به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسنیم«پویا»، هفتم فوریه سالروز شهادت جوان لبنانی است که از صهیونیستها انتقام سختی گرفت. «شهید حسن قصیر» متولد روستای دیرقانون در نزدیکی شهر ساحلی صور در جنوب لبنان بود. او در 8 نوامبر 1965 در خانوادهای مذهبی به دنیا آمد. از آنجا که برادرانش در مدرسه فنی جبل عامل نزد شهید چمران درس خوانده بودند و آموزههای فرهنگی دینی را از امام موسی صدر فرا گرفته بودند، ارادت خاصی به امام موسی صدر و راه مقاومت داشت. بعد از اتمام درس در مدرسه دهکده خودشان و مدرسه دهکده پایین، عباسیه، به مدرسه فنی حرفهای جبل عامل رفت. همیشه نفر اول کلاس بود و بسیار در فعالیتهای فرهنگی و پیشاهنگی شرکت میکرد. به گفته برادرانش نماز شبش ترک نمیشد و پیشنهادهای سفر به خارج و فراموش کردن مشکلات را رد میکرد.
شهید حسن قصیر، برادر «شهید احمد قصیر»، آغازگر عملیاتهای شهادت طلبانه علیه صهیونیستها بود. احمد در سال 1982 میلادی در سن 18 سالگی با یک عملیات استشهادی توانست 151 صهیونیست را به هلاکت برساند. در سال 1985 پس از شهادت دوستش، «حسن مشیمش»، توسط دشمن صهیونیستی اشغالگر دستگیر شد و مورد بازجویی و شکنجه قرار گرفت. وقتی بازجوی صهیونیست به خدا فحاشی کرد، خیلی عصبانی شد و با خود عهد کرد انتقام بگیرد. بازجو پس از فحاشی به خدا، گفته بود خدا را گذاشتم در این کشو. به مهدی هم قسم نخور، برایش یک سلول در زندان آماده کردهایم.
پس از آزادی، همیشه دنبال این بود که به گونهای در عملیاتی شرکت کند.حسن پس از عملیات برادرش داوطلب عملیات استشهادی شد. به واسطهای توانست اجازه شرعی عملیات استشهادی را از امام خمینی(ره) دریافت کند و پس از آن ماشینی را که توسط یکی از جوانهای حزبالله بمبگذاری شده بود، برای عملیات برگزید. تنها کسانی که از عملیات خبر داشتند هم همان دوست حزب اللهی و یکی از فرماندهان کارآمد حرکت امل که از بچههای شهید چمران بود به نام «شهید محمد سعد» بود. صبح در کلاس امتحان ریاضی داشتند و نمرهاش هم 20 شد. انگار نه انگار عملیاتی در پیش دارد.
چند ساعت بعد از آن، قبل از غروب، ماشین خود را از کوچه کنار مدرسه برداشت و به کاروان ماشینهای اشغالگران کوبید و انفجار آن باعث کشته و زخمی شدن دهها افسر و سرباز دشمن اشغالگر شد. عملیات استشهادی حسن قصیر 20 ساله در 1985/2/7 در منطقه البرج الشمالی انجام شد که 15 کشته و 50 زخمی صهیونسیت برجای گذاشت. به واسطه قولی که این دو برادر شهید از همرزمان خود میگیرند، تا دو سال و نیم بعد از شهادت، خبر شهادتشان به خانواده نمیرسد و مادر شهید فکر میکند فرزندانش در اسارت هستند.
انتهای پیام/