به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، یکی از مهمترین اصول انعقاد قراردادهای بین المللی برای هر کشور، بررسی تبعات و نتایج اقدام مورد نظر به لحاظ اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و ... است. طبیعتا هر کشور دارای اصول، قواعد و محدودیتهایی برای توسعه تعهدات خود در سطح بین الملل است. در این گزارش به دومین اصل از اصول سه گانه کشور روسیه برای توسعه همکاریهای بینالمللی تامین امنیت زیستمحیط و مقابله با تغییرات آب و هوایی کره زمین پرداخته شده است.
در گزارش اول به اصل « تدوین روشهای مبتنی بر شواهد علمی نسبت به حفظ مطلوب محیطزیست » پرداخته شد. بر مبنای این اصل کشور روسیه تا زمانی که به شواهد عینی و متقن در مورد علل تغییرات زیست محیطی دست نیابد خود را ملزم به پذیرش آن نمیداند.
دومین اصل کشور روسیه برای پیوستن به جامعه جهانی برای تامین امنیت زیستمحیطی و مقابله با تغییرات آب و هوایی در کره زمین «مردود اعلام کردن ایجاد محدودیت برای دولتها برای استفاده از منابع طبیعی» است. بر اساس این اصل اگر برای کشور روسیه محرز شود که هدف از پیش برد طرح های بین المللی در قالب محیط زیست ایجاد محدودیت برای منابع طبیعی این کشور است، روسیه هیچ الزامی به پذیرش آن ندارد.
در حالی کشور روسیه ایجاد محدودیت برای منابع طبیعی خود را خط قرمز پیوستن به معاهدات بین المللی اعلام کرده است که کشور ایران با وجود سابقه بسیار بد کشورهای غرب و حتی اعلام رسمی شبکه بی بی سی قصد دارد به صورت داوطلبانه برای استفاده از منابع نفت و گاز خود محدودیت ایجاد نماید. بیبی سی در گزارشی که در 22 آوریل 2016 در مورد توافقنامه پاریس منتشر کرده عنوان داشته : از یک سو امیدهایی وجود دارد که امضای این توافق در مسیر کاهش آلودگی مزمن هوا، مقابله با کمبود آب و بیابان زدایی مفید باشد تا ایران نیز بتواند به سهم خود بخشی از نگرانیهای جهانی در خصوص گرم شدن زمین را کاهش دهد. اما از طرف دیگر پیشبینیهای زیادی نشان از پیشرفت اقتصادی در پی توافق هستهای سال گذشته و لغو تحریمهای بینالمللی دارد و برای اینکه این رشد حاصل شود لازم است آقای ظریف راهی برای سرازیر کردن منابع مالی به یکی از آلایندهترین بخشهای اقتصادی ایران - صنعت سوختهای فسیلی - بیاید که بیش از 85 درصد درآمد ایران را تأمین میکند.
اما سخنان «مهرداد عماد» مشاور اقتصادی اتحادیه اروپا، حجت را برای کشور ایران در مواجهه با توافقنامه پاریس تمام کرده است. وی عنوان داشته : «تا زمانی که ایران واحدهای تولید انرژی مبتنی بر نفت و گاز خود را کنار نگذارد جلوگیری از انتشار دی اکسید کربن در عمل غیرقابل دستیابی خواهد بود.»
از طرف دیگر منابع نفت و گاز به عنوان اصلی ترین پیشران اقتصاد کشور و مزیت اقتصادی ایران در آینده نه چندان دور به حساب خواهد آمد. بررسیها نشان داده است که کشور ایران تا حدود 110 سال آینده از منابع نفت و گاز برخوردار است که این میزان برای سایر کشورها خصوصا کشورهای غرب و آمریکا به مراتب کمتر است. از این رو این احتمال وجود دارد که برای محدود ساختن رشد اقتصادی و نفوذ قدرت کشور ایران، توافقنامه پاریس به عنوان دستاویز جدید برای سلطهگران قلمداد شود.
بنابر این ضرورت دارد که کشور ایران نیز همانند کشور روسیه اصول مشخصی را برای تعهدات بین المللی خود در مسائل زیست محیطی تعیین کند تا از طریق ایجاد تعهدات داوطلبانه، زمینه اعمال فشار به کشور فراهم نگردد.
انتهای پیام/