به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، حجت الاسلام علی اکبر روستایی، کارشناس ارشد تاریخ اسلام در گفت وگو با خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان، در پاسخ به پرسشی در مورد شبهاتی که فرقه ضاله وهابیت نسبت به مساله فدک مطرح می کند، اظهار کرد: اساسا شبهاتی که جریان وهابیت نسبت به فدک مطرح می کند ناظر بر چند مورد است. برای تشریح مساله اشاره می کنم به شخصیت هایی چون ابن تیمیه و ابن کثیر دمشقی که هر دو مورد قبول وهابیت هستند.
مدیر پژوهش شبکه جهانی ولایت ادامه داد: این دو به طرق مختلفی بیان می کنند که فدک به حضرت زهرا(س) اعطا نشده است. ابن کثیر دمشقی در کتاب تفسیر القرآن العظیم، ذیل تفسیر آیه 26 سوره مبارکه اسراء که می فرماید: «وَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَالْمِسْکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِیرًا» مساله مکی و مدنی بودن آیه را مطرح می کند. در واقع با وجودی که در مورد این آیه از نظر دانش رجال سند معتبر وجود دارد مبنی بر اینکه بعد از نازل شدن این آیه حضرت رسول(ص)، فدک را به دخترشان عطا کردند اما باز هم ابن کثیر می گوید: حتی اگر سند صحیح باشد، مشکل است! چون آیه مکی است. این سخنی است که ابن کثیر بیان می کند، بی اساس است. از آنجا که ابن کثیر نتوانسته برای سند حدیث مشکلی پیدا کند، مساله فدک را این گونه زیرسوال برده است که این آیه سوره اسراء مکی و ماجرای فدک در مدینه اتفاق افتاده است.
روستایی تصریح کرد: همچنین، از علمای دیگر اهل سنت نیز نقل شده است که وقتی این آیه نازل شد حضرت رسول(ص) فدک را به دخترشان هدیه دادند. بنابراین، مکی یا مدنی بودن یک سوره ملاک نیست. اصلا ممکن است بخشی از یک سوره مکی و بخشی مدنی باشد.
روستایی با بیان اینکه بسیاری از شبهه افکنی های وهابیت از نظر تاریخی رد شده است، تاکید کرد: در کتاب «فتوح البلدان» نوشته احمد بن یحیی بلاذری، به شهادت و سوگند تاریخی حضرت زهرا و حضرت امیر علیهما السلام و نیز ام اَیمن، کنیز رسول خدا(ص) و حتی رباح، غلام حضرت رسول صلی الله علیه وآله در مورد جریان فدک اشاره شده است، بنابراین، اصل این مساله ثابت و روایت آن معتبر است.
اصل فدک مورد پذیرش و از نظر تاریخی قابل اثبات است
مدیر پژوهش مؤسسه تحقیقاتی ولیعصر(عج) تصریح کرد: علاوه بر این، جلال الدین عبدالرحمن سیوطی، از علمای اهل سنت در «تفسیر الدر المنثور»، جلد نهم، صفحه 320 در مورد جریان فدک از علمای مختلف از جمله بَزّار و ابن ابی حاتِم نقل می کند و همه این افراد نیز از ابوسعید خدری نقل می کنند که وقتی آیه 26 سوره مبارکه اسراء نازل شد، رسول خدا صلی الله علیه وآله فدک را تقدیم به حضرت زهرا(سلام الله علیها) کردند. همچنین در کتاب «فتح القدیر» نوشته شوکانی، در جلد سوم، صفحه 311 همین نقل وجود دارد که رسول خدا صلی الله علیه وآله فدک را تقدیم حضرت زهرا(سلام الله علیها) کردند. بنابراین، اصل جریان فدک مورد پذیرش بوده و در مورد آن روایت موجود است. همچنین در دیدگاه تاریخی نیز این مساله قابل اثبات است.
