به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، همتیمیهایش در پاریس هستند و در رقابتهای کاراته وان فرانسه شرکت کردهاند، اما امیر مهدیزاده در ایران است و در اردوی جهادی منتظران خورشید شرکت کرده است. ورزشکاران کشورمان اگرچه با مدالها و افتخاراتی که کسب میکنند مشهور میشوند، اما حضور در بین مردم، گوش دادن به درد و دلهایشان و کمک به خلق خدا، چهره واقعی قهرمانان را به مردم نشان میدهد و محبوبیتشان را دوچندان میکند. اینبار قهرمان کاراته جهان بود که به همراه جهادگران منتظران خورشید به اردوی جهادی رفت و از نزدیک با حال و روز مردم روستای ایلیخ بلاغی نعمتآباد انجیرلی در استان قم را دید. مهدیزاده که سطح محرومیتهای این روستا را غیرقابل تصور خواند در گفتوگویی ابراز امیدواری کرد که با همت مسئولان کمکی به اهالی این منطقه محروم کند.
چطور شد که به اردوی جهادی اعزام شدید؟
خوشحالم از اینکه اعضای گروه جهادی منتظران خورشید من را برای حضور در جمع خود دعوت کردند. از دعوتشان استقبال کردم و به همراه این گروه به روستای ایلیخ بلاغی نعمتآباد انجیرلی اعزام شدم. خدا را شاکرم که توانستم به نوبه خودم کمکی به مردم آنجا کنم، مردمی که از حداقلهای زندگی محروم هستند. درک این واقعیتها نیازمند این است که شخصاً به مناطق محروم برویم. به عنوان یک قهرمان جهان وقتی از نزدیک شرایط سخت زندگی اهالی روستا را دیدم، واقعاً ناراحت شدم. امیدوارم مسئولان فکری به حال ساکنان مناطق محروم کنند تا یک روز برسد که دیگر هیچ هموطنی محتاج حداقلهای زندگی نباشد.
استقبال مردم از شما چطور بود؟
در روستای ایلیخ بلاغی به منزل مادر یکی از شهدای دفاع مقدس سر زدیم که شرایط زندگی این مادر شهید واقعاً تأسفبار بود و در وضعیت سختی زندگی میکرد. کسی که پسرش برای کشورمان جنگیده و شهید شده نباید این حال و روزش باشد. این حقشان نیست. مردم آنجا واقعاً خوشحال شدند و نوجوانان روستا من را میشناختند. از خوشحالی مردم روستا لذت بردم و به آنها قول دادم که دوباره به آنها سربزنم.
وضعیت زندگی و معیشتی مردم در منطقهای که به آنجا رفتید چگونه بود؟
روستای ایلیخ بلاغی در 40 کیلومتری قم قرار دارد و گروه منتظران خورشید این منطقه را برای اردوی جهادی انتخاب کرد. اصلاً باور نمیکردم تنها 40کیلومتر آن طرفتر از شهر خودم (قم) چنین منطقه محرومی وجود داشته باشد که مردمش از داشتن یک خانه یا حتی یک دیوار هم محروم باشند چه برسد به سایر امکاناتی که شاید برای ما عادی به نظر برسد. از دیدن وضعیت زندگی این مردم واقعاً ناراحت شدم، اما خوشحالم از اینکه به دیدنشان رفتم و توانستم کمکی به آنها کنم. مطمئن باشید در آینده نیز به آنها سر میزنم و تا جایی که بتوانم به مردم آنجا کمک میکنم.
در عکسهای منتشر شده از این اردوی جهادی شما در حال ساخت و ساز دیوار هستید. قبلاً هم تجربه این کار را داشتید؟
همانطور که گفتم ساکنان روستا دیوار هم نداشتند. قبلاً که تجربه این کار را نداشتم، ولی وقتی در آن شرایط قرار گرفتم و وضعیت مردم آنجا را دیدم تلاش کردم کاری برایشان انجام دهم. دست بسیجیهای کشورمان درد نکند که بدون هیچ چشمداشتی به مناطق محروم میروند و کارهای درمانی و عمرانی مردم را انجام میدهند. در صورتی که اصلاً وظیفه آنها نیست، ولی با توجه به بیانات رهبر انقلاب و تأکیدات ایشان به گروههای جهادی، بسیجیها به مردم کمک میکنند. منتظران خورشید، گروهی جهادی است که کار درمانی، عمرانی و هر کاری که از دستشان بربیاید برای مردم انجام میدهند. اینبار هم من به عنوان یک ورزشکار در جمعشان حضور داشتم.
حضور در منطقه محروم استان چه تأثیری در روحیه قهرمان جهان داشت؟
تا قبل از این ورزش کردم و هدفم نیز همیشه این بوده که پرچم کشورم را به اهتزاز دربیاورم. این اولین تجربه من از حضور در اردوهای جهادی بود. حس خاصی بود چون قضیه فرق میکرد و باید به هموطنم کمک میکردم. در کنار بالا بردن پرچم ایران، این هم یک افتخار بزرگ برای من است. حس خیلی خوبی بود و به خودم این قول را دادم که بیشتر در این اردوها شرکت کنم.
تصور شما از مناطق محروم قبل از اعزام به اردوی جهادی چه بود؟
اصلاً فکرش را هم نمیکردم که محرومیتها در این حد باشد تا جایی که مدرسه و دیوار نداشته باشند.
حضور در مناطق محروم و دیدن محرومیتهای مردم را به سایر ورزشکاران توصیه میکنید؟
با دیدن مناطق محروم هر کسی به فکر فرو میرود. دیدگاهمان نسبت به دنیا و زندگی تغییر میکند. وقتی شرایط آنها را ببینیم متوجه میشویم که داشتههایمان چقدر زیاد است و خدا چه نعمتهایی به ما داده است. بسیاری از ما ناشکری میکنیم و قدر نعمتهای خدا را نمیدانیم. از طرفی باید بدانیم و از نزدیک ببینیم هموطنانمان در چه شرایطی زندگی میکنند. وظیفه ماست که به مردم کمک کنیم. اینها بخشی از دستاوردهای یک اردوی جهادی است.
با توصیفی که شما از وضعیت روستای ایلیخ بلاغی نعمتآباد داشتید، بعید میدانم که در آنجا امکانات ورزشی وجود داشته باشد.
امکانات ورزشی که صفر بود. فقط دو مدرسه در مقطع ابتدایی دارند. برای برطرف کردن کمبودها و محرومیتهای این روستا و سایر مناطق محروم مسئولان باید چارهای بیندیشند. قطعاً اگر مسئولان فکری کنند من هم به عنوان ورزشکار هر کمکی از دستم بربیاید، دریغ نخواهم کرد
منبع: جوان
انتهای پیام/