیف کتب و همچنین تربیت شاگردانی در مسیر دین و علم بود که امروز ماندگار شده است.
حدائق بیان کرد: شریعتمداری به عنوان دانشمند و فرهیخته فرهنگی کشور انسانی مفید و با طراز الهی بود و در نظام خلقت به بهترین و با ارزشترین فعالیت که تعلیم، تربیت و هدایت است روی آورد.
یکی از اساتید حوزه و دانشگاه نیز با بیان اینکه مرحوم شریعتمداری دانشمندی باتقوا و وارسته بود اظهار داشت: او چنان متواضعانه برخورد میکرد که امروز بسیاری از شاگردانش نیز از در منش و برخورد حوزه تعلیم و تربیت از او الگو گرفتهاند.
حجتالاسلام سعید خیراندیش افزود: شریعتمداری در برخورد با دانشجویان همانند پدری دلسوز برخورد میکرد و با مطرح کردن مشکلات شخصی به دنبال برطرف کردن مشکلات آنان بود.
خیراندیش با بیان اینکه عضو فقید و پیشکسوت شورای عالی انقلاب فرهنگی در مباحث آنچنان متبرهرانه وارد میشد و هر سوالی را به واسطه هوش فراوانش پاسخ میداد خاطرنشان کرد: افسوس و چند افسوس که امروز چنین شخصیتهایی را در جامعه ما قدر نمیدانند و به ذات ارزشمند و حرکت مقدس این نخبگان در جامعه پی نمیبرند.
وی با اشاره به اینکه مرحوم شریعتمداری بسیار پرهیزگار بود و هیچگاه وارد حاشیه نشد و آنچه از او به چشم میآمد صداقت و یکرنگی بود گفت: این دانشمند فرهیخته شخصی بود که صدقه جاریه خود را در تربیت شاگردان و کتب ارزشمندی که تالیف شده است قرار داد.
خیراندیش بیان کرد: زندهیاد شریعتمداری چنان با تقوا، وارسته و متواضع برخورد میکرد که امروز الگویی برای دانشگاهیان شده است.
وی افزود: چه قبل و بعد از انقلاب مدیریت او ستودنی بود و در زمان دولت موقت بازرگان نیز که برای دولت حواشی ایجاد شد به خوبی مدیریت کرد و نمونه بارزی از الگوی سالم و صالح برای جامعه به شمار میرفت.
به گزارش تسنیم، علی شریعتمداری وزیر فرهنگ و آموزش عالی در دولت موقت مهدی بازرگان و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی 20 دی ماه سال 95 در سن 93 سالگی در شهر شیراز به علت کهولت سن درگذشت.
علی شریعتمداری در سال 1302 در شیراز متولد شد. شریعتمداری تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در شهر شیراز به پایان رسانید و موفق به اخذ درجه لیسانس در دو رشتهٔ فلسفه و علوم تربیتی در سال 1332 و علوم قضایی در سال 1335 شد.
کارشناسی ارشد رشته آموزش متوسطه را در سال 1336 از دانشگاه میشیگان و دکترای فلسفه، تعلیم و تربیت و برنامهریزی درسی را در سال 1338 از دانشگاه تنسی دریافت کرد.
شریعتمداری خدمات آموزشی خود را از آموزش و پرورش آغاز کرد و طی سالهای 1321 تا 1328 به عنوان آموزگار و از سال 1330 لغایت 1335 بهعنوان دبیر به تدریس پرداخت.
وی از سال 1339 به عنوان دانشیار علوم تربیتی دانشگاه شیراز و از سال 1343 به عنوان استاد علوم تربیتی دانشگاه اصفهان به تدریس مشغول شد و در سالهای 1344 تا 1346 به عنوان استاد مدعو در دانشگاههای ایندیا و تنسی نیز به تدریس مشغول بود. دکتر شریعتمداری از سال 1358 استاد تعلیم و تربیت در دانشگاه تربیت معلم تهران بود.