وی ادامه داد: از سوی دیگر شهادت شخص ابوبکر نیز در این جریان وجود دارد. در کتاب «السیرة الحلبیه» منتشره شده از سوی انتشارات دارالمعرفه، جلد سوم، صفحه 488، علی بن برهان الدین حلبی نویسنده کتاب از سبط بن جوزی نقل می کند که ابوبکر سندی برای حضرت زهرا(سلام الله علیها) نوشت مبنی بر اینکه فدک ارثیه حضرت فاطمه سلام الله علیها است. اما عُمَر بر او وارد می شود و پرسید این چیست که می نویسی؟ ابوبکر پاسخ داد: این سند فدک است که برای فاطمه(س) می نویسم مبنی بر اینکه فدک ارث او از پدرش است. عمر گفت: با این حال از کجا می خواهی خرج مسلمین را بدهی در حالی که عرب با تو در حال جنگ است؟ سپس عمر سند را از او گرفت و پاره کرد.
روستایی گفت: اما شاهد دیگری که نسبت به مساله فدک وجود دارد این است که حضرت زهرا(سلام الله علیها ) بارها و مستمرا فدک را از خلیفه اول طلب می کنند. در کتاب صحیح بخاری که از نگاه اهل سنت بعد از قرآن معتبرترین کتاب است در صفحه 1040 روایت 4240 و 4241 می نویسد: حضرت زهرا(س)، دختر رسول خدا سراغ ابوبکر فرستاد و ارثیه خود (وجوهات مدینه که به حضرت رسول(ص) داده بودند، فدک و مابقی خمس خیبر) را از او مطالبه نمود. این مطلب نشان دهنده آن است که فدک حق طبیعی حضرت زهرا(سلام الله علیها) بوده است.
جعل حدیث درباره فدک!
وی با بیان اینکه نگرش به مساله فدک صرفا از بُعد ارث مطرح نیست، افزود: جریان فدک مربوط به سه سال و اندی قبل از شهادت حضرت رسول (صلی الله علیه وآله) بوده است. یعنی فدک ملک شخصی و هدیه پیامبر (صلی الله علیه وآله) به دخترشان بود. وقتی که حضرت زهرا(سلام الله علیها) با خلیفه اول برخورد کردند، عنوان کردند که فدک ارثیه من است. با این وجود بعدها حدیث جعل کردند که انبیاء ارث بر جای نمی گذارند.
روستایی در بخش دیگری از این مصاحبه در پاسخ به پرسشی در مورد این شبهه که چرا امیرالمومنین امام علی(علیه السلام) هنگام هجوم افراد به منزل شان و جسارت به همسر، واکنشی نشان نداد، اظهار کرد: درباره این مساله دو گزارش داریم: اول در مورد برخورد فیزیکی با حضرت زهرا(سلام الله علیها) که دو نمونه است و اشاره می کند به سقط جنین حضرت(س) و دیگری در مورد ضربه خوردن حضرت(س) که آن هم در چندین روایت از لسان امام حسن(علیه السلام)، امام محمد باقر(علیه السلام) یا امام صادق(علیه السلام) که راوی در بیان نقل نسبت به این که کدام امام(ع) بیان کرده است، اطمینان ندارد. روایتی از امام موسی کاظم(علیه السلام) و مواردی دیگر شاهدی بر این مساله است که مهاجمان به حضرت زهرا(سلام الله علیها) ضربه زدند و حضرت امیر(علیه السلام) نیز واکنش نشان دادند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: اما در مورد عملکرد امیرالمومنین علی(علیه السلام) در منابع شیعه نقل شده است که در ماجرای هجوم به خانه، حضرت امیر(علیه السلام) از جا پرید (یعنی با شتاب بلند شد) و یقه عمر را گرفت و او را زمین زد و با مشت، محکم به بینی و گردن عمر زد. عمر گفت: با ابوبکر بیعت کن که حضرت امیر(ع) پاسخ دادند: «اگر این کار را نکنم چکار می کنی؟» عمر گفت گردن تو را می زنیم، حضرت(ع) فرمودند: «تو دروغ می گویی توان این کار را نداری.» این برخورد محکمی است که حضرت(علیه السلام) داشتند و در منابع شیعی و در کتاب سلیم بن قیس هلالی در صفحه 150 آمده است.
منبع:شبستان
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه سایر رسانهها