به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا، میدیا فرجنژاد نوازنده تار و آهنگساز موسیقی ایرانی پروژهای با عنوان عصیان طراحی کرده و قرار است از امروز به مدت یک سال آن را به سرانجام برساند.
این پروژه شامل چندین قطعهی موسیقی با محوریت تار است که به صورت صوتی و تصویری ضبط و به تفکیک منتشر میشود. در نهایت هم همهی این آثار در قالب آلبومی به بازار ارائه خواهد شد.
نخستین گام این پروژه قطعهی «تارَنگ» است که امروز یکشنبه به صورت صوتی و تصویری منتشر و در اختیار علاقهمندان به موسیقی قرار میگیرد.
میدیا فرجنژاد درباره انگیزههایش در طراحی چنین پروژهای میگوید: دیر زمانی است که فضایی خالی را در موسیقی ایران احساس کردهام که ذهنم را درگیر خود کرده است؛ فضایی که هم از نغمهها و جان مایه های موسیقی ایرانی استفاده کرده و هم به لحاظ شیوه نوازندگی ، از تکنیکهای نوینِ نوازندگی بهره مند باشد.
او ادامه میدهد: متاسفانه ما به اشتباه «تکنیک» را تنها در متر و سرعت نوازندگی خلاصه میکنیم که باید بدانیم سرعت در نوازندگی تنها بخشی از تکنیک است و بخش مهمتر ظرایف و نت های زینت و استفاده صحیح از موتیف های مضرابی و انتخاب انگشتگذاری و استفاده صحیح از فاصلهها و بسیاری از مفاهیم دیگر است ، که به مجموع آن تکنیک می گوییم. به دنبال این هستم آثاری ارائه شوند که نوازنده بتواند در عینِ داشتنِ تکنیک ، احساسش را به مخاطب منتقل کند و سونوریته صحیحی نیز داشته باشد. این همان فضای خالی است که من آن را احساس کردم.
فرجنژاد میگوید: به همین دلیل قطعاتی را برای سازم(تار) نوشتهام که این ویژگیها تا جای امکان در آنها رعایت شده. یعنی نغمههای ایرانی در این قطعهها شنیده میشود؛ آن هم در مایههایی که تقریبا در موسیقی ایرانی فراموش شدهاند. مثلا همین «تارَنگ» که امروز به عنوان هدیه نوروزی منتشر میشود، در آواز «بیاتترک» ساخته شده. «بیاتترک» جزئی لاینفک از موسیق ایرانی است که مدتی است اهالی موسیقی نسبت به آن کم توجهاند.
او ادامه میدهد: اجرای نغمههای ایرانی در کنار تکنیک به روز و مدرن یعنی حرکت کردن بین مدرنیته و سنت. میخواهم تا جای امکان این آثار را به صورت صوتی و تصویری تهیه و هر ماه یک قطعه را منتشر کنم. در نهایت هم همهی آثار را ،در کنار بخشی شنیده نشده، به صورت آلبوم منتشر کنم. در تلاشم تا قطعات را نُت نویسی کنم تا به شکل کتاب و رپرتواری قابل تدریس در اختیار علاقهمندان قرار بگیرد.
آهنگساز آلبوم «جرس» میگوید: علاوه بر قطعهی «تارنگ»، قطعهی دیگری هم با عنوان «پرسه» در حال آماده شدن است که در آواز اصفهان نوشته شده است.
او درباره زمان ساخت هر قطعه تاکید میکند: ترجیح میدهم هر قطعه را با فاصلههای زمانی بنویسم تا بر احساسات و روحیاتم در زمانهای مختلف منطبق باشد.
فرجنژاد درباره حضور دیگر سازها در کنار «تار» میگوید: فعلا بنابر این است که در چند اثر نخست تکنوازی تار ضبط شود، اما قصد دارم تا سراغ سازهای دیگر هم بروم و با آنها هم همنشینیهایی داشته باشم؛ البته سازهایی که تا کنون همنوازی با آنان کمتر تجربه شده است؛ به عنوان مثال سازی مانند قیچک و بالابان که کمتر به آنها پرداخته شده است.
او ادامه میدهد: اگر همنوازی با ساز دیگری در موسیقی ایرانی باشد باید دنبال شاخصه متفاوتی در این زمینه باشم. در این تجربهها به دنبال فضاهایی جدید و متفاوت هستم. مثلا دونوازی تار و چنگِ ایرانی را تا کنون کمتر تجربه کردهایم و ممکن است این فضاها را تجربه کنم ، چرا که کشف نشده های بسیاری در این میان برایم وجود دارد.
فرجنژاد میگوید: مثلا ما سازهای بسیاری در جنوب کشورمان داریم و تنها زمانی سراغشان میرویم که فضای موسیقی جنوب را بخواهیم. در حالی که همه این سازها بر ردیف موسیقی ایرانی تاثیرگذار بودهاند و وظیفه یک مولف این است که این ویژگیها را دریابد و رپرتوارهایی بر اساس ویژگیهای سازهای دیگر هم طراحی کند.
آهنگساز آلبوم «طغیان» تاکید میکند: این پروژه برای من ادامه دهنده و مکمل آلبومی به نام «طغیان» است که چند سال پیش آن را منتشر کردم. حتی خبرهایی هم در این باره منتشر شد. الان بعد از چند سال و بعد از تغییر احوالات خودم به عنوان مولف دوست دارم این مجموعه پیش برود.
او درباره زمان هر قطعه تاکید میکند: تلاشم بر این است که قطعهها از 3 الی 4 دقیقه بیشتر نشود. همین نکته ما را محدود میکند. البته این زمان در دونوازیها ممکن است بیشتر شود. دربارهی تعداد قطعههای این پروژه هم باید بگویم که تعداد مشخصی برای قطعههای این پروژه مشخص نکردهام اما به طور حتم حداقل 10 قطعه را داریم. تلاشم این است که در سال 1396 تمام کارهایش انجام شود و اواخر سال آینده به صورت آلبوم و کتابی متشکل از نت نویسی عصیان و طغیان، منتشر شود.
در ادامه قطعهی تصویریِ «تارنگ» را میتونید ببینید و بشنوید:
انتهای پیام/