رقابت فضای مجازی با رهاوردهای کاروان راهیان نور/ ببخشید، پریز کجاست?
سفر پربرکت راهیان نور دستاوردهای فراوانی دارد ولی امروز فضای مجازی به دغدغه همیشگی این جوانان تبدیل شده است؛ به گونه‌ای که سفر راهیان نور را هم تحت تأثیر قرار داده و جوانان در این سفر بیشتر نگران خالی شدن شارژ تلفن‌های همراه‌شان هستند.
در مهمانی‌ها، سفرها، جمع دوستان و حتی در کلاس‌های دانشگاه، صفحه نمایشگر تلفن‌های همراه دست از سر چشمان جوانان برنمی‌دارد و آن‌ها را به سوی خود فرا می‌خواند. آیا واقعاً محتویاتی که در این تلفن‌ها وجود دارد مهم‌تر از دیدار با اقوام و پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها است؟ یا از مباحثی است که در کلاس‌های آموزشی مطرح می‌شود، مهم‌تر است؟
این روزها جوانان بیشترین اعتراض را از سوی بزرگترها دریافت می‌کنند که چرا این‌قدر سرتان در تلفن‌های همراه خود فرو رفته است؛ البته جدا از جوانانی که در این فضای بی‌مرز مجازی در حال کار و تحقیق هستند، باید برنامه‌ای خاص برای جوانانی که وابستگی بیش از حد و بدون دلیل به این فضا پیدا کرده‌اند داشته باشیم.
با پیشرفت علم و به‌روز شدن تکنولوژی نگرانی‌ها و استرس‌های انسان نیز تغییر کرده و امروز دامن‌گیر اکثر جوانان شده است، این مشکل شاید تنها برای کشور ما نباشد اما برای ما که به ارزش‌های مهمی مانند از رشادت، خودگذشتگی، صله رحم و پاسداری از خون شهدا ایمان داریم، پذیرش این تغییر و افراط برخی از جوانان در استفاده از تلفن‌های همراه مشکل و غیر قابل پذیرش است.
هر سفری با هر موضوع و هدفی از جهت اینکه بر تجربیات انسان می‌افزاید مهم و قابل توجه است اما سفر برای دیدار با شهدا از هر سفر دیگر مهم‌تر است، کاروان راهیان نور را می‌توان یکی از مهم‌ترین سفرهای نوجوانان و جوانان دانست چراکه در روزهایی که تازه وارد جامعه می‌شوند با رشادت‌ها و از خود گذشتگی جوانانی آشنا می‌شوند که از آرزوها و خواسته‌های دوران جوانی خود گذشتند و رفتند تا امروز آن‌ها در امنیت کامل، کامنت‌ها، لایک‌ها و پیامهای خود را چک کنند و بزرگ‌ترین نگرانی‌شان، نبود آنتن اینترنت و تمام شدن شارژ گوشی باشد.
چند سال گذشته که با کاروان راهیان نور همراه می‌شدیم و به دیدار دیار شهدا می‌رفتیم، جوانان در راه مشتاق دیدار با شهدا بودند و باهم دعا و مناجات می‌خواندند و گاهی هم بازیگوشی‌های جوانی به سراغشان می‌آمد، اما امروز که با این کاروان‌ها همراه شوید متوجه رفتاری عجیب می‌شوید، همه یک دست خود را مشغول نگهداشتن تلفن همراه و چک کردن فضای مجازی کرده‌اند و گه‌گاهی جمع دوستانه‌شان به سکوت فرو می‌رود و چشم‌ها به تلفن‌های همراه خیره می‌ماند.
سفر راهیان نور، از آنچه که مسافران هم‌سن و هم‌کلاسی هستند و شور جوانی در وجودشان می‌جوشد، سفری به‌یادماندنی و دوست‌داشتنی می‌شود و چه خوب است که این سفر به سوی شهدا می‌رود و از آن مناطق نیز معارفی کسب می‌کنند که توشه و چراغ راه زندگی آن‌ها خواهد بود، در این سفر جوانان درمی‌یابند که روزگار خود را بر چه اساسی بچینند و حتی سبک زندگی خود را چگونه و در چه مسیری قرار دهند.
