به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، از خودگذشتگیهای آتشنشــانان در حادثه ساختمان پلاسکو سبب شد مردم هرچه بیشتر با سختیهای این حرفه آشنا شوند. حادثه تلخ پلاسکو یکبار دیگر ثابت کرد، آتشنشانان ایرانی برای نجات جان مردم از هیچ خطری نمیهراسند؛ حتی اگر به قیمت جانشان تمام شود. در بین اهالی ورزش هم هستند افرادی که لباس آتشنشانی به تن میکنند و به جنگ آتش میروند. حمید حاجملک، داور لیگ برتر فوتبال، آتشنشان صومعهسرایی است که این روزها غم از دست دادن همکارانش را تحمل میکند.
اتفاقی که برای ساختمان پلاسکو افتاد همه نگاهها را متوجه آتشنشانهای ایرانی و جانفشانیهای آنها برای نجات جان هموطنان کرد. چه زمانی این خبر را شنیدید؟ این خبر چه بازتابی بین همکارانتان داشت؟
در کشور ما تا اتفاقی میافتد همه توجهات معطوف آن میشود، ولی تا قبل از آن نه کسی به ما زنگ میزند و نه کسی حالمان را میپرسد. ساختمان پلاسکو ساختمانی قدیمی بود که بارها به دلیل ایمن نبودن از طرف شهرداری و آتشنشانی اخطار گرفته بود و معلوم نیست که چرا توجهی به این موضوع نشده است. برای بازی سپاهان و نفت تهران به اصفهان رفته بودم. نزدیک 9 صبح بود که متوجه این اتفاق ناگوار شدم و بعد بازی به شهرم برگشتم، چراکه جمعه در ایستگاه شیفت کاریام بود. همه بچههای آتشنشانی صومعهسرا ناراحت و نگران حال همکاران خود در تهران بودند و همه ما اخبار را لحظه به لحظه پیگیری میکردیم. به رفقای آتشنشانمان در تهران زنگ میزدیم تا از اخبار مطلع شویم. مردم هم که در همه جای ایران و همچنین در صومعهسرا با خانواده آتشنشانان فداکار و مصدومان حادثه ابراز همدردی میکنند. شاید بتوان گفت که این حادثه تلخ سبب شد که مردم بیشتر از گذشته با شغل آتشنشانی و سختیهای این شغل آشنا شوند؛ ولی ای کاش مردم به گونهای دیگر ما و شغلمان را میشناختند. ایکاش صداوسیما و رسانهها نسبت به دشواریهای حرفه آتشنشانی فرهنگسازی میکردند. خیلیها اصلاً نمیدانند آتشنشانی چیست و آتشنشانان چه خدماتی را به مردم ارائه میدهند، به ویژه در شهرهای کوچک.
حس قلبی شما به همکاران آتشنشانی که در ساختمان پلاسکو از جان خود گذشتند، چیست؟
نامشان برای همیشه در قلب مردم میماند و امیدوارم ما نیز راه آنها را در خدمت به مردم ادامه دهیم. از مسئولان میخواهیم که امکانات بیشتری در اختیار آتشنشانان بگذارند. خداوند به خانوادههایشان صبر دهد. امیدوارم ساختمانهایی بسازیم با بالاترین حد ایمنی تا دیگر چنین اتفاقاتی را شاهد نباشیم.
پایین بودن سطح ایمنی از جمله دلایلی است که به فجایع بزرگی چون ساختمان پلاسکو منجر میشود.
قطعاً تأثیر فراوانی در کاهش حوادث خواهد داشت. به عنوان مثال اگر همه مردم بدانند در استفاده از اجاقگاز، بخاری و مواردی از این دست چه نکات ایمنی باید رعایت شود بدون شک بسیاری از مشکلات حل میشود، اما متأسفانه خیلیها بیخیال نکات ایمنی میشوند و در مواردی هم مسئولان سختگیریهای لازم را انجام نمیدهند. برخی از سازندگان ساختمان هم پس از آنکه مجوزهای لازم را میگیرند قید ایمنی را میزنند. همه تلاش میکنیم مشکلات را رفاقتی حل کنیم نه قانونی. در حالی که رعایت قانون در دراز مدت به نفع کل جامعه است.
چطور شد که آتشنشان شدید؟ شما که قبلاً حرفه داوری فوتبال را انتخاب کرده بودید چگونه به جمع آتشنشانهای ایران پیوستید؟
دو سال پیش بود که به این حرفه وارد شدم و اول داور فوتبال بودم بعد شغل آتشنشانی را انتخاب کردم. علاقه زیادی به آتشنشانی داشتم و همیشه یکی از آرزوهایم بود که لباس آتشنشانی به تن کنم. به همه مشکلات و خطرات احتمالی آگاه بودم. من در شهر صومعهسرای استان گیلان خدمت میکنم. متأسفانه شهرهای کوچک امکانات کافی ندارند در حالی که تعداد آپارتمانها به شدت افزایش یافته است، اما به نسبت ساخت و سازهای امروزی امکانات افزایش نداشته است. از طرفی قراردادم نیز شرکتی است و حقوق آنچنانی هم نمیگیریم. قبلاً جای دیگری مشغول به کار بودم که حقوقش هم بهتر بود، ولی به آتشنشانی علاقه داشتم.
از تجربیات حضورتان در عملیاتهای مختلف آتشنشانی برایمان بگویید و اینکه در راه نجات مردم چه سختیهایی تحمل میکنید؟
اتفاقات ناراحتکننده و دلخراش زیادی را تجربه کردهام. خب نمیتوان انتظار زیادی داشت، چراکه بحث خدمات ایمنی مطرح است. در چند تصادفی که اعزام شدم مورد تصادفی داشتیم و باید اجساد را از ماشین خارج میکردیم. نمیتوانم بیشتر از این توضیح دهم چراکه تجربیات واقعاً ناراحتکنندهای بودند.
به نظر میرسد داوری و آتشنشانی هیچ سنخیت و تناسبی با هم ندارند.
به نظر من هر دو شغل هیجان زیادی دارند. قبلاً خودم در تیم سپیدرود بازی میکردم، اما به خاطر مصدومیت نتوانستم ادامه دهم. در عین حال داوری را هم دوست داشتم و بعد از آنکه فوتبال را نتوانستم ادامه دهم، تصمیم گرفتم داوری را در سطح حرفهای پیگیری کنم. در پنج، شش سال گذشته هم در لیگ برتر فوتبال قضاوت میکنم. هم داوران و هم آتشنشانان حس جاهطلبی را تجربه میکنند و از جنبه منفی نیز باید بگویم فعالان در هر دو حرفه استرس زیادی را تحمل میکنند. با این تفاوت که به داوران فحش میدهند، ولی در آتشنشانی خبری از توهین نیست. البته استرسی که آتشنشانان تجربه میکنند، قابل قیاس با داوری نیست. هر بار که صدای آژیر حریق را میشنوی آدرنالین خون به شدت افزایش پیدا میکند. از طرفی فوتبال یک ورزش و تفریح است و لذت خاصی دارد. هر دو حرفه استرسهای خاص خود را دارند و امیدوارم دیگر شاهد چنین اتفاقات تلخی نباشیم.
از اینکه آتشنشان هستید پشیمان نشدهاید؟
به هیچ وجه. باور کنید شعار نمیدهم و حس قلبیام است. فکر میکنم جای خوبی آمدهام. همیشه دو شغل را خیلی دوست داشتم؛ معلم ورزش و آتشنشان. عشقم به آتشنشانی از قبل بیشتر هم شده است.
منبع: جوان
انتهای پیام/