به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم به نقل از جهان نیوز آنچه پیش رو دارید دهمین جلسه سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین سید محمد مهدی میرباقری در دهه اول محرم الحرام سال 94 است که در حسینیه حضرت زهرا(س) -شجاع فرد- برگزار شده است. ایشان در این بحث در روز عاشورا ایراد شده است بیان می کنند که عاشورا پدیده مهم و عجیبی است که بکاء و زیارت ایشان آثار خاصی دارد و تربت ایشان حتی خواصی یافته است. جریانی است که همه انبیاء و اولیاء با آن همراه شده اند. و در متن جلسه روایاتی را در زیارت و همراهی با سیدالشهداء بیان می کنند.
بزرگی عاشورا و آثار بکاء و زیارت و تربت ایشان
بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا محمد و آله الطاهرین و لعنة علی اعدائهم. در این روز که عاشوراست فقط چند روایات را بیان می کنیم. این جریان از ابتدای خلقت مورد توجه خداوند و اولیاء الهی بوده است و آثار و برکاتی هم بر او مترتب است که در روایات اشاره شده است. از جمله آنها آثار بکاء بر سیدالشهداء است که چه ثواب ها و برکاتی دارد و اینها شعاع وجود خود حضرت است. عاشورا عبادت عجیبی بوده است که شعاع آن اینقدر نورانی و پربرکت است. و شاید مستحبی نداریم که اینقدر بر آن ثواب ذکر کرده باشند الا زیارت خود حضرت.
اثر دیگر در روایات اثر تربت ایشان است. که مثلا فرمودند شفاء برای هر دردی است. «شفاء من کل داء»(1) که بعضی فرموده اند اطلاق روایت دلالت دارد که بیماری های باطنی و روحی را هم از بین می برد برای کسی که به قصد استشفاء استفاده کند. حتی بلاهایی که خداوند برای رشد و کمال انسان می فرستد به برکت این تربت آن رشدها و کمالات به انسان داده می شود و آن ابتلاء مرتفع می شود. و یا اگر مشکلات و بیماری ها تصرف و نفوذ شیطان باشد اینها با تربت ایشان دفع می شود.
اثر دیگر عاشورا، زیارت ایشان است که خدا آثار و برکات فوق العاده ای قرار داده است. اگر راه نزدیک بشود که باید رفت و نباید بی مبالاتی کرد (در روایت فرمود که کسی که مبالاتی کند دینش ناقص دارد) و اگر نشد از راه دور باید زیارت کرد.
در فضائل آن تعابیر فوق العاده ای داریم. در روایتی فرمود: «عَنْ بَشِیرٍ الدَّهَّانِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ وَ هُوَ نَازِلٌ بِالْحِیرَةِ وَ عِنْدَهُ جَمَاعَةٌ مِنَ الشِّیعَةِ فَأَقْبَلَ إِلَیَّ بِوَجْهِهِ فَقَالَ یَا بَشِیرُ أَ حَجَجْتَ الْعَامَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ لَا- وَ لَکِنْ عَرَّفْتُ بِالْقَبْرِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع فَقَالَ یَا بَشِیرُ وَ اللَّهِ مَا فَاتَکَ شَیْءٌ مِمَّا کَانَ لِأَصْحَابِ مَکَّةَ بِمَکَّةَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ فِیهِ عَرَفَاتٌ فَسِّرْهُ لِی فَقَالَ یَا بَشِیرُ إِنَّ الرَّجُلَ مِنْکُمْ لَیَغْتَسِلُ عَلَى شَاطِئِ الْفُرَاتِ ثُمَّ یَأْتِی قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ فَیُعْطِیهِ اللَّهُ بِکُلِّ قَدَمٍ یَرْفَعُهَا وَ [أَوْ] یَضَعُهَا مِائَةَ حِجَّةٍ مَقْبُولَةٍ وَ مِائَةَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ وَ مِائَةَ غَزْوَةٍ مَعَ نَبِیٍّ مُرْسَلٍ إِلَى أَعْدَاءِ اللَّهِ وَ أَعْدَاءِ رَسُولِهِ [إِلَى أَعْدَى عَدُوٍّ لَهُ یَا بَشِیرُ] یَا بَشِیرُ اسْمَعْ وَ أَبْلِغْ مَنِ احْتَمَلَ قَلْبُهُ مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ ع یَوْمَ عَرَفَةَ کَانَ کَمَنْ زَارَ اللَّهَ فِی عَرْشِهِ»(2)
راوی از می گوید امام از من سوال کردند که امسال حج رفته ای یا خیر. جواب دادم خیر ولی کربلا برای زیارت رفتم. حضرت فرمودند اگر در عرفه کربلا بروی ثوابت از کسی که در عرفات و حج است کمتر نیست. راوی گویی تعجب کرد که عرفات و آن صحرا و وقوف در مکه است؟ حضرت فرمودند اگر کسی زیارت سیدالشهداء کند درحالیکه عارف بحق ایشان باشد در هر قدم ثواب صد حج و عمره و جهاد با یک پیامبر فرستاده شده در دفاع از دین خدا را به او می دهند. و بعد جمله ای دارند که می فرمایند این حرف را برای کسی که تحملش را دارد بگو که زیارت حسین(ع) در عرفه مانند کسی است که خداوند را در مقام عرش زیارت کند.
