به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا» مادر، این موهبت الهی و این فرشتۀ زمینی در قرآن و روایات به کرّات مورد تمجید قرار گرفته است و خدا ضمن ارج نهادن به مقام و منزلت والدین، تکالیف ویژهای بر عهدۀ فرزند قرار داده است. رسول خدا(ص) و ائمه اطهار(ع) در روایات فراوانی به بیان منزلت والدین پرداختند.
حضرت زهرا (س) در حدیثی دربارۀ اهمیت جایگاه مادر میفرمایند: «الْزَمْ رِجْلَها، فَإنَّ الْجَنَّةَ تَحْتَ أقْدامِها»، همیشه در خدمت مادر و پای بند او باش، چراکه بهشت زیر پای مادران است. (کنزالعمال، ج 16، ص 462، ح 45443)
گفتند «بهشت زیر پای مادر است» و نگفتند بهشت در دست مادر است، چرا؟ با کمی تأمل در این حدیث، این نکته به ذهنمان میرسد که این کلام نورانی میتواند نشان از رفتاری باشد که آدمی باید در قبال مادر داشته باشد و یکی از جلوههای آن رفتارها میتواند اوج تواضع و فروتنی در برابر او باشد. این تواضع و فروتنی نه برای دستیابی به بهشت، بلکه برای تمام زحمات و سختیهایی که او برایمان کشیده است، نه تنها چیز زیادی نیست، بلکه هیچ چیزی از محبتهای بیپایان او را جبران نمیکند. آنقدر مقام مادری جایگاه ویژهای نزد خداوند دارد که خلیفۀ او از بهشتی سخن میگوید که زیر پای مادر است، از آنجایی که معتقدیم معصوم (ع) کلامی جز وحی نمیگوید، لذا باید بگوییم که خدا چنین فرموده است.
به عبارت دیگر میتوان گفت این بهشت است که با تمام عظمت و زیباییاش در رهگذر خدمت به مادر به راحتی و به سرعت نصیب آدمی میشود، حال بار دیگر به خودمان بنگریم و به این سؤال پاسخ دهیم که تاکنون در قبال مادر خود چگونه رفتار کردیم؟ خوب است این نکته را هم توجه داشته باشیم که امام صادق (ع) به ما اجازه دادند حضرت زهرا(س) را مادر خود بخوانیم؟ حال در قبال ایشان تاکنون چگونه رفتار کردهایم؟ کاش این کلام معصوم بهانهای شود تا بار دیگر به رفتاری صحیح در قبال مادرمان، حضرت زهرا (س) کشیده شویم.
انتهای پیام/