ستادها و مراکز مربوط به سفر راهیان نور افراد توانا و کار آمدی را تربیت کرده‌اند که می‌توانند نوجوانان و جوانان را با عملیات‌ها، رشادت‌ها و جوانمردی‌های شهدا آشنا کنند اما جوانان وقتی به یادمان‌ها و مساجدی که راویان مستقر هستند می‌رسند گویا شارژ باطری تلفن‌های همراه‌شان تمام شده و بیشتر دغدغه پیدا کردن پریز برق را دارند و وقتی به آرامشی از جنس پر شدن باطری گوشی خود می‌رسند، دوباره غرق دریای بی‌پایان فضای مجازی می‌شوند، راویان نیز تنها کاری که می‌توانند انجام دهند این است که تذکر دهند و یا با صدایی بلندتر روایت‌گری کنند. در سال‌های قبل جوانان در مساجد مناطق جنگی برای تجدید میثاق و راز و نیاز کنار هم تجمع می‌کردند اما امروز در این مناطق هرکجا که بتوان به برق دسترسی پیدا کرد هر تجمعی که دیده می‌شود به‌راحتی می‌توان گفت جوانان در حال جان بخشیدن به باطری‌های خالی تلفن‌های همراه خود هستند.
اما گویا چاره‌ای جز همراهی با تکنولوژی و هم‌قدم شدن با نوآوری‌های روز دنیا نیست و باید با روش‌های نوین و به‌روز، جوانانی که به سفر نورانی مناطق جنگی می‌روند را جذب کرد و در حقیقت جاذبه‌ای ایجاد کرد که بر جذابیت تلفن‌های همراه غلبه کند. از آن‌جا که جوان امروزی جذب حرکت‌های نوین و خلاق می‌شود می‌توان ادعا کرد که روشی که تاکنون به‌عنوان کاروان راهیان نور برقرار بوده است دیگر دچار کلیشه و به کم‌رنگی می‌رود.
روشی که در آن جوانان را بال بسته‌های فرهنگی تنها می‌گذارد و به‌نحوی به جوان تلقین می‌شود که این بسته فرهنگی برای شما است که شامل چفیه، کتاب و گاهی هم فلش‌کارت‌های آشنایی با شهدا می‌شود، از اینجا به بعد تا رسیدن به راویان دفاع مقدس کار به پای خود شما است. در این بین شاید در حین سفر راوی‌ای در کاروان حضور داشته باشد که گاهی با جوانان صحبت می‌کند و جوانانی که جذب حرکت‌های جدید می‌شوند به محض فارغ شدن از شنیدن حرف‌های راوی به سراغ فضای جذاب مجازی می‌روند.
شاید بتوانیم با همین درگیری جدیدی که بین جوانان و بزرگترها وجود دارد استفاده کنیم و معارف مهمی را به آن‌ها آموزش دهیم، وقتی جوانان جذب فضای مجازی شده‌اند با پست‌ها و پیامهای خود خو گرفته‌اند، ابتدایی‌ترین کار استفاده از نمایشگرهای جدید و هوشمند است که راوی می‌تواند با استفاده از آن هم راحت‌تر مسائل و اتفاقات دوران دفاع مقدس را شرح دهد و هم شکلی جدید در ارائه مطالب است که جوانان امروز با آن آشنا هستند و آن را پذیرفته‌اند، یا می‌توان در یادمان‌ها با ارسال کلیپ‌های آشنایی با شهدا جوانان را با روشی دیگر با شهدا و زندگی آن‌ها آشنا کرد و یا با راه‌اندازی جریان‌ها و مسابقات در شبکه‌های اجتماعی می‌توان جوانان را به تحقیق و مطالعه در مورد هر موضوعی وا داشت. حتی می‌توان با راه‌اندازی هشتگ‌های مخصوص هر منطقه، دانش‌آموزان و جوانانی که راهی سفر به دیار شهدا می‌شوند را به آشنایی با شهدای مناطق زندگی خود آشنا کرد و با این روش می‌توان جوانان را با اشتیاق بیشتری به سوی شهدا حرکت داد.
خود مناطق دفاع مقدس و یادمان‌های شهدا دارای پتانسیلی است که به‌خودی خود می‌تواند جذاب و قابل توجه قرار بگیرد اما امروز در کنار تفاوت ویژگی‌های قومی، منطقه‌ای و فرهنگ خانوادگی، جوانان جامعه نیازهای جدیدی دارند و باید بر اساس نیازهای آن‌ها مسیر و روش ارائه مطالب را تغییر داد تا آن‌ها به این جاذبه مهم و اثرگذار جذب شوند و سفر راهیان نور تنها سفری خاطره‌‌برانگیز در کنار دوستان و همسالان نباشد و با دریافت معارف و شناخت همراه شود.
البته برنامه‌هایی که برای دانش‌آموزان و جوانان در این سفر تدارک دیده شده است نیز مؤثر و قابل قبول است اما با این حال جوان امروز تشنه دیدن چیزهای جدید و شنیدن حرف‌های نو است و نمی‌توان برای همه آن‌ها از یک روش و یک نسخه استفاده کرد. به این ترتیب شاید وقت آن رسیده است که مسئولان مربوط کنار هم جمع شوند و در این رابطه هم‌فکری کنند.
منبع:شبستان
انتهای پیام/