زیارت و رسیدن به مقام صالحین و مفلحین و فائزین
در روایتی در ثواب زیارت فرمود: «قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع یَا حُسَیْنُ مَنْ خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ یُرِیدُ زِیَارَةَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع إِنْ کَانَ مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ حَطَّ بِهَا عَنْهُ سَیِّئَةً حَتَّى إِذَا صَارَ بَالْحَائِرِ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْمُفْلِحِینَ وَ إِذَا قَضَى مَنَاسِکَهُ کَتَبَهُ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِینَ حَتَّى إِذَا أَرَادَ الِانْصِرَافَ أَتَاهُ مَلَکٌ فَقَالَ لَهُ أَنَا رَسُولُ اللَّهِ رَبُّکَ یُقْرِئُکَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ لَکَ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ فَقَدْ غُفِرَ لَکَ مَا مَضَى»(3) یعنی اگر کسی به زیارت سیدالشهداء برود درحالیکه پیاده است در هر قدمش ثواب و حسنه ای برای او هست و سیئه ای از او برداشته می شود.
گویا برای زیارت باید انسان مطهر باشد و کسی که مطهر نباشد دستش به امام نمی رسد که فرمود: «لا یمسه الا المطهرون»(واقعه/79) و وقتی به حائر و محدوده حرم رسید (که در روایات هست اینجا ملائکه به استقبال شما می آیند) خدا او را از مفلحین قرار می دهد. مفلحین را قرآن در سوره مبارکه مومنون توضیح داده است که: «قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ * الَّذِینَ هُمْ فىِ صَلَاتهِِمْ خَاشِعُونَ * وَ الَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ * وَ الَّذِینَ هُمْ لِلزَّکَوةِ فَعِلُونَ * وَ الَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ...» و 9 ویژگی بسیار بالا برای این مفلحین بیان شده است. در نقل دیگری از این حدیث بجای مفلحین، صالحین بیان شده است که از مقامات بسیار بلند و دسته منعم علیهم در قرآن هستند.
بعد حضرت ادامه می دهند که وقتی زائر مناسکش را انجام داد خداوند او را از فائزین مکتوب می کند. در باب فائزین در قرآن خداوند فرموده است: «الَّذینَ آمَنُوا وَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فی سَبیلِ اللَّهِ بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِنْدَ اللَّهِ وَ أُولئِکَ هُمُ الْفائِزُون»(توبه/20) در این آیات که ابتدا مقایسه بین مقامات و تفاخرهای جاهلی بوده است ایمان به خدا و قیامت و جهاد فی سبیل الله را عامل برتری می داند و سقایت حاجیان و کلید دار کعبه بودن را کنار می زند و بعد بیان می کند که کسانی که ایمان آوردند و مهاجرت کرده و جهاد در راه خدا با اموال و انفس داشتند اینها درجه بسیار بزرگی در نزد خدا دارند و اینها همان فائزین هستند. و در ادامه می فرماید: «یُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُم بِرَحْمَةٍ مِّنْهُ وَ رِضْوَانٍ وَ جَنَّاتٍ لهَُّمْ فِیهَا نَعِیمٌ مُّقِیمٌ * خَلِدِینَ فِیهَا أَبَدًا إِنَّ اللَّهَ عِندَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ» یعنی آنها مشمول رحمت خداوند می شوند و رضوان الهی را می چشند (مقام رضوان دارند) و بهشت هایی که نعمت های پایدار دارند و بلکه اجر عظیمی دارند که گویی این را دیگر ذکر نکرده است.
در ادامه روایت فرمود وقتی زیارت تمام می شود و درحال برگشت است ملکی از جانب خدا می آید و پیام خداوند را به او می رساند که من رسول و فرستاده خدا بر تو هستم و پروردگارت بر تو سلام می رساند و می گوید که عمل را از نو شروع کن که همه پرونده تو پاک شده است. یعنی یک چنین ثواب ها و آثاری برای زیارت حضرت بیان شده است.
حرم مطهر سیدالشهداء(ع) بیان شده است که «مختلف الملائکه» است یعنی محل رفت و آمد ملائکه است و مرتب ملائکه در حال رفت و آمد هستند. در مورد رفت و آمد انبیاء الهی نقل شده است که: «عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ لَیْسَ نَبِیٌّ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا یَسْأَلُونَ اللَّهَ تَعَالَى أَنْ یَأْذَنَ لَهُمْ فِی زِیَارَةِ الْحُسَیْنِ ع فَفَوْجٌ یَنْزِلُ وَ فَوْجٌ یَصْعَد»(4) یعنی دسته ای رفته و دسته ای دیگر می آیند. اینها خواص حرم و کربلای ایشان است. در عاشورا ایشان کاری کردند که کربلا همیشه قبله قلوب همه حتی انبیاء الهی شده است.
پی نوشت ها:
(1) کامل الزیارات، النص، ص: 279
(2) کامل الزیارات، النص، ص: 172
(3) تهذیب الأحکام (تحقیق خرسان)، ج6، ص: 43
(4) کامل الزیارات، النص، ص: 111
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه سایر رسانهها