به گزارش خبرگزاری تسنیم، «فرار رو به جلو» و «آوردن عذر و بهانه» از اصلیترین اصول مدیریتی در ایران برای برخیهاست. بیشتر کسانی که قصد دارند وارد عرصه مدیریتی شوند، تعداد مشخصی واحد «فرار رو به جلو» و «آوردن عذر و بهانه» را در دانشگاهها پاس میکند. معمولاً هرکسی نمرات بیشتری بگیرد، میتواند در آینده موفقتر هم شود. دقیقاً اتفاقی که در باشگاه استقلال افتاده و حالا مسئولان این باشگاه با آوردن عذر و بهانه میخواهند دلایل اصلی و بیتوجهی خود در محرومیت از نقل و انتقالات را زیر سایه این بهانهها ببرند. بهانهای به نام «تحریم!»...
آنطور که در اطلاعیه باشگاه استقلال آمده است، این باشگاه تا تاریخ 13 دسامبر 2016 (23 آذرماه 95) مهلت داشته تا طلب عادل شیحی را که به فیفا شکایت کرده بود، پرداخت کند. اتفاقی که بازهم بنا به اطلاعیه این باشگاه کمی دیر رقم خورده و استقلالیها نتوانستهاند به موقع آن را پرداخت کنند. حالا در این بین بهانه استقلالیها این است که «تحریم» و ممنوعیت مبادلات بین بانکی باعث شده تا این پول دیر به عادل شیحی برسد، اما این نمیتواند بهانه خوبی باشد. اگر اینگونه بود خیلی از تیمهای ایرانی و حتی فدراسیون فوتبال به دلیل پرداخت نکردن جرایم و مطالبات بازیکنان خارجی که شکایت خود را به فیفا میبرند، باید با جرایم سنگین، کسر امتیاز، ممنوعیت نقل و انتقالات و... مواجه شوند.
خیلی از باشگاههای ایرانی هستند که وضعیتی مانند استقلال دارند و به راحتی مطالبات بازیکنان و مربیان خارجی خود را از طریق صرافیها پرداخت میکنند، اما مسئولان باشگاه استقلال قصور و بی توجهی خود را متوجه موضوعاتی چون تحریم، تعطیلات سال نوی میلادی و... کردهاند. هیچکدام از این عذر و بهانهها نمیتواند از تقصیرات مسئولان باشگاه استقلال کم کند و شاید پذیرفتن اشتباه راه بهتری برای مدیرانی با اصول مدیریتی «فرار رو به جلو» و «آوردن عذر و بهانه» باشد.
در اطلاعیه باشگاه استقلال به موضوع دیگری هم اشاره شده است؛ اینکه این باشگاه قصد داشته پول عادل شیحی را از طریق سفارت آلمان در تهران پرداخت کند، اما وکیل این بازیکن چنین مسئلهای را قبول نکرده است. اگر چنین موضوعی هم مورد قبول باشد، اما باشگاه استقلال میتوانست زودتر از طریق صرافیهای قانونی پول این بازیکن را پرداخت کنند تا حالا دستشان در پوست گردو نماند. یکی از اصول اصلی مدیریت، رعایت اصول و فنونی برای مذاکره است. آنها همانطور که هنگام جذب این بازیکن با مدیر برنامههای آنها مذاکره میکنند و حقی بابت قرارداد به مدیر برنامهها میدهند، میتوانستند از طریق همان مدیر برنامهها مهلتی برای پرداخت پول شیحی بگیرند. اگر هم بگوییم چنین چیزی امکان پذیر نبوده، پس حضور یا عدم حضور مدیر برنامهها هنگام عقد قرارداد چه تفاوتی به حال باشگاهها دارد؟ آیا آنها فقط نقش این را دارند که از باشگاه و بازیکن درصدی بگیرند و بروند یا در چنین مواقعی هم باید برای حل مشکل پا پیش بگذارند.
مشخص است که مدیران باشگاه استقلال در تمام این مسائلی که گفته شد کوتاهی کردهاند وگرنه اکنون این باشگاه با مشکل ممنوعیت نقل و انتقالات مواجه نمیشد. آن هم در موقعیت حساس فعلی که آبیپوشان برای حضور در آسیا در حال تقویت شدن هستند و این حکم فیفا حسابی علیرضا منصوریان را دچار چالش خواهد کرد. سرمربی استقلال برای تقویت تیمش آندرانیک تیموریان و سرور جپاروف را جذب کرده بود که با منع نقل و انتقالات این باشگاه، حالا استقلالیها اجازه استفاده از آنها را نخواهد داشت. این اتفاق میتواند کار استقلال را بسیار سخت کند و مدیران این باشگاه به جای پیدا کردن راه حل که البته خیلی برای چنین کاری دیر شده است، «عذر و بهانه» میآورند و «فرار رو به جلو» میکنند.
نکته مهم این است در چنین مواردی که فیفا ضربالاجل میدهد در صورت نادیده گرفتن سه اتفاق ممکن است رخ دهد. شدیدترین برخورد کسر امتیاز است و کمترین آن محرومیت از نقلوانتقالات. حالت سومی هم وجود دارد که باشگاه علاوه بر محرومیت جریمه هم میشود. استقلالیها میدانستند که ممکن است یکی از این اتفاقات برای آنها رخ دهد (اگر بپذیریم که از این موضوع اطلاع داشتند) و باید زودتر وارد عمل میشدند. استقلال یک بار در سال 1385 لیست تیمشان را دیر به آسیا فرستادند و امیر قلعهنویی سرمربی وقت استقلال گفت که «فوقش جریمهاش را میدهیم» اما این تیم از آسیا کنار گذاشته شد. این بار هم شاید تصور بر این بود که «فوقش جریمهاش را میدهیم»، اما این بار هم خبری از جریمه نشد و استقلال از فعالیت در فصل نقلوانتقالات محروم شد.
انتهای پیام/