از مهمترین سمتهای اجرایی شریعتمداری میتوان به سرپرستی دانشکده علوم تربیتی دانشگاه اصفهان، عضویت در ستاد انقلاب فرهنگی، سرپرستی گروه علوم انسانی شورای عالی انقلاب فرهنگی، سرپرستی گروههای برنامهریزی در شورای عالی برنامهریزی، کمیته علوم تربیتی، شورای خبرگان بدون مدرک و عضویت در هیئت مرکزی گزینش استاد، شورای آموزش و پرورش و ریاست فرهنگستان علوم جمهوی اسلامی ایران نام برد.
وی مدال درجه یک علمی و نشان درجه یک تعلیم و تربیت جمهوری اسلامی ایران را نیز دریافت کرده و مدیر مسئول چهار مجله علمی بوده است.
از آثار مکتوب این استاد میتوان به کتابهای «آموزش در حوزه و دانشگاه»، «روشنفکر کیست»، «تعلیم و تربیت اسلامی»، «جایگاه علوم انسانی در تولید علم»، «چگونگی ارتقاء سطح علمی کشور»، «نقد و خلاقیت در تفکر»، «نقد آرا برخی از دانشمندان معاصر»، «تعالیمات حضرت علی (ع) و نظر شهید مطهری» و «سیاست و خردمندی» اشاره کرد.براساس این گزارش، علی شریعتمداری وزیر فرهنگ و آموزش عالی در دولت موقت مهدی بازرگان و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی 20 دی ماه امسال در سن 93 سالگی در شهر شیراز به علت کهولت سن درگذشت.
علی شریعتمداری در سال 1302 در شیراز متولد شد. شریعتمداری تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در شهر شیراز به پایان رسانید و موفق به اخذ درجه لیسانس در دو رشتهٔ فلسفه و علوم تربیتی در سال 1332 و علوم قضایی در سال 1335 شد.
کارشناسی ارشد رشته آموزش متوسطه را در سال 1336 از دانشگاه میشیگان و دکترای فلسفه، تعلیم و تربیت و برنامهریزی درسی را در سال 1338 از دانشگاه تنسی دریافت کرد.
شریعتمداری خدمات آموزشی خود را از آموزش و پرورش آغاز کرد و طی سالهای 1321 تا 1328 به عنوان آموزگار و از سال 1330 لغایت 1335 بهعنوان دبیر به تدریس پرداخت.
وی از سال 1339 به عنوان دانشیار علوم تربیتی دانشگاه شیراز و از سال 1343 به عنوان استاد علوم تربیتی دانشگاه اصفهان به تدریس مشغول شد و طی سالهای 1344 تا 1346 به عنوان استاد مدعو در دانشگاههای ایندیا و تنسی نیز به تدریس مشغول بود. دکتر شریعتمداری از سال 1358 استاد تعلیم و تربیت در دانشگاه تربیت معلم تهران بود.
از مهمترین سمتهای اجرایی شریعتمداری میتوان به سرپرستی دانشکده علوم تربیتی دانشگاه اصفهان، عضویت در ستاد انقلاب فرهنگی، سرپرستی گروه علوم انسانی شورای عالی انقلاب فرهنگی، سرپرستی گروههای برنامهریزی در شورای عالی برنامهریزی، کمیته علوم تربیتی، شورای خبرگان بدون مدرک و عضویت در هیئت مرکزی گزینش استاد، شورای آموزش و پرورش و ریاست فرهنگستان علوم جمهوی اسلامی ایران نام برد.
وی مدال درجه یک علمی و نشان درجه یک تعلیم و تربیت جمهوری اسلامی ایران را نیز دریافت کرده و مدیر مسئول چهار مجله علمی بوده است.
از آثار مکتوب این استاد میتوان به کتابهای «آموزش در حوزه و دانشگاه»، «روشنفکر کیست»، «تعلیم و تربیت اسلامی»، «جایگاه علوم انسانی در تولید علم»، «چگونگی ارتقاء سطح علمی کشور»، «نقد و خلاقیت در تفکر»، «نقد آرا برخی از دانشمندان معاصر»، «تعالیمات حضرت علی (ع) و نظر شهید مطهری» و «سیاست و خردمندی» اشاره کرد.
انتهای پیام/